مقدمه: بیسکویت یکی از مهم‌ترین فرآورده‌های آردی است که به علت سهولت در تهیه، نگهداری و مصرف تولید آن رواج زیادی دارد. در بیسکویت سازی با استفاده از امولسیفایرها قابلیت پخش چربی در سیستم آرد و شکر افزایش یافته و کیفیت محصول بهبود می‌یابد. هدف از این تحقیق بررسی اثر سه نوع امولسیفایر سدیم استئارویل-2- لاکتیلات SSL))، مونو گلیسریدهای تقطیر شدهDMG) ) و داتم DATEM)) به صورت هیدراته (ژل) در بیسکویت نرم و بهینه سازی فرمولاسیون آن‌ها می‌باشد.مواد و روش‌ها: دامنه کاربرد هر سه امولسیفایر 5/0- 1/0 درصد بر اساس وزن آرد می‌باشد. جهت تعیین تیمارها، طرح آزمایشی سطح پاسخ (RSM) و مدل اپتیمال به کار برده شد و تعداد 22 تیمار مشخص گردید. پاسخ‌های تحت بررسی عبارت بودند از: قطر بزرگ و کوچک، ضخامت، سختی بافت، شاخص قهوه‌ای شدن و ارزیابی حسی.یافته‌ها: بر اساس نتایج حاصل از آزمون‌ها، امولسیفایر سدیم استئارویل-2- لاکتیلات، نسبت به دو امولسیفایر دیگر تاثیر بیشتری بر قطر داشته بطوری‌که در سطح 5/0 درصد باعث افزایشmm 2 در قطر بزرگ و کوچک شده است اما با افزایش آن ضخامت کاهش پیدا کرده است. هم چنین مونوگلیسریدهای تقطیر شده بر قطر تاثیر مثبت داشته و اثر آن بیشتر بر قطر بزرگ مشاهده شده است. داتم موثرترین امولسیفایر بر روی بافت بوده، سطوح 35/0، 37/0، 39/0، 49/0، 5/0 درصد در نرمی بافت تاثیر داشتند و با افزایش آن بافت نرم‌تر می‌گردد. استفاده از امولسیفایرهای هیدراته باعث کاهش شاخص قهوه‌ای شدن نمونه‌ها گردیده است. افزایش سطح داتم در فرمولاسیون، سبب چسبندگی خمیر به دستگاه قالب زنی و ایجاد ظاهری نامناسب پس از پخت شده است.نتیجه‌گیری: فرمولاسیون بهینه امولسیفایرهای هیدراته شامل 37/0 درصد سدیم استئارویل-2- لاکتیلات، 45/0 درصد مونوگلیسریدهای تقطیر شده، 5/0 درصد داتم بود. Manuscript profile