SAARC and Its Effect on Regionalism

Subject Areas : International Relations

Mohammad Javadi  Aghajari ¹ (Assistant Professor, Faculty of News Siminsadat Rostamifar)
Siminsadat  Rostamifar ² (Student of the Islamic Azad University, Central Tehran Branch)

Received: 2012-12-17 Accepted : 2013-03-13 Published : 2013-04-07

Keywords: convergence, Globalization, Divergence, Regionalism, Keywords: SAARC,

Abstract :

Abstract Founded in 1985, South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC) is a regional organization that comprises of eight countries namely India, Pakistan, Seri Lanka, Nepal, Maldives, Bhutan, and Afghanistan. Based on its charter, the key objectives are defined in the following terms: promotion of people welfare and quality of life; acceleration of economic growth, social progress and cultural development in the region; appreciation of mutual trust and understanding; promotion of active collaboration and mutual assistance in the economic, social, cultural, technical and scientific fields; strengthening the cooperation among the member countries in international forums on matters of common interest; and to cooperate with international and regional organizations with similar aims and purposes; and so on. Nevertheless, despite its organizing principles and sublime purposes, there have been several diverging issues within the associated region: territorial disputes (India and Pakistan or Afghanistan and Pakistan), interference of global powers, asymmetric power structure, interior instability within member states, and the strategic situation of South East Asia has posed problems on the realization of convergence and regionalism reflected in the SAARC agreements. The main question is what are the major effects of SAARC agreements in regionalism? This paper attempts to analyze such an agreements in terms of regional arrangements

References:

منابع

-          آقابخشی، علی‌اکبر و افشاری‌راد، مینو(1383)، فرهنگ علوم سیاسی، چاپ دوم، تهران، چاپار.

-          امیدی، علی(1388)، منطقه‌گرایی در آسیا: نگاهی به سازمان‌های آسه آن، سارک و اکو، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.

-          چانگ، هاجون (1388)، دولت توسعه گرا، مترجم: آرش اسلامی و میثم قاسم نژاد، تهران، انتشارات مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه شریف.

-          چراغ چشم، ابوالحسن(1386)، تأثیر بحران کشمیر بر ناکارآمدی سارک، پایان نامه کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل ، دانشگاه اصفهان.

-          حاج‌حسینی، احمد(زمستان 1375)، «منطقه‌گرایی در جهان سیاست»، فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 16.

-          زکریا، فرید(1388)، پساآمریکایی، مترجم: احمد عزیزی، تهران، هرمس.

-          زنجانی، اخوان (مهر و آبان 1383)، «تحول نظام بین الملل، جهان گرایی یا منطقه گرایی»، ماهنامه اطلاعات سیاسی – اقتصادی، شماره 86.

-          عیوضی، محمد‌رحیم(1388)، جهانی‌سازی و همگرایی کشورهای اسلامی، تهران، دانشگاه عالی دفاع ملی.

-          مجیدی، محمدرضا(1387)، غرب آسیا؛ نظام بین الملل و همگرایی منطقه ای، تهران، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

-          مشیرزاده، حمیرا(1384)، تحول در نظریه های روابط بین الملل، تهران، انتشارات سمت.

-          مصلی‌نژاد، عباس (تابستان 1390)، «کاربرد مدل انسجام انجمنی در سیاست­گذاری منطقه ای شرق آسیا»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال ششم، شماره 3.

-          ملازهی، پیرمحمد(1382)، سارک: سیاست امنیت و همکاری منطقه‌ای ناکام، کتاب آسیا؛ ویژه مسائل امنیتی شرق آسیا، تهران: مؤسسه فرهنگی و مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر.

 

-         Chase, Dunn, (1989), Global Formation: Structures of the World Economy, Oxford, Blackwell.

-         Fallows, James (July/Aug 2007), “China Makes, the World Takes”, Atlantic Monthly.

-         Ikenberry,  John, “The Rice of China and the Future of the West”, Foreign Affairs, Vol. 87, No, 1, 2008.

-         Chowdhury, Mahfuz (July 29, 2007), "The Economic Integration of SAARC", American Chronicle, Available at: http://www.americanchronicle.com

-         S, kiim, semuel (2004), "Regionalization and Regionalism in East Asia", Journal of East Asian studies, Vol. S, No.1.

-         http://www.saarc-sec .org /printable/

http://www.greaterkashmir.com