The study of Asadi Tusi’s anxiety of influence from the Ferdowsi’s Shahnameh based on Harold Bloom’s viewpoint

Subject Areas :

vaahid  mobarak ¹ (عضو هیات علمی)

Received: 2019-10-27 Accepted : 2020-10-18 Published : 2020-09-22

Keywords: Ferdowsi’s Shahnameh, Harold Bloom, anxiety of influence, Asadi tusi’s Garshasbnameh, dependence on swerving from the precursor,

Abstract :

Abstract Among Shahnameh followers, Garshasbnameh composed by Asadi Tusi has an important standpoint.  By going to Azarbayjan and staying in its favorable grounds Tusi aspired to complete the Shahnameh and like Nezami he embarked on composing parts of the national narratives in Shahnameh not previously composed. Completing the work of predecessors are often accompanied by the anxiety of influence and imitation, and the poets attempt to relieve themselves from the shadow of their precursors.  The purpose of this article is to determine the attempts made by Asadi Tusi to exit from the arena of influence posed by form, language and thoughts in Shahnameh as the model according to Harold Bloom’s argument.  The results show that due to the anxiety of influence experienced by Tusi he wanted to overcome this anxiety by being different from Shahnameh, and escape from its circle of influence.  By introducing Brahman in place of Mobad or priest and including ideological questions posed by Garshasb regarding the creation of life and man, and also by turning to verbosity, and beautiful solid descriptions,  governing new perspective and philosophy different from the ancient Persian thought regarding the main issue of justice in government and justice of kings, also selecting theatrical functions such as egotism, prowess in battle, and placing scenes and numerous sea battle episodes, repetitive dragon killing spectacles, and most important of all, attributing abilities such as trial of the preeminent hero to Zahhak and setting the story in Zahhak’s era  under the surveillance of a dragon who feeds on humans, and a father killer render this work different from Shahnameh.  However various signs of dependence, manifested in the repetition of the hemistiches and verses attest to the influence of Shahnameh over Garshasbnameh.  Asadi in dialectic of “dependence on swerving from the poetic language of his precursor had been dependent on Shahnameh and at the same time departed from it.

References:

فهرست منابع

-          احمدی، بابک. (1390). ساختار و تأویل متن، تهران: مرکز.

-          -‌ اسدی طوسی، علی بن احمد. (1386). گرشاسب‌نامه، تصحیح حبیب یغمایی، تهران: دنیای کتاب.

-          اسماعیل پور، ابوالقاسم. (1387). اسطوره بیان نمادین، تهران: سروش.

-          اسماعیل­ پور، ابوالقاسم. (1386).«تحول اسطوره­ های ایرانی»، گسترۀ اسطوره، تهران: هرمس.

-          ایگلتون، تری. (1386). پیش ­درآمدی بر نظریۀ ادبی، تهران: مرکز.

-          پورداود، ابراهیم. (1353) (ترجمۀ) اوستا، تهران: فروهر.

-          تاریخ سیستان. (1391). به کوشش جعفر مدرس صادقی، تهران: مرکز.

-          ثروتیان، بهروز. (1350). بررسی فرّ در شاهنامۀ فردوسی، تبریز: دانش­گاه تبریز.

-          ثعالبی، عبدالملک بن محمد. (1385). شاهنامۀ ثعالبی، تهران: اساطیر.

-          جوکار، منوچهر و هم­کاران. (1398). «طلسم جمشید، نقـد و بررسی بن­مایه­ های اسطوره­ای در منظومه­ های پهلوانی و طومارهای نقالی با تکیه بر سام­ نامه»، ادبیات عرفانی و اسطوره­ شناختی، شمارۀ 54، صص 75-107.

-          خاتمی، احمد، 1387، «تأثیر و نفوذ شاهنامه در حوزۀ زبان و ادبیات»، اسطوره متن هویت­ ساز، به کوشش بهمن نامور مطلق، تهران: علمی و فرهنگی، صص 15-52.

-          خالقی مطلق، جلال. (1381). سخن‌های دیرینه، تهران: افکار.

-          رستگار فسایی، منصور. (1369). تصویرآفرینی در شاهنامه، شیراز: دانش­ گاه شیراز.

-          زرین­ کوب، عبدالحسین. (1388). تاریخ مردم ایران، تهران: امیرکبیر.

-          سرامی، قدمعلی. (1373). از رنگ گل تا رنج خار، تهران: علمی و فرهنگی.

-          صفا، ذبیح­ الله. (1369). حماسه­ سرایی در ایران، تهران: امیرکبیر.

-          صفا، ذبیح­ الله. (1377). تاریخ ادبیات ایران، خلاصۀ جلد اول و دوم، تهران: ققنوس.

-          -طاهری، قدرت­ الله و سودابه فرخی. (1392). «رابطۀ نیما با سعدی»، پژوهش­ های­ ادبی، سال دهم، شمارۀ4، صص 121-101.

-          فردوسی، ابوالقاسم. (1393). شاهنامه، به کوشش جلال خالقی مطلق، تهران: سخن.

-          فرّه­وشی، بهرام. (1390). فرهنگ زبان پهلوی، تهران: دانش­گاه تهران.

-          کزازی، میرجلال­ الدین. (1388). مازهای راز، تهران: مرکز.

-          کزازی، میرجلال­ الدین. (1387). «شاهنامه نامۀ فرهنگ و منش ایرانی»، اسطوره متن هویت­ ساز،گردآوری بهمن نامور مطلق، تهران: علمی و فرهنگی، صص 1-14.

-          ماسه، هانری. (1375). فردوسی و حماسۀ ملی، تـرجمۀ مهدی روشن­ضمیر، تبـریز: دانش­گاه تبریز.

-          مختاری، محمد. (1368). حماسه در رمز و راز ملّی، تهران: قطره.

-          مزداپور، کتایون. (1386). «اسطوره در فرهنگ مردم»، گسترۀ اسطوره، تهران: هرمس.

-          مسکویه رازی، ابوعلی. (1389). تجارب­ الامم (آزمون­ های مردمان)، ترجمة ابوالقاسم امامی، تهران: سروش.

-          مکاریک، ایرناریما. (1384). دانش­نامۀ نظریۀ ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.

-          نعنافروش و دیگران. (1395). «تاثیرپذیری از نویسندگان پیشین در شاه­کارهای نثر فارسی با توجه به نظریۀ هارولد بلوم»، بهار ادب، شمارۀ پی­درپی33، صص 118-101.