تحلیل گفتمان سیاسی انتقادی سخنان وزیر امور خارجه ایران در پنجاه و هشتمین کنفرانس امنیتی مونیخ
Subject Areas : Applied Linguistics
Afsaneh
Rahimi Tehrani
1
(Department of English, Isfahan (Khorasgan) Branch, Islamic Azad
University, Isfahan, Iran)
Azizeh
Chalak
2
(گروه انگلیسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران)
Keywords: فعل کمکی در تحلیل گفتمان انتقادی, گفتمان سیاسی, ضمایر در تحلیل گفتمان انتقادی, تحلیل گفتمان انتقادی,
Abstract :
تحلیل گفتمان انتقادی، تحلیل ایدئولوژی و قدرت است که بر دستیابی به معنای پنهان فراتر از متن تأکید می کند و اینکه چگونه گویندگان/نویسندگان از قدرت گفتمان برای جلب توجه خوانندگان/شنوندگان استفاده می کنند. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی غیرتجربی بود که در سال 2022 انجام شد و به بررسی ویژگی‌های برجسته زبانی سخنان سیاسی وزیر امور خارجه ایران در پنجاه و هشتمین کنفرانس امنیتی مونیخ پرداخته است. هدف، دستیابی به نگرش‌ها و ایدئولوژی‌های سیاسی وی بود. از مدل تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف برای بررسی سه تاکتیک تحلیلی مرتبط و سه بعد گفتمان استفاده شد. داده ها از ویدئوی این کنفرانس انتخاب شده و واژه های انتخابی توسط این فرد ، ضمایر شخصی و جمع «من وما» و افعال کمکی استفاده شده مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که کلمات «جمهوری اسلامی ایران، دولت، ایران و روابط» پرکاربردترین واژه ها برای نشان دادن ایدئولوژی وی نسبت به ملتش بوده است. ضمیر «ما» بیشتر از «من» برای ایجاد تصویری مثبت برای کشور مورد استفاده قرار گرفته است. او با آگاهی از تفاوت بین معانی منتقل شده از طریق این دو ضمیر، ترجیح داد برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض سرزنش ها، از خودنمایی یا صحبت در مورد خود به عنوان یک فرد اجتناب کند. همچنین فعل کمکی will بیشتر از بقیه برای بیان عقیده و خواسته هاوادب در گفتارش استفاده شده است. این مطالعه می تواند پیامدهایی برای دست اندرکاران این حوزه در افزایش تفکر انتقادی و افزایش آگاهی از یادگیری و تولید زبان سیاسی مناسب داشته باشد.
Azar, B. S. (2002). Understanding and using English grammar (3rd ed.). Longman
Beard, A. (2000). Language of politics. Routledge
Bramley, N. R. (2001). Pronouns of politics: The use of pronouns in the construction of ‘self’ and ‘other’ in political interviews. Doctoral dissertation, Monash University.
Brown, G. & Yule, G. (1983). Discourse analysis. Cambridge University Press.
Fairclough, N. (1992). Discourse and social change. Policy Press.
Fairclough, N. (1995). Critical discourse analysis: The critical study of language. Longman.
Fairclough, N. & Wodak, R. (1997). Critical discourse analysis. Discourse Studies: A Multidisciplinary Introduction, 2, 258-284.
Faiz, et al. (2020). The ideology of Trump in his speech about Jerulism: Faircluagh’s model of CDA. Diglossia, 4(1), 1-13.
Halliday, M.A.K. (1978). Language as a social semiotic: The social interpretation of language and meaning. Edvard Arlond Pess
Houda, M. (2016). A Critical Discourse Analysis of Hillary Clinton's Presidential Campaign. Master's thesis, Univerity of Abdelhamid Ibn Badis.
Huddleston, R. & Pullum, G. K. (2002). The Cambridge grammar of the English language. Cambridge University Press.
Hussein, I. (2016). Critical discourse analysis of the political speech of the Egyptian president, Abdel Fattah El-Sisi, at the new Suez Canal inauguration ceremony. International Journal of Language and Literature, 4(1), 85-106. https://doi.org/10.15640/ijll.v4n1a1
Kaewrungruang, K. & Yaoharee, O. (2018). The use of the personal pronoun in political discourse: A case study of the final 2016 United States presidential election debate. rEFLections, 25(1), 85-96. http://files.eric.ed.gov
Mohammed Hasan, J. (2013). A linguistic analysis of in-group and out-group pronouns in Hosni Mubarak's speech. Journal of Basrah Researches (Humanities Series), 38(2), 5-24. https://www.iasj.net
Muhammad Jasim, R. (2021). English personal pronouns as a manipulation strategy in political discourse: A critical discourse analysis. Journal of the College of Languages, 44, 1-20. http://jcolang.uobaghdad.edu.iq
Naghibzadeh Jalali, M. & Sadeghi, B. (2014). A critical discourse analysis of political speech of four candidates of Rasht city council elections in 2013, with a view to Fairclough approach. European Journal of Social Sciences Education and Research Articles, 1(2), 8-18. https://econpap ers.repec.org › RePEc:eur:ejserj:49
Shabani, M. & Habibzadeh, S. M. (2021). Critical discourse analysis of speeches of previous presidents of Islamic Republic of Iran at the United Nations General Assembly. Language Related Research, 12(4), 405-437. https://doi.org/10.29252/LRR.12.4.13
Sharififar, M. & Rahimi, E. (2015). Critical discourse analysis of political speeches: A case study of Obama's and Rouhani's speeches at UN. Theory and Practice in Language Studies, 5(2), 343-349, DOI: http://dx.doi.org/10.17507/tpls.0502.14
Van Dijk, T. (1997). Political discourse and political cognition. Printed at Congress Political Discourse, Aston University.
Van Dijk. T. (2009). Society and discourse: How social contexts influence text and talk. Cambridge University Press.
Wodak, R. (1995). Critical linguistics and critical discourse analysis. In J. Verschueren, J.-O. Östman, & J. Blommaert (Eds.), Handbook of pragmatics (pp. 55-69). John Benjamins.
