Cultural Diplomacy and the Role of Friendship Communities in International Relations

Subject Areas : International Relations

Habibollah Abolhassan Shirazi ¹

1 - Faculty of Political Science, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran

Received: 2017-09-06 Accepted : 2017-09-06 Published : 2017-08-23

Keywords: international relations, Cultural diplomacy, Friendship Forums,

Abstract :

Abstract: The role of nongovernmental organizations is, in fact, the crystallization of the formal and organized presence of a country's people in foreign relations and the interactive process of the international community; hence friendship associations are among the most effective actors in the field of public diplomacy. Recent developments in the international arena illustrate the fact that the role of friendship associations and popular institutions and unofficial organizations in the global equilibrium is expanding, and along with that, the role of governments in this connection is shrinking. Since they are involved in two key areas, namely, relations between nations and the international environment, their field of activity is very broad and wide-ranging. Today, the mere pursuit of classical practices does not in any way meet the needs of modern diplomacy. Increasing the ability to access large volumes of information and the speed of their transmission to audiences around the globe has challenged foreign policy management by governments. Traditional hierarchical models, in the light of communication technology, unwittingly translate their role into complex and uncontrolled networks, and diplomacy can be interpreted in an interlocking mechanism of government, the media, and public opinion. On the other hand, undoubtedly, for a long time, the pre-emptive era of hard power has passed, and in the modern and postmodern world, what more than any other factor determines the direction and process of affairs in the relations between states, and in particular the nations, the power of thought, dialogue, Pen, mutual understanding, and human communication. Achieving political, security and economic goals has always been one of the main goals of countries in formulating and enforcing its foreign policy. In order to study these goals, countries have traditionally embraced diplomacy based on political, military, and economic approaches. Nevertheless, in the early years of the third millennium, relatively new approaches to diplomacy have been put forward, with more attention and more emphasis recommends strategies and tools for foreign policy officials and designers. This article aims to explore cultural diplomacy as the role of friendship associations in international relations and the impact of cultural factors on diplomacy and how to effectively use "soft power" in advancing diplomacy in countries.

References:

منابع:

-     جوزف، نای. (1382). کاربرد قدرت نرم. ترجمه سید رضا میرطاهر، تهران، نشر قومس.

-     حقیقی، رضا. (1386). فرهنگ و دیپلماسی. تهران، نشر المهدی.

-     هربرت، شیلر. (1377). وسایل ارتباطی جمعی و امپراتوری امریکا. ترجمه احمد عابدینی، تهران، نشر سروش.

-     صالحی امیری، سیدرضا و سعید محمدی. (1395). دیپلماسی فرهنگی. تهران، نشر ققنوس.

-     کاظمی، علی­اصغر. (1369). نقش قدرت در جامعه و روابط بین‌الملل، تهران: نشر قومس.

-     مک لوهان، مارشال. (1377). برای درک رسانه ها. تهران، مرکز تحقیقات صدا و سیما.

-     میلسن، ژان و همکاران. (1388). دیپلماسی عمومی نوین، قدرت نرم در روابط بین­الملل. ترجمه رضا کلهر و سید محسن روحانی، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق.

-     ونت، الکساندر. (1384). نظریه اجتماعی سیاست بین الملل. ترجمه حمیرا مشیر زاده، تهران، انتشارات وزارت امور خارجه.

-     بیک زاده، ابراهیم. (1379). "سازمان­های غیر دولتی و حقوق بین­الملل". مجله تحقیقات حقوقی، دانشگاه شهید بهشتی، شماره 32-31.

-     خانی، محمدحسن. (1384). "دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها". فصلنامه دانش سیاسی، دوره اول، شماره دوم.

-     خرازی، زهرا و محمدوندی، آذر. (1388). "ﺗﺄثیر دیپلماسی فرهنگی بر منافع ملی کشورها". مجله مدیریت فرهنگی، سال سوم، شماره 6.

-     رضائی، علی­اکبر و کامران نژادلطفی. (1391). "نقش انجمن های دوستی در توسعه دیپلماسی فرهنگی"، فصلنامه پژوهشهای سیاسی جهان اسلام، دوره دوم، شماره چهارم.

-      ونت، الکساندر. (1385). "اقتدار گرایی چیزی است که دولت ها خودشان می فهمند". در اندرو لینکلیتر (ویراستار). جامعه و همکاری در روابط بین الملل، ترجمه بهرام مستقیمی، تهران، انتشارات وزارت امور خارجه.

-     مصفا، نسرین. (1386). "حقوق بشر، جهان شمولی و نسبیت فرهنگی". فصلنامه حقوق و علوم سیاسی، شماره دوم.

-     هاس، ارنست. (1385). "مطالعه همگرایی منطقه­ای؛ ﺗﺄملاتی در باب شادکامی­ها و تلخ کامی­های پیش نظریه سازی". در اندرو لینکلیتر (ویراستار)، جامعه و همکاری در روابط بین الملل، ترجمه بهرام مستقیمی، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.

-     کبریایی­زاده، حسین. (1390). "نقشانجمن­های دوستی در توسعه همکاری­های بین دولتی"­. ویژه نامه دومین هم اندیشی سازمان‌های مردم‌نهاد و دیپلماسی فرهنگی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.

-     مشفق محمد علی(۳۰/۱۰/۸5)، «قدرت نرم»، روزنامه اعتماد ملی. شماره 282، صفحه 8.

-     گلجان، مهدی(5/3/1392)، "کارکرد انجمن های دوستی در دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران"، قابل دسترس در سایت خبری شبکه شورایعالی انجمن های دوستی ایران با سایر کشورها.

 

-       Cummings, Milton C. (2003). Cultural Diplomacy and the US Government: A Survey. Washington DC: Centre for Arts and Culture.

-       Malone, Gifford D. (1988). Political Advocacy and Cultural Communication: Organizing the Nation's Public Diplomacy, US: University Press of America.

-       Ninkovich, Frank. (1996).U.S. Information Policy and Cultural Diplomacy. Foreign Policy Association.

-       Samovar, Larry A. & Richard E. Porter. (2014). Harmony Inter-cultural Communication: A Reader. California, California State University.

-       Sawhney, Harmeet & George A. Barnett. (2002). Global Economy and International Telecommunication Networks, [(s.l.), (s.n.)].

-       Nye Jr.  Joseph S. (2003). Propaganda Isn't the Way: Soft Power. Available at:  www.nytimes.com/2003/01/10/opinion.