هدف این پژوهش بررسی تأثیر عملکرد خانواده بر بروز بزهکاری در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت شهر تهران بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و جامعۀ آماری شامل نوجوانان بزهکار مقیم کانون اصلاح و تربیت بود. از 300 نفر نوجوان مقیم کانون اصلاح و تربیت در سال 1396 تعداد 175 نفر از آنان، نوجوانانی بودند که حداقل برای دومین بار به کانون اصلاح و تربیت ارجاع شده و به‌عنوان نمونه بزهکار مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی عملکرد خانواده از پرسشنامه سنجش خانواده مک ماستر (Ebstein, Baldvin& Bishap, 1983) و برای سنجش میزان بزهکاری از مقیاس بزهکاری چندبعدی نوجوانان و جوانان (Sahami, 2017) استفاده شد. استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد عملکرد خانواده در سطح 99 درصد اطمینان، 56 درصد از واریانس بزهکاری را تبیین می‌کند و عدمهمراهی عاطفی با بتای 12، ناتوانی در حل مشکل با بتای 05/9، عدم کنترل رفتار با بتای 7/7، فقدان آمیزش عاطفی با بتای 8/6، فقدان ارتباط با بتای 6/3 و عدم ایفای صحیح نقش‌ها با بتای 8/2 بر بزهکاری تأثیر دارند. Manuscript profile