A research on the manner Ferdowsi utilized sources based on the comparison between the tale of Homay and Dara in Shahnameh, Ghurar al- siyar, and Nihayat al-arab

Subject Areas :

hamed  safi ¹ (دانش آموخته دکتری)

Received: 2018-04-09 Accepted : 2020-03-18 Published : 2020-02-20

Keywords: Shahnameh, narrative, Keywords Tale, Homay and Dara, criticism of sources,

Abstract :

A research on the manner Ferdowsi utilized sources based on the comparison between the tale of Homay and Dara in Shahnameh, Ghurar al- siyar, and Nihayat al-arab   *Hamed Safi PhD Graduate, Persian Literature, Ferdowsi University, Mashhad, Iran   Date of reception: 97/1/20 Date of acceptance: 97/2/19   Abstract  The final section of Bahman’s sovereignty in Shahnameh deals with Homay’s conception by his father Bahman.  According to Ferdowsi’s narrative and in accordance with Pahlavi teachings Bahman unites with Homay makes her his successor and orders that the born child should be the future king.  Sassan, Bahman’s son witnessing the event, leaves town and goes to Neyshabour, marries there and names his son Sassan too. Nihayat al-arab shares this narrative as well.  According to Saalebi’s narrative also Bahman marries Homay who bears him a child.  After Bahman’s death Homay assumes the throne.  Comparing Ferdowsi’s narrative of this tale with the other two sources show that all three narratives have common source.  On the other hand the difference in Shahnameh’s narrative with the other two texts goes back to the style of narration Ferdowsi adopts and the way he utilizes his sources.  Based on this research Ferdowsi’s utilization of his source is a heterogeneous one.  By combining two narratives, Ferdowsi narrates the tale in a way which is more dramatic and capturing.  In fact Ferdowsi takes each event from a different source and in order to have a more coherent sequence of events he adds certain incidence to the tale. * . hamed [e-mail]

References:

فهرست منابع -         اصفهانی، حمزه بن حسن. (1360). تاریخ سنی ملوک الارض و الانبیاء، برلین، مطبعه کاویانی. -         امیدسالار، محمود. (1377). «هفت خان رستم، بیژن و منیژه و نکاتی دربارۀ منابع فردوسی و شعر فردوسی»، ایران­شناسی، سال دهم، شمارۀ 3، صص 540-547. -         آیدنلو، سجّاد. (1383). «تأمّلاتی دربارۀ منابع و شیوۀ کـار فـردوسی»، نشریۀ دانش­کدۀ ادبیات دانش­گاه تبریز، سال 47، شمارۀ 192. -         پریش‌روی، عبّاس (1390). برابرنهاد شاهنامۀ فردوسی و غررالسّیر ثعالبی ، تهران: بنیاد موقوفات ایرج افشار. -         ثعالبی، ابومنصور عبدالملک بن محمّد. (1368). غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ترجمۀ محمّد فضائلی، تهران: نشر نقره. -         خالقی مطلق، جلال. (1377). «در پیرامون منابع فردوسی». ایران­شناسی، سال دهم، شمارۀ 3، صص 512-539. -         خطیبی، ابوالفضل. (1380). «جدل‌های جدید دربارۀ شاهنامه از منظر ادبیات تطبیقی»، نامۀ ایران باستان، سال اول، شمارۀ اول، صص25-37. -         صافی، حامد. (1395). «جستاری در گزارش فردوسی از اشکانیان از دیدگاه نقد منابع»، مجموعه مقاله‌های همایش شاهنامه پس از شاهنامه دانش­گاه فردوسی مشهد، صص 528-519. -         صافی، حامد و دیگران. (1395). «منابع و شیوۀ کار فردوسی در داستان اردشیر بابکان». پژوهش­نامۀ ادب حماسی، سال دوازدهم، شمارۀ دوم، پیاپی 22، پاییز و زمستان، صص 93-75. -         فردوسی، ابوالقاسم. (1389). شاهنامه، ج6. جلال خالقی مطلق با هم­کاری محمود امیدسالار، تهـران، مـرکز دایره­ المعارف بزرگ اسلامی. -         نولدکه، نئودور. (1370). حماسۀ ملی ایران، ترجمۀ بزرگ علوی، تهران: نشر جامی. -         نهایه ­الارب فی اخبار الفرس و العرب. (1417). طهران: مجمع الآثار و المفاخر الثقافیه. -         Davidson,O.(1994). poet and hero in the Persian book of kings , Ithaca-london. -         Yamamoto,K. (2003). From Storylling to Poetry: the Oral Bakground of Persian Epics, Leiden-Boston.