Analysis of Cyclooxygenase-1 (COX-1) Expression in Human Gastric Adenocarcinoma Tumors

Subject Areas : genetics

Samaneh Vahidifar ¹ , Maryam Eidi ² , Amirnader Emami Razavi ³

1 - MSc, Department of Genetics, Biological Sciences College, Varamin-Pishva Branch, Islamic Azad University, Varamin-Pishva, Iran
2 - Full Professor, Department of Biology, Biological Sciences College, Varamin-Pishva Branch, Islamic Azad University, Varamin-Pishva, Iran
3 - Full ProfessorوIran National Tumor Bank, Cancer Institute of Iran, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

Received: 2023-08-20 Accepted : 2025-03-08 Published : 2025-08-31

Keywords: Gastro carcinoma, Gene expression, Cyclooxygenase1, RT-PCR, Human,

Abstract :

Introduction: Gastric cancer is one of the most aggressive human malignancies worldwide. The identification of molecular markers that can predict its prognosis is crucial for reducing mortality. Inflammation is a known carcinogenic factor, and cyclooxygenase enzymes, which play a key role in prostaglandin production, contribute to inflammatory processes. This study aimed to investigate the expression of cyclooxygenase-1 (COX-1) in human gastric adenocarcinoma tumors. 

 

Materials and Methods: In this study, 30 gastric adenocarcinoma tumor tissue samples and 30 adjacent healthy tissue samples were collected and pathologically examined. COX-1 expression in both tumor and healthy samples was evaluated using Real-time PCR. Histopathological analysis was also performed. The relationship between gene expression and various factors, including smoking, lymph node involvement, and gender, was assessed. 

 

Results: COX-1 expression in tumor tissues showed a 1.97-fold change compared to healthy tissues, which was not statistically significant (P > 0.05). Furthermore, no significant correlation was found between COX-1 expression and various parameters such as smoking, family history, tumor stage, tumor grade, lymph node involvement, age, or tumor location (P > 0.05). However, a significant increase in COX-1 expression was observed in males compared to females (P < 0.05). Additionally, a significant correlation was found between increased gene expression and larger tumor size (P < 0.05). 

 

Conclusion: Based on the present study, COX-1 expression cannot be used as a prognostic marker for diagnosing gastric cancer. However, a definitive conclusion requires a larger sample size. Therefore, further investigation with a larger cohort is recommended.

 

References:

1. Weber DD, Aminzadeh-Gohari S, Tulipan J, Catalano L, Feichtinger RG, Kofler B. Ketogenic diet in the treatment of cancer - Where do we stand? Mol Metab. 2020;33:102-21. doi:10.1016/j.molmet.2019.06.026

2. Recio-Boiles A, Babiker HM. Gastric Cancer. In: StatPearls. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2023.

3. Machlowska J, Baj J, Sitarz M, Maciejewski R, Sitarz R. Gastric Cancer: Epidemiology, Risk Factors, Classification, Genomic Characteristics and Treatment Strategies. Int J Mol Sci. 2020;21(11):4012. doi:10.3390/ijms21114012

4. Kalan Farmanfarma K, Mahdavifar N, Hassanipour S, Salehiniya H. Epidemiologic Study of Gastric Cancer in Iran: A Systematic Review. Clin Exp Gastroenterol. 2020;13:511-42. doi:10.2147/CEG.S256627

5. Sitarz R, Skierucha M, Mielko J, Offerhaus GJA, Maciejewski R, Polkowski WP. Gastric cancer: epidemiology, prevention, classification, and treatment. Cancer Manag Res. 2018;10:239-48. doi:10.2147/CMAR.S149619

6. Hirasawa T, Gotoda T, Miyata S, Kato Y, Shimoda T, Taniguchi H, et al. Incidence of lymph node metastasis and the feasibility of endoscopic resection for undifferentiated-type early gastric cancer. Gastric Cancer. 2009;12(3):148-52. doi:10.1007/s10120-009-0515-x

7. Pannunzio A, Coluccia M. Cyclooxygenase-1 (COX-1) and COX-1 Inhibitors in Cancer: A Review of Oncology and Medicinal Chemistry Literature. Pharmaceuticals (Basel). 2018;11(4):101. doi:10.3390/ph11040101

8. Adabi N, Naji T. Investigating cyclooxygenase 2 gene expression in treatment Esophageal squamous cell cancer. Lab Diagn. 2014;6(121-122):34-37.

9. Sharifi R, Hedayati M, Rasmi Y, Rahmati Yamchi M, Fatemi Ardestani F, Dadkhah Tehrani A, et al. Cyclooxygenases, cancer prevention and treatment. Res Med. 2016;31(3):289-97.

10. Kalan Farmanfarma K, Mahdavifar N, Hassanipour S, Salehiniya H. Epidemiologic Study of Gastric Cancer in Iran: A Systematic Review. Clin Exp Gastroenterol. 2020;13:511-42. doi:10.2147/CEG.S256627

11. Zolfaghari Sharifi S, Eidi M, Zare Karizi S. Evaluation of Cox-2 expression in human gastrocarcinoma cells. Iran J Biol Sci. 2022;17(1):59-68. doi:10.30495/zisti.2022.1967638.1137

12. Sitarz R, Skierucha M, Mielko J, Offerhaus GJA, Maciejewski R, Polkowski WP. Gastric cancer: epidemiology, prevention, classification, and treatment. Cancer Manag Res. 2018;10:239-48. doi:10.2147/CMAR.S149619

13. Eusebi LH, Telese A, Marasco G, Bazzoli F, Zagari RM. Gastric cancer prevention strategies: A global perspective. J Gastroenterol Hepatol. 2020;35(9):1495-502. doi:10.1111/jgh.15037

14. Longo DL, Kasper DL, Jameson JL, Fauci AS, Hauser SL, Loscalzo J, editors. Harrison's Principles of Internal Medicine. 20th ed. New York: McGraw-Hill Education; 2018.

15. Adekeye A, Agarwal D, Nayak A, Tchou J. PTGES3 is a Putative Prognostic Marker in Breast Cancer. J Surg Res. 2022;271:154-62. doi:10.1016/j.jss.2021.08.033

16. Scilimati A, Ferorelli S, Iaselli MC, Miciaccia M, Pati ML, Fortuna CG, et al. Targeting COX-1 by mofezolac-based fluorescent probes for ovarian cancer detection. Eur J Med Chem. 2019;179:16-25. doi:10.1016/j.ejmech.2019.06.039

17. Vitale P, Scilimati A, Perrone MG. Update on SAR Studies Toward New COX-1 Selective Inhibitors. Curr Med Chem. 2015;22(37):4271-92. doi:10.2174/0929867322666151029104717

18. Weber DD, Aminzadeh-Gohari S, Tulipan J, Catalano L, Feichtinger RG, Kofler B. Ketogenic diet in the treatment of cancer - Where do we stand? Mol Metab. 2020;33:102-21. doi:10.1016/j.molmet.2019.06.026

19. Erovic BM, Pelzmann M, Turhani D, Pammer J, Niederberger V, Neuchrist C, et al. Differential Expression Pattern of Cyclooxygenase-1 and -2 in Head and Neck Squamous Cell Carcinoma. Acta Otolaryngol. 2003;123(8):950-3. doi:10.1080/00016480310016118

20. Mazhar D, Gillmore R, Waxman J. COX and cancer. QJM. 2005;98(10):711-8. doi:10.1093/qjmed/hci119

21. Guo XR, Zhou YW, Ma YL. The expression of COX-1 and COX-2 following brain injuries. Fa Yi Xue Za Zhi. 2005;21(3):223-5.

22. Verma S, Chandra H, Banerjee M. Cyclooxygenase 1 (COX1) expression in Type 2 diabetes mellitus: A preliminary study from north India. Med Humanit. 2016;17(1):41-5. doi:10.1016/j.ejmhg.2015.07.003

23. Malerba P, Crews BC, Ghebreselasie K, Daniel CK, Jashim E, Aleem AM, et al. Targeted Detection of Cyclooxygenase-1 in Ovarian Cancer. ACS Med Chem Lett. 2019;10(10):1837-42. doi:10.1021/acsmedchemlett.9b00280

24. Ganduri V, Rajasekaran K, Duraiyarasan S, Adefuye MA, Manjunatha N. Colorectal Carcinoma, Cyclooxygenases, and COX Inhibitors. Cureus. 2022;14(8):e28579. doi:10.7759/cureus.28579

25. Liu Y, Zhang F, Dai L. Cyclooxygenase 1 (COX1) as an indicator of sperm quality in humans. Andrologia. 2020;52(4):e13537. doi:10.1111/and.13537

26. Prescott SM, Fitzpatrick FA. Cyclooxygenase-2 and carcinogenesis. Biochim Biophys Acta. 2000;1470(2):M69-M78. doi:10.1016/s0304-419x(00)00006-8

27. Vitale P, Panella A, Scilimati A, Perrone MG. COX-1 Inhibitors: Beyond Structure Toward Therapy. Med Res Rev. 2016;36(4):641-71. doi:10.1002/med.21389

28. Khan H, Sharma K, Kumar A, Kaur A, Singh TG. Therapeutic implications of cyclooxygenase (COX) inhibitors in ischemic injury. Inflamm Res. 2022;71(3):277-92. doi:10.1007/s00011-022-01546-6

29. Zeng X, Yi S. Cyclooxygenase Inhibitors in Epithelial Ovarian Cancer Treatment. Int J Gynecol Cancer. 2018;28(6):1085-9. doi:10.1097/IGC.0000000000001269

30. Hashemi Goradel N, Najafi M, Salehi E, Farhood B, Mortezaee K. Cyclooxygenase-2 in cancer: A review. J Cell Physiol. 2019;234(5):5683-99. doi:10.1002/jcp.27411

31. Dhir A. An update of cyclooxygenase (COX)-inhibitors in epilepsy disorders. Expert Opin Investig Drugs. 2019;28(2):191-205. doi:10.1080/13543784.2019.1557147

32. Mirabito Colafella KM, Neuman RI, Visser W, Danser AHJ, Versmissen J. Aspirin for the prevention and treatment of pre-eclampsia: A matter of COX-1 and/or COX-2 inhibition? Basic Clin Pharmacol Toxicol. 2020;127(2):132-41. doi:10.1111/bcpt.13308

33. Hudson CN, He K, Pascal LE, Liu T, Myklebust LK, Dhir R, et al. Increased COX-1 expression in benign prostate epithelial cells is triggered by mitochondrial dysfunction. Am J Clin Exp Urol. 2022;10(4):234-45.

34. Radi ZA, Render JA. The pathophysiologic role of cyclo-oxygenases in the eye. J Ocul Pharmacol Ther. 2008;24(2):141-51. doi:10.1089/jop.2007.0078

35. Shida N, Yano H, Nishida T, Kamura T, Kojiro M. Angiogenesis in cancer. Vasc Health Risk Manag. 2006;2(3):213-9. doi:10.2147/vhrm.2006.2.3.213

36. Vitale P, Panella A, Scilimati A, Perrone MG. COX-1 Inhibitors: Beyond Structure Toward Therapy. Med Res Rev. 2016;36(4):641-71. doi:10.1002/med.21389

37. Zhang XH, Huang DP, Guo GL, Chen GR, Zhang HX, Wan L, et al. Coexpression of VEGF-C and COX-2 and its associations with lymphangiogenesis in human breast cancer. BMC Cancer. 2008;8:4. doi:10.1186/1471-2407-8-4

38. Hou L, Grillo P, Zhu ZZ, Lissowska J, Yeager M, Zatonski W, et al. COX1 and COX2 polymorphisms and gastric cancer risk in a Polish population. Anticancer Res. 2007;27(6C):4243-7.

Full-Text:



 

Analysis of Cyclooxygenase-1 (COX-1) Expression in Human Gastric Adenocarcinoma Tumors

 

 

Samaneh Vahidifar1, Maryam Eidi*,2, Amirnader Emami Razavi3

 

1.  MSc, Department of Genetics, Biological Sciences College, Varamin-Pishva Branch, Islamic Azad University, Varamin-Pishva, Iran

2. Full Professor, Department of Biology, Biological Sciences College, Varamin-Pishva Branch, Islamic Azad University, Varamin-Pishva, Iran

3. Full ProfessorوIran National Tumor Bank, Cancer Institute of Iran, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

 

*Corresponding author: [e-mail]

 

Submitted: 5  ⁄  1  ⁄  2025

Revised: 29  ⁄  1  ⁄  2025

Accepted: 8  ⁄  3  ⁄  2025

 

 

 

Abstract

 

Introduction: Gastric cancer is one of the most aggressive human malignancies worldwide. The identification of molecular markers that can predict its prognosis is crucial for reducing mortality. Inflammation is a known carcinogenic factor, and cyclooxygenase enzymes, which play a key role in prostaglandin production, contribute to inflammatory processes. This study aimed to investigate the expression of cyclooxygenase-1 (COX-1) in human gastric adenocarcinoma tumors.

 

Materials and Methods: In this study, 30 gastric adenocarcinoma tumor tissue samples and 30 adjacent healthy tissue samples were collected and pathologically examined. COX-1 expression in both tumor and healthy samples was evaluated using Real-time PCR. Histopathological analysis was also performed. The relationship between gene expression and various factors, including smoking, lymph node involvement, and gender, was assessed.

 

Results: COX-1 expression in tumor tissues showed a 1.97-fold change compared to healthy tissues, which was not statistically significant (P > 0.05). Furthermore, no significant correlation was found between COX-1 expression and various parameters such as smoking, family history, tumor stage, tumor grade, lymph node involvement, age, or tumor location (P > 0.05). However, a significant increase in COX-1 expression was observed in males compared to females (P < 0.05). Additionally, a significant correlation was found between increased gene expression and larger tumor size (P < 0.05).

 

Conclusion: Based on the present study, COX-1 expression cannot be used as a prognostic marker for diagnosing gastric cancer. However, a definitive conclusion requires a larger sample size. Therefore, further investigation with a larger cohort is recommended.

 

Keywords: gastrocarcinoma, gene expression, cyclooxygenase-1, RT-PCR method, human

 

 

Cite this article: S Vahidifar, M Eidi, A Emami Razavi. Evaluation of cyclooxygenase-1 expression in human gastro carcinoma cells. Iranian Journal of Biological Sciences. 2024; 19 (4): 1-…

 

 

 

 

 

بررسی بیان سیکلواکسیژناز1 در سلو لهای گاستروکارسینومای انسان

 

سمانه وحیدی فر1، مریم عیدی*2، دکتر امیر نادر امامی رضوی3

 

۱. کارشناسی ارشد ژنتیک، گروه ژنتیک، دانشکده علوم زیست،  واحد ورامین – پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

2. استاد تمام، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین – پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

3. استاد تمام،  بانک ملی تومور ایران، انستیتو کانسر ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

 

عنوان کوتاه شده:  بررسی بیان سیکلواکسیژناز1

 

ارسال: 16/10/1403 

بازنگری 10/11/1403  

 پذیرش : 18/12/1403 

 

* نویسنده مسؤل:  [e-mail]

 

چکیده

مقدمه: سرطان معده یکی از بدخیم‌ترین سرطان‌های انسان در سراسر جهان است و کشف مولکولی که بتواند پیش آگهی از سرطان معده بدهد، در کاهش مرگ و میر آن موثر است. طبق مطالعات صورت گرفته التهاب یکی از عوامل سرطان زا محسوب می شود و آنزیم های سیکلواکسیژناز که در تولید پروستاگلاندین ها نقش دارند در ایجاد التهاب موثرند. هدف از این مطالعه بررسی بیان سیکلواکسیژناز-1 در تومورهای آدنوکارسینومای معده انسان می‎باشد.

مواد و روش‎ها: در این مطالعه تعداد 30 نمونه بافت توموری آدنوکارسینومای معده و 30 نمونه بافت سالم اطراف آن جمع آوری و بررسی پاتولوژیکی انجام شد. بیان سیکلواکسیژناز-1در نمونه های تومور و سالم به روش Real time PCR بررسی شد و بافت شناسی نمونه ها انجام شد. سپس ارتباط بین بیان ژن با فاکتورهای مختلف از جمله مصرف سیگار، درگیری غدد لتفاوی و جنسیت مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: بیان سیکلواکسیژناز-1در بافت توموری نسبت به بافت های سالم تغییر97/1 برابری داشت (P>0/05)که معنی دار نمی باشد. همچنین بین بیان سیکلواکسیژناز-1 و پارامترهای مختلفی از جمله مصرف سیگار ، سابقه خانوادگی ، مرحله تومور ، درجه تومور ، درگیری غدد لنفاوی ،سن ، محل درگیری تومور (P>0/05) ارتباط معنی داری وجود نداشت، ولی در خصوص جنسیت ، افزایش بیان ژن در آقایان بیشتر از خانم ها مشاهده شد که معنی دار P<0/05)) می باشد. و همچنین رابطه بین افزایش بیان ژن و افزایش سایز تومور ارتباط معناداری وجود دارد P<0/05)).

نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر از مقایسه بیان این ژن در تشخیص سرطان معده به عنوان یک پیش آگهی نمی توان استفاده کرد. هر چند نظر قطعی را در جامعه آماری بزرگتر می توان ارائه نمود. لذا پیشنهاد می شود در حجم نمونه بالاتر بررسی نمایند.

 

کلمات کلیدی: گاستروکارسینوما،  بیان ژن، سیکلواکسیژناز-1، روش RT- PCR، انسان

 

شـــیوه آدرس دهـــی این مقاله : س وحیدی فر، م عیدی، ا ن امامی رضوی.  بررسی بیان سیکلواکسیژناز1 در سلو لهای گاستروکارسینومای انسان. مجله دانش زیســـتی ایـــران. 1403؛19 (4): ۱-..

 

 

 

 

 

مقدمه

سرطان یکی از بزرگترین چالش‎های بهداشت عمومی در سراسر جهان است و هنوز رویکردهای مکملی برای افزایش قابل‎توجه اثربخشی درمان‎های استاندارد ضدسرطان در دسترس نیست )1). سرطان معده پنجمین سرطان شایع و سومین عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان می باشد (2). هر ساله در سراسر جهان حدود 990 هزار نفر مبتلا به سرطان معده می‎شوند که به‎طور تقریبی از این تعداد 738 هزار  نفر آنها می‎میرند. شیوع سرطان معده در مردان دو تا سه برابر بیشتر از زنان است (3). سرطان معده در ایران با شیوع سالانه 7300 نفر، یکی از پنج سرطان شایع در مردان و زنان ایرانی است که اولین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در هر دو جنس در ایران می‎باشد، زیرا اکثر بیماران در مراحل پیشرفته بیماری تشخیص داده می‎شوند. همچنین، میزان بقاء پنج ساله در ایران کمتر از 25 درصد برآورد شده است (4). طبقه‎بندی جدید سرطان‎های معده که بر اساس ویژگی‎های بافت‎شناسی، ژنوتیپ و فنوتیپ‎های مولکولی تقسیم شده است؛ به درک بهتری از ویژگی‎های هر زیرگروه از این بیماری کمک می‎کند و تشخیص، پیشگیری و درمان به موقع را آسان‎تر می‎نماید (5). ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی از جمله کم خونی شدید، گروه خونی A، رژیم‎ غذایی پرچرب، نمک زیاد و پر ازت، سابقه عفونت با هلیکوباکتر پیلوری، ویروس EBV، عوامل ژنتیکی، ضایعات پیش از بدخیمی معده و مصرف دخانیات از موارد ایجاد کننده سرطان معده به حساب می آیند(5).

اصولاً سرطان یک بیماری ژنتیکی است و فاکتورهای محیطی با اثر بر بیان ژن‎های غیرطبیعی یا اختلال در بیان ژن‎های طبیعی سبب بروز آن می‎شوند. هر چند تغییرات ژنتیکی هنوز به خوبی مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و اپی‎ژنتیکی مختلفی برای آن در نظر گرفتهشده است (6). در اواخر قرن 20 تعداد زیادی از تحقیقات منجر به پیشنهاد التهاب مزمن به‎عنوان یکی از ویژگی‎های امکان‎پذیر برای توسعه سرطان مطرح شد. سرطان ممکن است در شرایط التهاب مزمن مرتبط با عفونت‎های مداوم، آسیب ناشی از ایمنی یا قرار گرفتن طولانی‎مدت در معرض تحریک‎کننده ها ایجاد شود. فرایند سلول‎های التهابی و واسطه‎ها را می‎توان در اکثر بافت‎های تومور تشخیص داد، جایی که آنها بر سلول‎های توموری و استرومایی تأثیر می‎گذارند. پروستاگلاندین‎ها و ترومبوکسان ها مولکول‎های سیگنالینگ لیپیدی هستند که از طریق عمل ایزوآنزیم‎های سیکلوکسیژناز COX1 و COX2 از اسید آراشیدونیک بدست می‎آیند. COX1 در چندین سرطان انسانی افزایش می‎یابد و از طریق مدل‎های تجربی با نقش پاتوژنتیک ظاهر می‎شود (7). ژن COX1 در ناحیه کروموزومی 9q32-q33.3 ، دارای 11 اگزون، وزن مولکولی kb 22 و فاقد بخش TATA BOX است. تفاوت اصلی ژن‎های COX1 و COX2 این است که ژن COX2 دارای نواحی تنظیمی بزرگتری نسبت به ژن COX1 است. القاءکننده‎های ژن COX2 نیتریک اکسید سنتاز (iNos)، روغن دانه های چرب (HFCO)، انکوژن‎های Scr،ras ، اینترلوکین-آلفا1، فاکتور رشد اپیدرمی (EGF)، فاکتور رشد تغییرشکل بتا (TGFB)، فاکتور توموری نکروز-آلفا، اشعه ماوراء بنفش (UVB)، بنزو، پیرن و آندوژن ها می باشند(8).

آنزيم COX1 باعث توليد پروستاگلاندين‎هايي مي‎شـود كه در عملكردهاي فيزيولوژيكي طبيعي مثل نگهداري موكوس معـده و تنظيم جريان خون كليوي دخيل مي‎باشند(9). داروهاي ضــدالتهابي غيراســتروئيدي نظير ايندومتاسين، ایبوپروفین و آسـپرين جزء مهارکننده های برگشت‎ناپذير آنزيم هستند. ساير داروهاي ضدالتهابي غيراستروئيدي با اسيد آراشيدونيك براي اتـصال بـه جايگاه فعال رقابت کرده و باعـث مهـار برگـشت‎پـذير دو ايزوزيم مي‎شوند(9). لذا با توجه به اینکه کشف مولکولی که بتواند پیش آگهی از سرطان معده بدهد، در کاهش مرگ و میر موثر خواهد. از آنجایی که آنزیم سیکلواکسیژناز-1 در تولید پروستاگلاندین های دخیل در نگهداری موکوس معده و ایجاد التهاب نقش دارند و در چندین سرطان افزایش بیان داشته است، احتمال دارد در ایجـــاد سرطان معده نیز نقش داشته باشند. هـــدف از مطالعه حاضر بررسی بیان COX-1 در سلول‎های گاستروکارسینومای انسان می‎باشد.

 

مواد و روش‎ها

 

نمونه گیری

مطالعه حاضر از نوع مطالعه مورد- شاهدی (Case / Control) می‎باشد و در مجتمع انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) در سال 1396 انجام گرفته است. نمونه های بیولوژیک مورد استفاده در این تحقیق از بانک بین المللی بافتهای تومورال ایران وابسته به انستیتو کانسر دانشگاه علوم پزشکی تهران تهیه شده است.  تعداد 30 نمونه بافت توموری و 30 نمونه بافت نرمال (بافت مجاور تومور با فاصله کمتر از پنج سانتی‎متر) زیر نظر و تائید جراح، بعد از اخذ رضایت آگاهانه از بیماران مبتلا به سرطان معده مراجعه کننده بین سال های 1385 تا 1394 جمع‎آوری شده است. نمونه‎های مذکور بلافاصله پس از جدا شدن در شرایط عاری از RNAase در کرایوتیوب قرار گرفته و در شرایط 80- درجه سانتی‎گراد نگهداری شد و بررسی پاتولوژیکی و بافت شناسی انجام شد. افرادی که مبتلا به سایر سرطان‎ها و بیماری التهابی دیگر بودند و یا اینکه قبل از عمل جراحی تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی قرار گرفته بودند، از مطالعه کنار گذاشته شدند. اطلاعات دموگرافی مانند مصرف سیگار(Smoking Status) ، سابقه خانوادگی(Family History)، مرحله تومور(Stage)، درجه تومور(Grade)، درگیری غدد لنفاوی(Lymph vascular invasion)، سن(Age)، محل درگیری تومور(Site of primary)، جنسیت(Gender) و سایز تومور(Tumor size) ثبت گردید.

 

مطالعات بافت شناسی 

تومورهای مورد بررسی در این مطالعه توسط متخصص پاتولوژی بررسی گردید و از نظر درجه و تمایز یافتگی و وجود گره های لنفاوی تقسیم بندی شد،که بدین شرح می باشد: T1 : تومور رشد خود را از دیواره های معده آغاز نموده،  T2: تومور به درون لایه های عضلانی معده نفوذ نموده، T3 : تومور به لایة بیرونی معده راه یافته، T4 : تومور در پوشش بیرونی معده وجود دارد. همچنین، نمونه ها از نظر درجه، مرحله و وجود گره های لنفاوی، نیز مورد بررسی قرار گرفتند و به گروه های II (Moderately differentiated)، III (Poorly differentiated)، IV (Undifferentiated) و X (Unknown) تقسیم گردیدند.

 

بررسی بیان ژنCOX1  به روش Real-time PCR

50 میلی گرم از بافت جدا شد و بعد از تخلیص RNA ، کیفیت و کمیت 60 نمونه RNA استخراج شده با استفاده از دستگاه نانو درآپ (Thermo scientific-Nanodrop2000) انجام شد. همچنین کیفیت RNA استخراج شده به وسیله الکتروفورز روی ژل آگاروز 1% سنجیده شد که باندهای S28 و S18 و S5 مربوط به RNA ي ريبوزومي در ژل آگاروز نشان دهنده عدم تجزيه و خرد شدن RNA است. جهت انجام واکنش Real Time PCR پرایمرهای اختصاصی را با استفاده از نرم افزار 7.6 AlleleID  و بانک اطلاعاتی NCBI با توجه به پارامترهای مختلف فیزیکی- شیمیایی از جمله طول محصول واکنش، طول پرایمر، دمای ذوب و سایر موارد طراحی پرایمر صورت گرفت (جدول 1). بعد از ساخت cDNA، با روش  RealtimePCRمیزان بیان ژن COX1 اندازه گیری گردید. به منظور انجام واکنش Real Time PCR حجم نهایی هر میکروتیوپ 20 میکرولیتر لحاظ شد که حاوی 10 پیکو مول از پرایمر های جلوبر و برگشتی مربوط به هر ژن، 40 نانوگرم cDNA، 10 میکرولیتر mastermix و 7 میکرولیتر آب  RNase freeبود. در این واکنش ژن β-actin  به عنوان ژن مرجع در نظر گرفته شدند.

در این تحقیق برنامه زمانی دمایی دستگاه  PCR(مدل ABI 7300، Applied Biosystems ,Foster City, CA, USA) به صورت 95 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه، مرحله دوم 90 درجه سانتیگراد به مدت 30 ثانیه و 60 درجه سانتیگراد به مدت 30 ثانیه و مرحله آخر دمای 72 درجه سانتیگراد به مدت 8 دقیقه صورت گرفت. به منظور افزایش دقت آزمایش هر مرحله دو بار انجام شد. پس از اتمام کار ،CT  مربوط به ژن هایCox1   و β-actin ثبت شد تا با استفاده از روش   2-ΔΔCTبه بررسی تفاوت میزان بیان نسبی ژن در دو گروه توموری و حاشیه سالم پرداخته شود. پس از میانگین گرفتن از میزان بیان ژن Cox1   و β-actin، مقدار ΔCT در هر دو گروه شاهد و کنترل از تفاضل این دو عدد محاسبه گردید، در گام بعدی با تفریق نمودن میزان ΔCT تومور از سالم مقدار ΔΔCT محاسبه شد که با قرار دادن در فرمول Fold Change = 2-ΔΔCT ، میزان Fold Change برای نمونه های توموری به دست آمد.

 

آنالیز آماری

از نرم افزار (SPSS version 22) و تست T-Test و تست Correlation برای مقایسه بیان ژن و تعیین ارتباط بین پارامترها استفاده شد.

 

یافته ها

 

اطلاعات دموگرافی

از انجایی که بافت نرمال و سرطانی هر دو از یک فرد دریافت شده، مشخصات افراد گروه کنترل و شاهد یکسان می‎باشد (جدول 2).

 

 

جدول 2. اطلاعات دموگرافی افراد شرکت کننده در مطالعه (n=30)

 

 

در آنالیز توصیفی مشخص شد، بیشترین فراوانی 3/43% نمونه ها در درجه  III و سپس 40%  در درجه II  و کمترین فراوانی7/6% در درجه IV بود (نمودار1). در خصوص مراحل مختلف تومور، 3/33 % نمونه ها در مرحله ی IV ( تومور به قسمت های دور بدن گسترش یافته)، 30 % نمونه ها در مرحله های II ( سرطان هنوز به مناطق دور انتشار پیدا نکرده است)، و 7/26 % نمونه ها در مرحله IIIA (سرطان به سایر قسمت های بدن متاستاز داده است) بودند و کمترین فراوانی نمونه های تومور (3/3 %) مربوط به مراحل IB (تومور به بافت اطراف معده انتشار نیافته است ) ، IIIB ( تومور به دیواره معده انتشار یافته و در این حالت ممکن است تومور به سایر قسمت های بدن گسترش نیافته باشد) بود (نمودار2). در خصوص سایز تومورها، آنها را به دو گروه <5 و ≥5 تقسیم نموده که اندازه 3/43%، <5 و 3/53%، در گروه دوم ≥5 بودند (نمودار3).

 

 

نمودار1. فراوانی گرید های مختلف در نمونه های توموری

 

 

 

 

 

نمودار 2. فراوانی استیج های مختلف تمایز در نمونه های توموری

 

 

               

نمودار 3 . سایز نمونه های توموری

 

 

میانگینΔCT  در بافت های توموری افراد بیمار 40/3 ± 13/7 و در بافت های نرمال 1/4 ± 32/6   است بر همین اساس میزان میانگینFold change  در این مطالعه، 97/1 درصد محاسبه گردید که با در نظر گرفتن میزان 1 برای Fold change   بافت های نرمال افزایش 1/97 درصدی در بافت های توموری مشاهده می شود (0.05P>) که از نظر آماری معنی دار نمی باشد.

پارامترهای مختلفی از جمله مصرف سیگار، سابقه خانوادگی، مرحله تومور، درجه تومور، درگیری غدد لنفاوی، سن، محل درگیری تومور و... (جدول3) مورد بررسی قرار گرفت (0.05P>) که معنی دار نمی باشد. ولی در خصوص جنسیت، افزایش معنی داری مشاهده شد و همچنین رابطه بین بیان ژن و افزایش سایز تومور، مورد بررسی قرار گرفت که ارتباط معناداری وجود دارد (0.05P<).

 

 

 

 

جدول3. ارتباط بین بیان ژن COX1 و پارامترهای مختلف

 

بحث

سرطان معده یکی از شایع ترین و بدخیم‌ترین سرطان‌های انسان در سراسر جهان است. اثربخشی بالینی درمان‌های مرسوم محدود است و میانگین بقای کلی برای سرطان معده در مراحل پیشرفته تنها حدود 8 ماه است(10). تغییرات ژنتیکی درگیر در شروع و پیشرفت سرطان معده، هنوز به خوبی مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و اپی ژنتیکی مختلفی برای آن در نظر گرفته شده است (11) .به طور مداوم در سراسر جهان میزان بروز سرطان معده کاهش یافته است که این موضوع ممکن است با بهبود حفظ غذا، مصرف زیاد میوه و سبزیجات تازه، رعایت استانداردهای بهداشتی و پیشرفت در ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری توجیه شود (12). استراتژی های پیشگیری اولیه، با هدف کاهش عوامل خطر منجر به کاهش بروز سرطان معده می شود. متأسفانه، بیشتر بیماران مبتلا به سرطان معده در مراحل آخر که درمان اغلب بی نتیجه است، تشخیص داده می شوند(13). یکی از ژن های موثر در سرطان دستگاه گوارش، سیکلواکسیژناز می باشد. سيكلواكسيژناز آنزيمي كليدي در تبديل اسيد آراشيدونيك به پروستاگلاندين ها می باشد و داراي دو ايزوزيم COX1, COX2 در انسان است(14). نقش سیکلواکسیژنازها (به ویژه COX2) و پروستاگلاندین ها (به ویژه PGE2 )، در التهاب مربوط به سرطان به طور گسترده ای بررسی شده است.COX1  در چندین سرطان انسانی افزایش می یابد و از طریق مدل های تجربی نقش پاتوژنتیک ظاهر می شود(7). آنزيم COX1 باعث توليد پروستاگلاندين هايي مي شـود كـه در عملكردهاي فيزيولوژيكي طبيعي مثل نگهداري موكوس معـده و تنظيم جريان خون كليوي دخيل مي باشند. در حالي كه COX2 ساخت پروستاگلاندين ها را در بافت هاي نئوپلاستيك و التهابي افزايش مي دهد و در ساخت پروستاگلاندين ها در رابطه با درد و تب نقش دارد(9). Adekeye و همکاران در سال 2021 دریافتند که میزان بیان COX1, COX2 و PTGES3 به طور قابل توجهی در سرطان پستان در سطح پروتئین در مقایسه با بافت های نرمال به صورت معنی دار افزایش داشته است(005/0 > P) (15). Scilimati و همکاران در سال 2019 با بررسی میزان بیان سیکلواکسیژنازها در سرطان تخمدان دریافتند میزان بیان COX1 در مقابل COX2 بیش تر می باشد (16). Vitale و همکاران در سال 2015 بر دخالت COX1 در سرطان‌زایی، پاتوژنز، التهاب عصبی، بیماری‌های قلبی عروقی و درد تاکید کرده‌اند (17).

Fosslein  و همکاران در سال 2000 با بررسی بیان COX1 ,COX2 در نمونه بافتی بیماران مبتلا به سرطان کولون مقادیر افزایش یافته ای از COX2 , COX1 را مشاهده کردند (18). Erovic و همکاران در سال 2003 با بررسی ایمونوهیستوشیمیایی نمونه های سرطان دهان دریافتند که بیان COX2 در مقایسه با COX1 در سلول های تومورال افزایش یافته است (19).

Mazhar و همکاران در سال 2005 تاثیر بازدارندگی داروهای COX1, COX2 را بر روی سلول های بدخیم به عنوان یک واسطه شیمیایی در ایجاد التهابات، نشان دادند (20). Guo و همکاران در سال 2005 افزایش بیان آنزیم سیکلواکسیژناز را در سلول های سرطانی مغز گزارش داده اند (21).  Sushmaو همکاران در سال 2015 افزایش غیرمعنی دار میزان بیان  COX1 را در بیماران دیابتی نوع 2 گزارش کردند(22). Malerba و همکاران در سال 2019 بیان بیش از حد سیکلواکسیژناز-1 را در مراحل اولیه و پیشرفت سرطان تخمدان مشاهده کردند (23). Zolfaghari و همکاران در سال2022 با بررسی بیان سیکلواکسیناز 2 در سلول های گاستروکارسینومای انسانی، افزایش غیرمعنی دار بیان آنزیم سیکلواکسیژناز2را مشاهده کردند (11).

 Ganduri و همکاران در سال 2022 با بررسی سرطان کولورکتال افزایش بیان سیکلواکسیژنازها را گزارش کردند (24). Liu و همکاران در سال 2020 نشان دادند، میزان بیان  COX1 می تواند به عنوان شاخصی برای وضعیت شناسایی اسپرم با کیفیت استفاده شود(25). Prescott و همکاران در سال 2000 دریافتند که غالباً ايجاد تومور با القاء ميزان بالا COX2 می باشد و COX1 بدون تغییر باقی می ماند (26) Vitale و همکاران در سال 2016 بر دخالت COX1 در سرطان‌زایی، پاتوژنز، التهاب عصبی، بیماری‌های قلبی عروقی و درد تاکید کرده‌اند (27). Khan و همکاران در سال 2022 نقش انواع مختلف COX، به ویژه COX1 و COX2 را در ایجاد آسیب به اندام هایی مانند مغز، نخاع، قلب، کلیه، کبد و روده بیان کردند (28). Zeng , YI  در سال 2018 نقش COX را در پیشرفت سرطان تخمدان و استفاده درمانی از مهارکننده‌های COX به عنوان یک ابزار درمانی مهم در درمان سرطان مورد بررسی قراردادند(29). Hashemi و همکاران در سال 2019 نشان دادند، سیکلواکسیژناز-2 در بسیاری از انواع سرطان ها بیان می شود که مقاومت آپوپتوتیک، تکثیر، رگزایی، التهاب، تهاجم و متاستاز سلول های سرطانی را تقویت می کند. انتخاب یک داروی شیمی درمانی مناسب همراه با تنظیم نوع و عملکرد مهارکننده های COX2 بر اساس نوع سرطان، یک استراتژی کمکی موثر برای هدف قرار دادن سرطان خواهد بود (30). Dhir  در سال 2019 با بررسی التهاب عصبی که نقش مهمی در اختلالات مغزی دارد. با استفاده از داروهای مهار کننده سیکلواکسیژناز جهت کاهش التهاب عصبی مطالعه ای انجام داد که مطالعات نتایج متفاوتی را برای مهارکننده‌های COX در درمان انواع مدل‌های حاد و مزمن صرع به‌دست آورد که اثر مهار کننده های COX بر صرع بی نتیجه است. مطالعات اثرات مفیدی را در مدل های پیش بالینی نشان داده اند. با این حال، اثرات تشنجی با و بدون آن نیز مشاهده شده است. این مولکول ها ممکن است نقشی دو طرفه با اثرات محافظت کننده عصبی اولیه و نوروتوکسیک تاخیری داشته باشند. که مطالعات سیستماتیک بیشتری برای اثبات استفاده از مهارکننده‌های COX در صرع ضروری می باشد (31). Mirabito و همکاران در سال 2019 مشاهده کردند که COX1 و COX2 نقش مهمی در مراحل اولیه رشد نابجای جفت و در مرحله بعدی منجر به سندرم بالینی پره اکلامپسی دارند(32). Hudson و همکاران در سال 2022 دریافتند بیان COX1 در سلول های اپیتلیال خوش خیم پروستات توسط اختلال عملکرد میتوکندری افزایش می یابد (33). Radi& Render در سال 2007 در مقاله ای مروری نقش COX1 و COX2  را در سلامت و بیماری چشم، در مدل‌های حیوانی ارزیابی نمودند که با استفاده از داروهای ضدالتهابی غیرانتخابی و غیراستروئیدی در حال حاضر قابل مدیریت می باشد (34).

shida و همکاران در سال 2006یکی از عوامل مهمی که بر رشد و نمو تومورها تأثیرمی گذارد، پشتیبانی عروقی تومور است. فرایند رگزایی یا آنژیوژنز نقش کلیدی در رشد تومور، گسترش و متاستاز آن دارد(35).  Paola vitale و همکاران در سال 2016 با مطالعه بر روی بیوسنتز پروستاگلاندین و مهار کننده های COX به کشف های برجسته ای در خصوص COX 1 دست یافتند از جمله اینکه به طور عمده در سرطان و التهاب نقش دارد که تا به امروز پنج کلاس بازدارنده 1 COX شناخته شده است، همچنین بیان COX1 در مراحل اولیه سرطان تخمدان اپی تلیالی دیده شد که به نظر می رسد نقش مهمی در پیشرفت سرطان تخمدان داشته باشد (36).  Zhang  و همکاران در سال 2008 افزایش بیان آنزیم سیکلواکسیژناز را در سلول های سرطانی پستان گزارش داده اند (37). Hou و همکاران در سال 2007 هیچ شواهد آماری معنی‌داری که نشان دهد پلی‌مورفیسم‌های آزمایش‌شده در COX1 و COX2 با خطر سرطان معده مرتبط هستند، پیدا نکردند، این نتایج نشان می‌دهد که پلی‌مورفیسم‌های بررسی‌شده در COX1 و COX2 بر خطر سرطان معده تأثیری ندارند (38). با توجه به نتیجه حاصل از این مطالعه و مطالعه صورت گرفته در این مقاله افزایش غیر معنی دار بیان ژن COX1  در سلول های توموری گاستروکارسینومای انسان مشاهده شده است، ولیکن با توجه به نتیجه مطالعات قبلی ایفای نقش ژن COX1 در بسیاری از سلول ها به ویژه در ایجاد سرطان دیده شده است، بر همین اساس احتمال دارد به دلیل پایین بودن تعداد نمونه ها در مطالعه حاضر و پراکندگی داده ها (03/3=Std) نتیجه حاصل شده نیاز به بررسی بیشتری در مطالعات آینده داشته باشد.

 

نتیجه گیری

در این مطالعه نشان داده شد میزان بیان COX1 در سلول های گاستروکارسینوما نسبت به بافت های سالم تغییر 03/3±97/1 برابری داشته است هرچند از نظر آماری این افزایش معنا دار نبود (0.05P>). بنابراین با توجه به نتیجه این مطالعه از مقایسه بیان این ژن در تشخیص سرطان معده به عنوان یک پیش آگهی نمی توان استفاده کرد. هر چند نظر قطعی را در جامعه آماری بزرگتر می توان ارائه نمود لذا پیشنهاد می شود که میزان بیان ژن را در نمونه های بالینی مربوط به گاستروکارسینوما، در حجم نمونه بالاتر، در نمونه های متاستاز داده شده، قبل و بعد از شیمی درمانی و همچنین بررسی میزان بیان سایر ژن های دخیل در ایجاد سرطان معده بررسی گردد.

 

تضاد منافع

نویسندگان هیچ تضاد منافعی را اعلام نمی کنند.

 

تقدیر و تشکر

با تشکر از مشاوره ها و راهنمایی های واحد توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان بقیه الله الاعظم(عج).

 

References

 

 

1. Weber DD, Aminzadeh-Gohari S, Tulipan J, Catalano L, Feichtinger RG, Kofler B. Ketogenic diet in the treatment of cancer - Where do we stand? Mol Metab. 2020;33:102-21. doi:10.1016/j.molmet.2019.06.026

 

2. Recio-Boiles A, Babiker HM. Gastric Cancer. In: StatPearls. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2023.

 

3. Machlowska J, Baj J, Sitarz M, Maciejewski R, Sitarz R. Gastric Cancer: Epidemiology, Risk Factors, Classification, Genomic Characteristics and Treatment Strategies. Int J Mol Sci. 2020;21(11):4012. doi:10.3390/ijms21114012

 

4. Kalan Farmanfarma K, Mahdavifar N, Hassanipour S, Salehiniya H. Epidemiologic Study of Gastric Cancer in Iran: A Systematic Review. Clin Exp Gastroenterol. 2020;13:511-42. doi:10.2147/CEG.S256627

 

5. Sitarz R, Skierucha M, Mielko J, Offerhaus GJA, Maciejewski R, Polkowski WP. Gastric cancer: epidemiology, prevention, classification, and treatment. Cancer Manag Res. 2018;10:239-48. doi:10.2147/CMAR.S149619

 

6. Hirasawa T, Gotoda T, Miyata S, Kato Y, Shimoda T, Taniguchi H, et al. Incidence of lymph node metastasis and the feasibility of endoscopic resection for undifferentiated-type early gastric cancer. Gastric Cancer. 2009;12(3):148-52. doi:10.1007/s10120-009-0515-x

 

7. Pannunzio A, Coluccia M. Cyclooxygenase-1 (COX-1) and COX-1 Inhibitors in Cancer: A Review of Oncology and Medicinal Chemistry Literature. Pharmaceuticals (Basel). 2018;11(4):101. doi:10.3390/ph11040101

 

8. Adabi N, Naji T. Investigating cyclooxygenase 2 gene expression in treatment Esophageal squamous cell cancer. Lab Diagn. 2014;6(121-122):34-37.

 

9. Sharifi R, Hedayati M, Rasmi Y, Rahmati Yamchi M, Fatemi Ardestani F, Dadkhah Tehrani A, et al. Cyclooxygenases, cancer prevention and treatment. Res Med. 2016;31(3):289-97.

 

10. Kalan Farmanfarma K, Mahdavifar N, Hassanipour S, Salehiniya H. Epidemiologic Study of Gastric Cancer in Iran: A Systematic Review. Clin Exp Gastroenterol. 2020;13:511-42. doi:10.2147/CEG.S256627

 

11. Zolfaghari Sharifi S, Eidi M, Zare Karizi S. Evaluation of Cox-2 expression in human gastrocarcinoma cells. Iran J Biol Sci. 2022;17(1):59-68. doi:10.30495/zisti.2022.1967638.1137

 

12. Sitarz R, Skierucha M, Mielko J, Offerhaus GJA, Maciejewski R, Polkowski WP. Gastric cancer: epidemiology, prevention, classification, and treatment. Cancer Manag Res. 2018;10:239-48. doi:10.2147/CMAR.S149619

 

13. Eusebi LH, Telese A, Marasco G, Bazzoli F, Zagari RM. Gastric cancer prevention strategies: A global perspective. J Gastroenterol Hepatol. 2020;35(9):1495-502. doi:10.1111/jgh.15037

 

14. Longo DL, Kasper DL, Jameson JL, Fauci AS, Hauser SL, Loscalzo J, editors. Harrison's Principles of Internal Medicine. 20th ed. New York: McGraw-Hill Education; 2018.

 

15. Adekeye A, Agarwal D, Nayak A, Tchou J. PTGES3 is a Putative Prognostic Marker in Breast Cancer. J Surg Res. 2022;271:154-62. doi:10.1016/j.jss.2021.08.033

 

16. Scilimati A, Ferorelli S, Iaselli MC, Miciaccia M, Pati ML, Fortuna CG, et al. Targeting COX-1 by mofezolac-based fluorescent probes for ovarian cancer detection. Eur J Med Chem. 2019;179:16-25. doi:10.1016/j.ejmech.2019.06.039

 

17. Vitale P, Scilimati A, Perrone MG. Update on SAR Studies Toward New COX-1 Selective Inhibitors. Curr Med Chem. 2015;22(37):4271-92. doi:10.2174/0929867322666151029104717

 

18. Weber DD, Aminzadeh-Gohari S, Tulipan J, Catalano L, Feichtinger RG, Kofler B. Ketogenic diet in the treatment of cancer - Where do we stand? Mol Metab. 2020;33:102-21. doi:10.1016/j.molmet.2019.06.026

 

19. Erovic BM, Pelzmann M, Turhani D, Pammer J, Niederberger V, Neuchrist C, et al. Differential Expression Pattern of Cyclooxygenase-1 and -2 in Head and Neck Squamous Cell Carcinoma. Acta Otolaryngol. 2003;123(8):950-3. doi:10.1080/00016480310016118

 

20. Mazhar D, Gillmore R, Waxman J. COX and cancer. QJM. 2005;98(10):711-8. doi:10.1093/qjmed/hci119

 

21. Guo XR, Zhou YW, Ma YL. The expression of COX-1 and COX-2 following brain injuries. Fa Yi Xue Za Zhi. 2005;21(3):223-5.

 

22. Verma S, Chandra H, Banerjee M. Cyclooxygenase 1 (COX1) expression in Type 2 diabetes mellitus: A preliminary study from north India. Med Humanit. 2016;17(1):41-5. doi:10.1016/j.ejmhg.2015.07.003

 

23. Malerba P, Crews BC, Ghebreselasie K, Daniel CK, Jashim E, Aleem AM, et al. Targeted Detection of Cyclooxygenase-1 in Ovarian Cancer. ACS Med Chem Lett. 2019;10(10):1837-42. doi:10.1021/acsmedchemlett.9b00280

 

24. Ganduri V, Rajasekaran K, Duraiyarasan S, Adefuye MA, Manjunatha N. Colorectal Carcinoma, Cyclooxygenases, and COX Inhibitors. Cureus. 2022;14(8):e28579. doi:10.7759/cureus.28579

 

25. Liu Y, Zhang F, Dai L. Cyclooxygenase 1 (COX1) as an indicator of sperm quality in humans. Andrologia. 2020;52(4):e13537. doi:10.1111/and.13537

 

26. Prescott SM, Fitzpatrick FA. Cyclooxygenase-2 and carcinogenesis. Biochim Biophys Acta. 2000;1470(2):M69-M78. doi:10.1016/s0304-419x(00)00006-8

 

27. Vitale P, Panella A, Scilimati A, Perrone MG. COX-1 Inhibitors: Beyond Structure Toward Therapy. Med Res Rev. 2016;36(4):641-71. doi:10.1002/med.21389

 

28. Khan H, Sharma K, Kumar A, Kaur A, Singh TG. Therapeutic implications of cyclooxygenase (COX) inhibitors in ischemic injury. Inflamm Res. 2022;71(3):277-92. doi:10.1007/s00011-022-01546-6

 

29. Zeng X, Yi S. Cyclooxygenase Inhibitors in Epithelial Ovarian Cancer Treatment. Int J Gynecol Cancer. 2018;28(6):1085-9. doi:10.1097/IGC.0000000000001269

 

30. Hashemi Goradel N, Najafi M, Salehi E, Farhood B, Mortezaee K. Cyclooxygenase-2 in cancer: A review. J Cell Physiol. 2019;234(5):5683-99. doi:10.1002/jcp.27411

 

31. Dhir A. An update of cyclooxygenase (COX)-inhibitors in epilepsy disorders. Expert Opin Investig Drugs. 2019;28(2):191-205. doi:10.1080/13543784.2019.1557147

 

32. Mirabito Colafella KM, Neuman RI, Visser W, Danser AHJ, Versmissen J. Aspirin for the prevention and treatment of pre-eclampsia: A matter of COX-1 and/or COX-2 inhibition? Basic Clin Pharmacol Toxicol. 2020;127(2):132-41. doi:10.1111/bcpt.13308

 

33. Hudson CN, He K, Pascal LE, Liu T, Myklebust LK, Dhir R, et al. Increased COX-1 expression in benign prostate epithelial cells is triggered by mitochondrial dysfunction. Am J Clin Exp Urol. 2022;10(4):234-45.

 

34. Radi ZA, Render JA. The pathophysiologic role of cyclo-oxygenases in the eye. J Ocul Pharmacol Ther. 2008;24(2):141-51. doi:10.1089/jop.2007.0078

 

35. Shida N, Yano H, Nishida T, Kamura T, Kojiro M. Angiogenesis in cancer. Vasc Health Risk Manag. 2006;2(3):213-9. doi:10.2147/vhrm.2006.2.3.213

 

36. Vitale P, Panella A, Scilimati A, Perrone MG. COX-1 Inhibitors: Beyond Structure Toward Therapy. Med Res Rev. 2016;36(4):641-71. doi:10.1002/med.21389

 

37. Zhang XH, Huang DP, Guo GL, Chen GR, Zhang HX, Wan L, et al. Coexpression of VEGF-C and COX-2 and its associations with lymphangiogenesis in human breast cancer. BMC Cancer. 2008;8:4. doi:10.1186/1471-2407-8-4

 

38. Hou L, Grillo P, Zhu ZZ, Lissowska J, Yeager M, Zatonski W, et al. COX1 and COX2 polymorphisms and gastric cancer risk in a Polish population. Anticancer Res. 2007;27(6C):4243-7.

 

 

 

.0

 

 

 

---