Tus, the golden footed
Subject Areas :
Abdolla
Vaceq Abbasi
1
(Associate Professor, Persian Literature, Sistan and Baluchestan University.)
mohammadreza
abdi
2
(studPh. D Student, Persian Literature, Sistan and Baluchestan Universityent)
Keywords: epic, Shahnameh, Avesta, Myths, Tus, golden footedness, Pahlavi texts,
Abstract :
The commander in chief, Tus Nozar is one of those afflicted princes in the ancient book who had served prominent kianid kings such as Kay Kavus and Kay Khosrow for good many years. Tus is of the great clan of Nozar and is an eternal character in Zoroaster religion. On the day of resurrection, he comes to assist sushians and it is him who starts the apocalypse. Among the hundred and fifty champions and kings and various characters in the first half of Shahnameh, he had often been introduced as an arrogant, unwise and egotistic character therefore because of his unpleasant characteristics he had been less studied by researchers despite his central leading role in the Persian army as chieftain and a great warrior serving the royal court. Attempt is made in this article to briefly refer to the history of the golden footedness and to provide the meanings of this epithet according to Tus’s mythic ontology in Avesta and Pahlavi texts. His role in Persian national epic, discrepancies and contradictions between the mythic and epic character of Tus, the commander in chief in heroic era is further examined in order to shed more light on this character.
- آموزگار، ژاله. (1383). تاریخ اساطیری ایران، تهران: سمت.
- آیدنلو، سجّاد. (1390). دفترخسروان (برگزیدۀ شاهنامه)، تهران: سخن.
- اسلامیندوشن، محمّدعلی. (1391). زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، تهران: شرکت سهامی انتشار.
- بهار، مهرداد. (1373). جستاری در فرهنگ ایران، تهران: فکرروز.
- بهار، مهرداد. (1376). پژوهشی در اساطیر ایران، تهران: آگه.
- بهزادی، رقیه. (1368). بندهش هندی، تهران: علمی فرهنگی.
- ثعالبی، ابومنصور. (1368). غرراخبارملوک الفرس وسیرهم، ترجمۀ محمّد فضائلی، تهران: نقره.
- جلالی نائینی، محمّدرضا. ( 1372). گزیدۀ سرودهای ریگ ودا، تهران: علمی فرهنگی.
- دوستخواه، جلیل. (1375). اوستا، تهران: مروارید.
- ده بزرگی، ژیلا. (1388). مضامین حماسی در متنهای ایران باستان و مقایسۀ آن با شاهنامۀ فردوسی، تهران: امیرکبیر.
- دهخدا، علیاکبر. (1377). لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران.
- رایخلت، هانس. (1383). رهیافتی به گاهان زردشت ومتنهای نواوستایی، ترجمۀ جلیل دوستخواه، تهران: ققنوس.
- رضایی دشت‌ارژنه، محمود. (1392). شکوه خرد در شاهنامۀ فردوسی، تهران: علمی فرهنگی.
- رواقی، علی. (1390). فرهنگ شاهنامه، تهران: مؤسّسة تألیف و نشر آثار هنری.
- سرخوش کرتیس، وستا. (1373). اسطورههای ایرانی، ترجمۀ عبّاس مخبر، تهران: مرکز.
- شهیدی مازندرانی، حسین. (1377). فرهنگ شاهنامه (نام کسان وجایها)، تهران: بلخ.
- شوالیه، ژان و آلن برگران. (1382). فرهنگ نمادها، اساطیر، رؤیا و رسوم، ترجمۀ سودابه فضائلی، تهران: جیحون.
- صفا، ذبیحالله. (1387). حماسهسرایی در ایران، تهران: فردوس.
- طبری، محمّد ابن جریر. (1362). تاریخ الرسل والملوک، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده، جلد دوم، تهران: اساطیر.
- عفیفی، رحیم. (1383). اساطیر و فرهنگ ایرانی در نوشتههای پهلوی، تهران: ققنوس.
- فردوسی، ابوالقاسم. (1389). شاهنامه، به کوشش جلال خالقیمطلق، تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ فارسی.
- فرنبغ دادگی. ( 1369). بندهش، گزارش مهرداد بهار، تهران: توس.
- کزّازی، میرجلالالدّین. ( 1387). نامه باستان، ویرایش و گزارش شاهنامۀ فردوسی، جلد سوم، تهران: سمت.
- کزّازی، میرجلالالدّین. ( 1385). نامه باستان، ویرایش وگزارش شاهنامه فردوسی،جلد چهارم و پنجم، تهران: سمت.
- ماهیارنوایی، یحیا. ( 1374). یادگار زریران، تهران: اساطیر.
- مجدّم، محمّدحسین. (1390). واژیان شاهنامه، تهران: بهین.
- مختاری، محمّد. ( 1379). حماسه در رمز و راز ملّی، تهران: توس.
- واحددوست، مهوش. (1379). نهادینههای اساطیری در شاهنامۀ فردوسی، تهران: سروش.
- ولف، فرتیس. (1377). فرهنگ شاهنامه، تهران: اساطیر.
- Bartholomae,Christian. (1904). Altiranischeswörtebuch, strussburg.
- Gignoux,hlippe. (1986).Iranischespersonennamenbuch,band2, Wien.
- Mayrhofer. (1971).manfred,Iranischespersonennamenbuch,band1,Wien.
- Reichelt,Hans. (1911).AvestaReader,strassburg.
_||_
