Analyzing the Characteristics of Qhast Art In the Qhazale of Hafez

Subject Areas : Persian language and literature texts

pooneh  nasher ¹ (Ph.D postgraduate, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Letterse and Humanities, Islamic Azad University, Save Branch,Save,Iran)
Abbasali  Vafaee ² (Professor of Persian Language and Literature, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran)

Received: 2019-06-14 Accepted : 2019-06-14 Published : 2019-03-21

Keywords: زبان, ادبیات, language, Hafez, Literature, فرمالیسم, Formalism, شعر غنایی و حافظ, Poetry Ghanai,

Abstract :

The language is a complex phenomenon that is invaluable in terms of its dimensions, on the one hand, the means of communication between people of the community and, on the other hand, is the most important social institution, and on the other hand, language is a tool for expressing thoughts and emotions. By transforming the phonetic system of the language into semantic signs, the function of the language of communication and transmission is promoted to create new opportunities for the reader and the listener. Language at this stage faces two processes of self-promotion and highlighting. The deviation from the rules of the language of the standard and the addition of rules on it (highlighting, familiarity, norms of aversion, and the rule of magnitude) leads to the creation of literary genres. Literary theories have been important steps in scientific analysis of literary forms, but any literary literature can not be read by any literary theory. Formalist linguistics seems to be among the theories that can be used to extract and analyze the principles of rich language from the text. From linguistic perspective, ghazals have a functional, personal, emotional and literary function, and the orientation of the message is usually to the speaker or to the message itself, and the literary role of the language is based on the magnitude of the increments and the norm of multiple escapes.

References:

1. انوری، حسن (1378) صدای سخن عشق، تهران، سخن.


2. باطنی، محمدرضا (1394) پیرامون زبان و زبان‌شناسی، تهران، آگه.


3. ..........، ................... (1394) چهار گفتار درباره زبان، تهران، آگه.


4. پورنامداریان، تقی (1374) سفر در مه، تهران، زمستان.


5. حق‌شناس، علی‌محمد (1381) مرز میان زبان و ادبیات کجاست؟ کتاب ماه ادبیات و فلسفه، اسفند 1381 و فروردین 1382، شماره 65 و 66 صص 38 تا 49.


6. حمیدیان، سعید (1392) شرح شوق، ج 3، تهران، قطره.


7. شفیعی کدکنی، محمدرضا (1368) موسیقی شعر، تهران، آگاه.


8. شمیسا، سیروس(1379) بیان، تهران،فردوس.


9. ........... ، ............. (1368) بدیع، تهران، فردوس.


10. صفوی، کوروش (1390) از زبان‌شناسی به ادبیات، ج 1 و 2، تهران، انتشارات سورة مهر.


11. فالر و دیگران، راجر(1381)زبان‌شناسی و نقد ادبی، ترجمه مریم خوزان و حسین پاینده، تهران، نشر نی.


12. ................، ........... (1392) سبک‌شناسی، نظریه‌ها ،رویکردها و روش‌ها، تهران سخن.


13. قویمی، مهوش (1383) آوا و القاء، تهران، هرمس.


14. کزازی، میر جلال‌الدین (1381) بدیع، تهران، نشر مرکز.


15. ......... ، ................... ( 1391) بر آستان جانان، تهران، سمت.

مقالات

16. ............، .........(1372) انواع ادبی و شعر فارسی، مجلة رشد آموزش ادب فارسی، شمارة 33 و 32، صص 7-5.

17.فتوحی ،محمود (1380)تعریف ادبیات، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، شماره 32، 196-171.