The relationship between social and cultural capital and social vitality of children and young adults 12-18 under the custody of welfare centers and children and young adults under the custody of relatives

Subject Areas : sociology

Rogaye  Salamati ¹ (دانش‌آموخته جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، گروه علوم اجتماعی؛ تبریز- ایران.)
Davood  Ebrahimpoor ² (Department of Social Sciences, Faculty of Humanities and Education, Islamic Azad University, Tabriz Branch)

Received: 2016-12-07 Accepted : 2016-12-07 Published : 2016-11-21

Keywords: Social capital, Cultural capital, Social vitality, children under the custody of Welfare centers, children under the custody of relatives,

Abstract :

This study examines the relationship between social and cultural capital and social vitality. The study population is12-18 years old children and adolescents (total 890) under the custody of welfare centers (90) and children under the custody of relatives (800) in Tabriz city. 333 people using the Cochran formula and stratified random sampling method was selected as a sample of the study. According to the concept of doing social vitality and its relation to social and cultural capital eight hypotheses proposed to be tested. To test the hypothesis, Pearson correlation, T test and linear regression were used.Results show that, there is a significant relationship between cultural and social capital and social vitality of children and adolescents under the custody of welfare centers and relatives. There was no significant relationship between age and social capital of both groups. Also, there was no difference in the amount of social capital based on gender among children under the custody of relatives; however, there is a significant difference among children under the custody of welfare centers in such a way that among boys are more than girls. There was not significant relationship between age and social vitality among children of relatives, but there is an inverse correlation among children of welfare centers. Also, there was a significant relationship between age and cultural capital among children in both groups.  Finally, the reported average of social vitality of children under the custody of relatives is 39.18% and lower than the average, and social vitality of children under the custody of the Welfare centers is 24.39% average and at a low level. In other words, social vitality among children under the custody of relatives (with 15 percent difference) is higher than that of the children under the custody of Welfare centers.

References:

آرگایل، م. (1382). روان­شناسیشادی. ترجمه: م، گوهری انارکی و دیگران. اصفهان: جهاد دانشگاهی.

اسماعیلی، ف. (1386). بررسینگرشزیست­محیطی دانش­آموزانسومدبیرستانشهرتهران. پایان­نامه کارشناسی،

             دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.

ایروانی، م. (1390). بررسی تاثیر برنامه­های شادی آفرین بر کاهش افسردگی شهروندان ساکن شهر اصفهان. مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی. شماره 47، صص 83-64.

باصری، ا. (1389). نقش توسعه شادی و نشاط در افزایش روحیه حماسی. فصلنامه روان­شناسی نظامی. سال 1، شماره 2، صص 71-61.

جعفری، ا؛ و دیگران. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. فصلنامه تازه­های علوم­شناختی. سال4، شماره 3، صص 58-50.

خورشیدی، ر. (1393). درآمدی بر را­ههای ارتقاء نشاط اجتماعی. مجله رشد آموزش علوم اجتماعی. دوره 16، شماره 3.

خوش­فر، غ؛ و دیگران. (1392). فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی. سال سیزدهم، شماره 51، صص 314-283.

خیرالله­پور، ا. (1385). بررسی عوامل اجتماعی موثر بر سلامت روانی بر سرمایه اجتماعی. پایان­نامه کارشناسی­ارشد علوم اجتماعی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی.

دهقانی، ح. (1390). بررسی رابطه مشارکت اجتماعی و شادی در میان دانشجویان. پایان­نامه کارشناسی­ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.

ربانی، ر؛ و دیگران. (1386). فرهنگی و شادی: رویکرد نظری و تجربی در زندگی روزمره سرپرستان خانوار در شهر اصفهان. فصلنامه فرهنگی و ارتباطات. سال سوم، شماره 8، صص 68-50.

 رحیمی یگانه، ز. (1386). خانواده شاد و با نشاط، (خانواده موفق­/­دفتر 3). تهران: سازمان ملی جوانان. چاپ اول. 

رفیع­پور، ف. (1378). آنومی یا آشفتگی اجتماعی، (پژوهشی در زمینه پتانسیل آنومی در شهر تهران). تهران: انتشارات سروش.

ریتزر، ج. (1390). مبانی نظریه جامعه­شناختی معاصر و ریشه­های کلاسیک آن. ترجمه­: خ، میرزایی و دیگری. تهران: جامعه­شناسان. چاپ اول.

ریتزر، ج. (1388). نظریه­های جامعه­شناسی در دوران معاصر. ترجمه: م، ثلاثی، تهران: انتشارات علمی. چاپ چهاردهم.

صبوری، م. (1385). جامعه­شناسی سازمان­ها. تهران: نشر شب­تاب. چاپ پنجم.

صفدری، س. (1374). رضایت اجتماعی و عوامل موثر بر آن. پایان­نامه کارشناسی­ارشد، دانشکده ادبیات، دانشگاه شهید بهشتی. 

صیفوری، و­؛ و دیگری. (1390). اهمیت و ضرورت شادی و نشاط از دیدگاه قرآن، روایات و تعالیم دینی. مجلهمطالعاتمعرفتیدردانشگاهاسلامی. شماره 47.

غریبی، ح. (1389). پیش‌بینی سرمایه اجتماعی بر اساس متغیرهای زمینه‌ای. فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی. سال دوم، شماره دوم.

فرجی، ط؛ و دیگری. (1392). بررسی نقش رضایت از زندگی بر میزان نشاط اجتماعی. فصلنامهمطالعاتجامعه­شناختیجوانان. سال چهارم، شماره دهم، صص 102-87.

فضل­اللهی، س؛ و دیگری. (1389). مجله روان­شناسی و دین. شماره 123، صص 108-89.

قطره‌ای، ف. (1385). بررسی رابطه شادکامی ‌(نشاط) و کیفیت عوامل آموزشی در دوره ابتدایی مدارس شهر تهران. پایان­نامه کارشناسی­ارشد روان­شناسی تربیتی، دانشکده روان­شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم.

گیدنز، آ. (1376). جامعه­شناسی. ترجمه: م، صبوری، تهران: نشر نی.

محسنی تبریزی، ع. (1370)­. بیگانگی. نامهعلوماجتماعی. جلد دوم­، انتشارات: دانشگاه تهران. چاپ دوم.

محسنی تبریزی، ع. (1374). جزوهدرسینظریه­هایروان­شناسیاجتماعی. دوره کارشناسی­ارشد دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.

میرشاه جعفری، ا ؛ و دیگران­. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. تازه­هایعلوم­شناختی. سال چهارم ، شماره سوم.

نشریه آمار. (1383). پژوهشنامه انجمن آمار ایران.

هزارجریبی، ج؛ و دیگری. (1391). آناتومیرفاهاجتماعی. تهران: انتشارات جامعه و فرهنگ.

هزار­جریبی، ج؛ و دیگری. (1388) بررسی عوامل موثر بر نشاط اجتماعی، (با تاکید بر استان تهران). جامعه­شناسی کاربردی. سال بیستم، شماره پیاپی (33)، شماره 1.

هزارجریبی، ج؛ و دیگری. (­1389). بررسی مفهوم شادکامی اجتماعی و عوامل موثر بر آن با مطالعه موردی استان مرکزی. فصلنامهبرنامه­ریزیرفاهوتوسعهاجتماعی. شماره سوم. ناشر: نشر دانشگاه علامه طباطبایی.

هزار­جریبی، ج؛ و دیگری. (1388). رضایت از زندگی و جایگاه احساس امنیت در آن. فصلنامه پژوهشی انتظام اجتماعی. سال اول، شماه سوم.

Argyle, M. & etal. (1989). Happiness and cooperation.Personality and Individual Differences. Vol. 12, P.p: 1019-1030.

Argyle, M. (2001). The psychology of happiness.London: Routledge. P.p: 44-55.

Cook, K. (1995). Sociological Perspective on Social Psychology. Allyn and Bacon. U.S.A.

Hills, p. & etal. (2001). Happiness, introversion- extraversion and happyintrovert.Personality and Individual Differences. Vol. 30, P.p: 595-608.

Myers, D. G. (2000). The funds, friends, and faith of happy people. American Psychologist. Vol. 55, P.p: 56-67.

Snoep, L. (2008). Religiousness and happiness in three nations.A research note, J Happiness Stud.