The Tohfatolajam, a Newly Discovered work from Seyyed Hossein Shah ( Haghighat )

Subject Areas : Abstract Articles

Mahdieh Razavizadeh ¹ (PhD Student, Department of Persian Language and Literature, Dehaghan Branch, Islamic Azad University, Dehaghan, Iran.)
Ahmad Reza Yalameha ² (Professor, Department of Persian Language and Literature, Dehaghan Branch, Islamic Azad University, Dehaghan, Iran.)
Maryam Mahmoodi ³ (Associate Professor, Department of Persian Language and Literature, Dehaghan Branch, Islamic Azad University, Dehaghan, Iran.)

Received: 2020-02-22 Accepted : 2020-06-22 Published : 2020-08-22

Keywords: manuscript, rhetoric, Keywords: Seyyed Hossein Shah, Tohfatolajam, 13th c. A. H,

Abstract :

Abstract         The cultural transcendence of every society is in the pledge of understanding the numerous achievements and cultural works and material and spiritual heritages of the past and having knowledge in relation with those works. By the reviving the manuscripts, recognizing the struggles and scientific capabilities of the previous thinkers become available and answering to some scientific needs of new researchers become possible. By correction and renewal of old works and returning them to the cycle of the people's investigation, one can have the precise recognition and judgment about the history of the culture and literature of this nation, Iran. This necessity is more felt in the language and literature domain, because every text reveals us a corner of the structure and the development of literature. Tohfatolajam is of 13th c copies which have not been corrected yet, and its correction and printing can make us familiar with its lingual specifications. So far, three manuscripts of this work have been known; and this research is based on the copy registered by the number of 1427 which exists in the parliament library. No doubt, introducing and correcting it will be a valuable duty in reviving and returning one of the rhetoric and grammatical texts of the 13th century to the great collection of Persian literature. This research can provide a suitable bases for the researchers, students and the adherents of Persian literature and also be familiar with one of the literary character of that time who has not been presented to the literary community.

References:

فهرست منابع و مآخذ

• امیری، محمّد، (1390)، مضامین مشترک در دیوان حافظ وخزینه الامثال، پژوهش‌های نقد ادبی و سبک شناسی، سال دوم شماره 1


• براون، ادوارد، (1389)، تاریخ ادبیّات جدید و معاصر، ترجمة مرحوم رشید یاسمی، سخن: تهران.


• باقلانی، محمد بن الطیب، (1374)، إعجاز القرآن للباقلانی، محقّق: السیّد احمد صقر، دارالمعارف: مصر.


• تفتازانی، مسعود بن عمر، (1416)، شروح التلخیص، دار الهادی: بیروت.


• جرجانی، حمزه بن یوسف، (1422ق)، تاریخ جرجانی، بیروت: عالم الکتاب.


• حافظ، شمس الدّین، (1368)، دیوان اشعار، به کوشش غنی و قزوینی، تهران: اندیشه.


• حقیقت، سیّد حسین شاه، (1213)، تحفة العجم، شمارة نسخه،1427، تهران: مجلس.


• دهخدا، علی اکبر، (1377)، لغت نامه، تهران: دانشگاه تهران.


• سکاکی‌، یوسف‌، (1403)، مفتاح‌ العلوم‌، دارالکتب: قاهره.


• سیوطی‌، جلال‌الدّین، (1405)، اتمام‌ الدرایة لقراء النقایة، به‌ کوشش‌ ابراهیم‌ عجوز، بیروت‌: دارالکتب العلمیه.


• سیوطی، جلال الدّین، (1377)، شرح المختصر، قم: دارالحکمۀ.


• ضیف، شوقی، ‌(1965م)، البلاغة تطور و تاریخ، ترجمة‌ محمّدرضا ترکی، تهران: نشر سازمان مطالعه و تدوینکتب علوم .


• طایفی ، شیرزاد؛ محمّدی خواه، سپیده، (1394)، بررسی ایجاز در زبان طرح، مقاله مجله علوم ادبی،سال4،شماره 6،بهار و تابستان


• عسکری، حسن بن عبدالله، (1371)، الفروق فی اللغه، قم: دفتر اسلام.


• همایی، جلال‌الدّین، (1361)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: هما.


• ـــــــــــــــــ، (1370)، دربارۀ معانی و بیان، به کوشش ماهدخت بانو همایی، تهران: هما.