مقدمه: تجزیه و تحلیل حالات بالقوه خطا و اثرات ناشی از آن FMEA))، یکی از انواع تکنیک‌های ارزیابی ریسک است. در این مطالعه به منظور شناسایی، ارزیابی و ارائه اقدامات مناسب جهت کنترل، کاهش و حذف خطرات احتمالی مرتبط با استفاده، تعمیر و نگهداری دستگاه‌های ونتیلاتور در بیمارستان الزهرا (س) مورد استفاده قرار گرفت. روش پژوهش: مطالعه حاضر، توصیفی - مقطعی بود که با مشاهده دقیق فرآیندها و مصاحبه با کارکنان به تعیین اجزای اصلی ونتیلاتور پرداخته و بر اساس آنها، فرآیندها را به دقت بررسی و سپس با استفاده از کاربرگ استاندارد FMEAو تکنیک بحث گروهی متمرکز به تعیین حالت‌های بالقوه خطا و اثرات ناشی از آن، تعیین درجات شدت، وقوع، کشف و عدد الویت ریسک پرداخته است. بر اساس الویت‌های تعیین شده اقدامات پیشنهادی مناسب به مدیر بخش ارائه گردید. یافته‌ها: به طور کلی 17 مورد حالت بالقوه خطر مرتبط با دستگاه ونتیلاتور در بخش تنفس شناسایی شد که بیشترین مقدار عدد الویت ریسک مرتبط با ونتیلاتور مربوط به خطر بالقوه عدم تعویض به موقع باطری ونتیلاتور با امتیاز 225 و کمترین مقدار آن با امتیاز 10 مربوط به حالت خطای بالقوه کشیده شدن کابل برق از دستگاه بود. نتیجه‌گیری: از آنجا که بخش بزرگی از هزینه بیمارستان‌ها صرف خرید و نگهداری تجهیزات پزشکی از جمله تجهیزاتی هم‌چون ونتیلاتور می‌گردد، تکنیک FMEA با رویکرد پیش‌گیرانه خود می‌تواند این هزینه‌ها را کاهش داده و بیمارستان را در ارائه خدمات با کیفیت و دست‌یابی به رضایت‌مندی یاری رساند. Manuscript profile

مقدمه: بیمارستان‌ها به علت کمبود و مشکلات با بحران‌های مختلفی در هنگام ارائه خدمت به بیماران روبرو هستند و این منجر به استفاده نادرست از منابع بیمارستان‌ها شده است؛ هدف این مطالعه بررسی نحوه استفاده از آمبولانس به عنوان یکی از منابع بیمارستان‌ها می‌باشد. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی - مقطعی در اسفند 93 در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت. کلیه اعزام‌های آمبولانس به بیرون از بیمارستان در فرم محقق ساخته‌ای که به مدت 20 روز در اختیار صاحبان فرآیند قرار گرفته بود ثبت گردید. تجریه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار 19SPSS و با استفاده از آماره‌های توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون) انجام گرفت. یافته‌ها: در بازه زمانی مذکور 1597 بار آمبولانس‌ها به بیرون از بیمارستان اعزام شده بودند. بیشترین علت استفاده از آن خدمات مشاوره‌ای (5/20%)، آزمایشگاهی (2/17%) و انتقال خون (6/12%) بود. بیشترین خدمات مشاوره‌ای مربوط به مشاوره چشم (2/31%)، مشاوره گوش حلق بینی (16%) و مشاوره قلب (4/7%) بود. یافته‌ها بیانگر همبستگی معنادار بین اندازه بیمارستان و دفعات اعزام آمبولانس به خارج از بیمارستان بود (01/0p<). نتیجه‌گیری: به طور کلی برای اعمال هر نوع مداخله جهت استفاده بهینه‌تر از آمبولانس‌ها بهتر است بر روی خدمات مشاوره‌ای و انتقال خون تمرکز گردد. هم‌چنین تصمیم جهت مداخله در امر مشاوره در بیمارستان‌های شیراز بهتر است با تمرکز بر خدمات چشم پزشکی، گوش و حلق و بینی و قلب باشد. مقدمه: بیمارستانها به علت کمبودو مشکلات با بحران های مختلفی در هنگام ارائه خدمت به بیماران رو به رو هستند و این منجر به استفاده نادرست از منابع بیمارستان ها شده است؛ هدف این مطالعه بررسی نحوه استفاده از آمبولانس به عنوان یکی از منابع بیمارستان ها می باشد.روش پژوهش: این پژوهش توصیفی-مقطعی در اسفند 93در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت.کلیه اعزام های آمبولانس به بیرون از بیمارستان در فرم محقق ساخته ای که به مدت 20 روز در اختیار صاحبان فرآیند قرار گرفته بود ثبت گردید. تجریه و تحلیل داده ها با نرم افزار19SPSS و با استفاده از آماره های توصیفی و استنباطی(همبستگی پیرسون) انجام گرفت.یافته ها: در بازه زمانی مذکور 1597 بار آمبولانس ها به بیرون از بیمارستان اعزام شده بودند. بیشترین علت استفاده از آن خدمات مشاوره ای (5/20٪)، آزمایشگاهی (2/17٪) و انتقال خون(6/12٪) بود. بیشترین خدمات مشاوره ای مربوط به مشاوره چشم (2/31 ٪)، مشاوره گوش حلق بینی (16٪) و مشاوره قلب (4/7٪) بود. یافته ها بیانگر همبستگی معنادار بین اندازه بیمارستان و دفعات اعزام آمبولانس به خارج از بیمارستان بود(01/0p<).نتیجه گیری: به طور کلی برای اعمال هر نوع مداخله جهت استفاده بهینه تر از آمبولانس ها بهتر است بر روی خدمات مشاوره ای و انتقال خون تمرکز گردد. همچنین تصمیم جهت مداخله در امر مشاوره در بیمارستان های شیراز بهتر است با تمرکز بر خدمات چشم پزشکی، گوش و حلق و بینی و قلب باشد. کلید واژه ها: بهره وری، آمبولانس، بیمارستان Manuscript profile

مقدمه: در حال حاضر با توجه به بحران عظیم بیکاری که فارغ‌التحصیلان دانشگاهی با آن روبرو هستند، ایجاد سیاست‌هایی در جهت اشتغال‌زایی و توسعه کارآفرینی از جمله رسالت‌های اصلی نظام آموزش عالی کشور می‌باشد. از طرفی شرط لازم برای توسعه کارآفرینی، برخورداری دانشجویان از روحیه کارآفرینی است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت روحیه کارآفرینی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع مطالعات توصیفی مقطعی است که در آن 78 نفر از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی‌ارشد رشته مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1394 به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزارجمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه‌ای روا و پایا شامل 50 سوال مربوط به سنجش روحیه کارآفرینی با مقیاس لیکرت 5 درجه‌ای بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t تک نمونه‌ای،t مستقل، انالیز واریانس) انجام گرفت. یافته‌‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که میانگین نمره روحیه کارآفرینی دانشجویان بالاتر از حد متوسط (3) است (0/42±0/70). هم‌چنین میانگین و انحراف معیار نمرات در حیطه‌های ریسک‌پذیری، استقلال‌طلبی، کنترل درونی، توفیق‌طلبی و خلاقیت به ترتیب 0/59±3/35، 0/60±3/76، 0/56±3/75، 0/47±4/02، 0/54±3/62 بود. میانگین نمره کارآفرینی برحسب جنسیت، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی اختلاف آماری معنادار داشت درحالیکه میانگین نمره کارآفرینی و تمام حیطه‌های آن برحسب مقطع و ترم تحصیلی تفاوت آماری معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: میانگین بالاتر از حد متوسط روحیه کارآفرینی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌تواند اجرا و پیشبرد برنامه‌های مربوط به توسعه و آموزش‌های کارآفرینی را میسر سازد. Manuscript profile