Love in Qaboosnameh and Nasseri's Ethics According to Seligman's Positive Psychology Theory

Subject Areas :

فاطمه چهارمحالی ¹ , Nasrin Ghadamgahi sani ²

1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
2 -

Received: 2025-05-31 Accepted : 2025-07-16 Published : 2025-07-26

Keywords: Nasseri's Ethics, Qaboosnameh, Love, Positive Psychology, Seligman.,

Abstract :

Qaboosnameh and Nasseri's Ethics in Persian culture and literature are full of moral, educational and psychological points; so that they have always been and are a model for the people of this land throughout the centuries. One of the common topics of the discussions of Nasseri's Ethics and Qaboosnameh is love, which provides the ability to examine and compare these two works within the framework of research with positive psychology. Qaboosnameh and Nasseri's Ethics have commonalities regarding love; also, comparing and matching the works of these thinkers with the findings of positive psychology is necessary and a potential thesis both for introducing the rich Iranian culture and for revealing its advantages over positive psychology. The analysis of love in Qaboosnameh and Nasseri's Ethics based on Seligman's positive psychology leads us to new achievements. Considering the theories of these three thinkers on love, the common feature of all of them is that: love is a driving force for transcendence (individual, moral, and ontological). And the combination of these three perspectives provides a comprehensive picture that recognizes love as both a factor in mental health and social connection, a motivator of moral virtues, and a guarantor of the movement and dynamism of the universe.

References:

منابع
1. آتشین صدف، محمدرضا (1396). خوش بینی به خود از دیدگاه سلیمگن و بررسی آن از دیدگاه آموزه‌های دینی، پژوهشنامه سبک زندگی، شماره 4، صفحات 144ــ 127.
2. آیزنک، مایکل ( 1375). روان‌شناسی شـادی، ترجمة مهرداد فيروزبخت و خشایار بيگی، تهران: بدر.
3. ارسطاطالیس (1381). اخلاق نیکوماخس، ترجم سید ابوالقاسم پور حسینی، جلد دوم، چاپ دوم، تهران: دانشگاه تهران.
4. اصغری مهر، فاطمه صغری و دیگران (1401). کسب رضایتمندی در مثنوی مولوی با رویکرد نظریه مثبت گرایی سلیگمن، مقاله علمی وزارت علوم، مجله پژوهش‌های بین رشته‌ای ادبی، سال چهارم، شماره 8، صفحات 29-1.
5. احیایی، ملیحه (1402). بررسی و تحلیل آیین کشورداری کی خسرو در شاهنامه فردوسی با رویکرد روان شناسی مثبت گرا سلیگمن، مقاله علمی وزارت علوم، مجله آمایش سیاسی فضا، دوره ۶، (پیاپی ۲۱)، صفحات 88-69.
6. ثامنی کیوانی، فرناز؛ ترکمانی باراندوزی (1401). هشت کتاب سهراب سپهری و مثبت اندیشی از منظر سلیگمن، مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد، مجله زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد سنندج، سال چهارم، شماره 53، صفحات 108ــ 83.
7. حسینعلی زاده، آسیه (1401). تحلیل و بررسی مؤلفه‌های روان شناسی مثبت نگر در بوستان سعدی بر اساس نظریه مارتین سلیگمن. مجله پژوهش‌های معاصر در علوم و تحقیقات، سال چهارم، شماره ۴۴، صفحات 47-27.
8. رحيمی، س؛ برجعلی، ا؛ سهرابی، ف (1394). اثربخشی مداخلات روان‌شناسی مثبت‌گرا بر تاب‌آوری بيماران مبتلا به مولتيپل اسکلروزیس، پژوهشنامۀ روان‌شناسـی مثبت. شمارۀ دو.
9. ریاض، محمد (1985م). احوال و آثار و اشعار میر سید علی همدانی، لاهور.
10. ستاری، جلال (1374). عشق صوفیانه، تهران: مرکز.
11. سرکشیک، سید هادی و دیگران (1397)، سنخ شناسی از دیدگاه علامه طباطبایی و سلیگمن، اسلام و پژوهش‌های روان‌شناختی، سال چهارم، شماره 1 (پیاپی 9)، صفحات 37ــ 45.
12. سليگمن، مارتين (1388) .خوشبینی آموختـه شـده، ترجمۀ رامين کریمي و الهام. سادات افزار. تهران: بهار سبز.
13. سلیگمن، مارتین (1379). کودک مثبت‌گرا. ترجمۀ ناهيد ایران‌نژاد، تهران: دایره.
14. صفری، مریم و دیگران (1402). مطالعه تطبیقی شاخصه‌های نظریه بهزیستی در غزلیّات حافظ بر پایه روان شناسی مثبت نگر سلیگمن، مقاله علمی وزارت علوم، شماره 72، صفحات 78ــ 63.
15. طوسی، نصیرالدین (1387). اخلاق ناصری، (به تصحیح مجتبی مینوی و علیرضا حیدری)، چاپ ششم، تهران: خوارزمی.
16. علینقی لنگری، حمیده (1397). تحلیل شخصیت گرد آفرید بارویکرد روان شناسی مثبت نگر، مجله زن و فرهنگ، سال دهم، شماره ۳۸، صفحات 116-109.
17. عنصرالمعالی، کیکاوس بن اسکندر (1335 ش). قابوسنامه، با تصحیح و حواشی: دکتر امین عبدالمجید بدوی، کتاب‌فروشی ابن سینا.
18. کار، آلان (1387). روان‌شناسی مثبت علم شادمانی و نیرومندی انسان. ترجمه حسن پاشا شریفی و جعفر نجفی زند. چاپ اول. تهران: سخن .
19. کریمی، رامین (1388). مارتین سلیگمن (نظریۀ درماندگی آموخته شده و روان شناسی مثبت نگر). تهران: دانژه.
20. مولوی، جلال الدین، محمد بلخی (1387). غزلیات شمس تبریز، جلد دوم، محمدرضا شفیعی کدکنی، دو جلدی، تهران: سخن
21. ميرشاه جعفري، ابراهيم، محمدرضا عابدی و هدایت‌الله دریکوندی (1381). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن، تازه‌های علوم شناختی. شماره سه، صص 50-58.
22. ناتانيل، براندن (1388). روان‌شناسی حرمت نفـس. ترجمۀ جمال هاشمی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
23. هدفيلد (1372). اخلاق و روان. ترجمة علي پریور. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.