Judgment and happiness and its role in injuriesinShahnameh

Subject Areas : Persian language and literature texts

Hamideh sharifi ¹ , sayedmahmood Sayedsadeghi ²

1 - PhD student in Persian Language and Literature, Bushehr Branch, Islamic Azad University, Bushehr, Iran
2 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Bushehr Branch, Islamic Azad University, Bushehr, Iran

Received: 2020-04-15 Accepted : 2020-04-15 Published : 2020-03-20

Keywords: شاهنامه, happiness, Communication, ارتباط, شادی, Damage, Shahnameh, judgment, دادگری, آسیب,

Abstract :

n this research research, it has been linked and happily investigated and related to the damage in the stories of Shahnameh, and it is concluded that in the world of existence the first joy of divine religion is unique and man is the chosen and representative of the perfection of creatures, They must have Jewish characteristics, including adjudication. In the place of the development of divine justice, it is related to the soul and within, and in this view, man must create the first in himself, because all its creation is organized in a regular manner and in a manner that protects the body from harm. , Turns and brings happiness to man; otherwise, all the rules and order of the world will come together, and the rule of sorrow falls upon joy and various kinds of damage will be decomposed. ealized in a society where the lives of people are interdependent and have shared profits and losses, the only way to ensure a calm, progressive, successful and ideal life and prevent any harm to individuals is because of any degree of community justice. Less and more arrogance, the devilish and cruel, invading and harmful effects, and whatever threatens the joy and lightness of the Ahoorias, is more and less a result of the joy and destruction, and the rule of sadness Evil and harmful, wins the state of joy and human prosperity is endangered, such as Zehak society.

References:

1. قرآن کریم.


2. نهج البلاغه (1379) ترجمه مهدی دشتی، چاپ سوم، قم: لاهیجی.


3. آموزگار، ژاله (1384) تاریخ اساطیری ایران، تهران: سمت.


4. ثاقب فر، مرتضی (1377) شاهنامه فردوسی و فلسفه تاریخ ایران، تهران: قطره و معین.


5. دهخدا، علی­اکبر. لغت نامه، چاپ اول، تهران: دانشگاه تهران.


6. رستگار فسایی، منصور (1381). فردوسی و هویت­شناسی ایرانی، تهران: طرح نو.


7. زرین کوب، عبدالحسین (1371)، نامه نامور، تهران: سخن.


8. سرامی، قدمعلی (1368) از رنگ گل تا رنج خار، چاپ اول، تهران: علمی فرهنگی.


9. عنصرالمعالی، کیکاوس ابن اسکندر (1385) قابوسنامه، تصحیح سید حسین نصر، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات علمی فرهنگی.


10. نظام الملک طوسی، حسن بن علی بن اسحق (1380) سیاست نامه، تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: اساطیر.


11. فردوسی، ابوالقاسم (1384) شاهنامه، چاپ مسکو، ج1و2، تهران: آبان.


12. کزازی، میرجلال الدین (1387) نامۀ باستان، تهران: سمت.


13. واعظ کاشفی، ملاحسین (6138) لب لباب مثنوی، تهران: صراط.

مقالات

1. آقا حسینی و ربانی، حسین و رسول (1385)تحلیل و بررسی آسیب­های فردی و اجتماعی از دیدگاه بزرگان ادب فارسی، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دورۀ بیست وپنجم، شمارۀ 3،پاییز،29-17.


2. آقا حسینی و ربانی، حسین و رسول (1383)تحلیلی بر مسایل اجتماعی در نخستین داستان های شاهنامه، نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، دورۀ جدید، شمارۀ 15،بهار، صفحه21-1.


3. باقری خلیلی، علی اکبر(1386) شادی در فرهنگ و ادب ایرانی، فصلنامۀ مطالعات ملی، سال هشتم ، شمارۀ2، تابستان،80-53.


4. بای، رقیه(1389) نقش دین در پیشگیری از آسیب­های اجتماعی، فصلنامۀ تخصصی پلیس گلستان ، پاییز، صفحه139-107.


5. جوانمرد، کمال(1386)رویکردی جامعه شناختی بر آیین مملکت­داری در اسطوره جمشید، فصلنامۀ علمی پژوهشی اندیشه­های ادبی، سال دوم، دورۀ جدید، شمارۀ 10،صفحه57-31.


6. خلعت­بری، الهیار( 1386) بررسی جایگاه دین در اندیشۀ سیاسی شاهنامه فردوسی، مجموعه مقالات مسکویه، سال دوم، شمارۀ 6،صفحه80-64.


7. ذبیحی واحدی، رزیتا و حسن(1390) بررسی نظریه میدان شکل­ساز، فصلنامۀ اندیشه­های تازه در علوم تربیتی، سال ششم، شمارۀ 3، تابستان،108-83.


8. رستموندی، تقی (1387) آز و داد، آسیب­شناسی شهریاری در شاهنامه فردوسی، فصلنامۀ پژوهش سیاست نظری، شمارۀ 5، زمستان و بهار،19-1.


9. سبحانی نژاد و افشار، مهدی و عبدالله(1389)آسیب­شناسی بیکاری از دیدگاه امام علی (ع)، مجموعه مقالات محور علوم اقتصادی، دومین همایش ملی نهج البلاغه و علوم انسانی، صفحه 518-511.


10. صفری و ظاهری، جهانگیر و ابراهیم(1392)بررسی نقش عوامل اخلاقی و سیاسی در شاد زیستن با تکیه بر شعر کهن فارسی، پژوهشنامۀ علمی پژوهشی ادبیات تعلیمی، سال پنجم، شماره 19،پاییز،94-57.


11. عزیزی، طاهره (1387)ترسیم چرخه عدالت در شاهنامه فردوسی، مجموعه مقالات علوم سیاسی، سال دوازدهم، شمارۀ45،صفحه 169-143، بهار.


12. جلودار، حبیب الله(1392) آسیب­های سیاسی و اجتماعی در نهج البلاغه، فصلنامۀ پژوهشنامۀ نهج البلاغه، سال اول، شمارۀ 1،بهار، صفحه 71-57.


13. فرزاد و هادیان(1393-1392)اندیشه­های روشنفکری حکیم ابوالقاسم فردوسی، فصلنامۀ تخصصی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد مشهد، شمارۀ 40، زمستان، صفحه187-162.


14. ملایی، کامبیز(1390)نقش توانمندسازی فرهنگی در پیشگیری از آسیب­های اجتماعی، نشریۀ محقق، سال دوم ،شمارۀ 4، بهار،35-17.