Explaining the Impact of Neo-Ottomanism on Changing the Nature of Turkish-Saudi Relations from Cooperation to Conflict in the Syrian Crisis (2019-2011)
Subject Areas :Mohsen Yousefi 1 , Rahmat Hajimineh 2 , mohammadreza dehshiri 3
1 - International relations,. Islamic Azad University Tehran North Branch. tehran,. Iran
2 - Professor, Department of communication and Social Sciences, Faculty of Humanities, Eastem Tehran Branch, Islamic Azad, Tehran, Iran.
3 - Professor of International Relations, Faculty of International Relations of Ministry of Foreign Affairs, Tehran, Iran
Keywords: Syria crisis, Justice and Development Party, Constructivism, Neo-Ottomanism, Foreign Policy of Turkey and Saudi Arabia,
Abstract :
Turkey-Saudi Arabia relations between the AKP and the establishment of theAKPin2002,and the adoption of a new foreign policy known as"neo-Ottomanism",have always fluctuated between competition and cooperation.From the beginning of the party's effectiveness and the adoption of a new foreign policy by Ankara, and the beginning of the crisis in Syria,the nature of bilateral relations was cooperative,but as the crisis continued and intensified,Turkey preferred a direct military presence in Syria.The conflict changed and paved the way for a confrontation with Riyadh.TheTurkish military presence itself changed many of the equations in the region and the calculations of the countries,and Saudi Arabia also sought to reduce Iran's influence in the region and Syria.In this article,with an analytical-descriptive method, we seek to explain and answer the question of how neo-Ottomanism has changed the nature of relations between the two countries in the new foreign policy of Turkey and in relations with other countries,especially Saudi Arabia.In the Syrian crisis,the country has competed and fought in the form of cooperation.In answer to this question,we will use the hypothesis that neo-Ottomanism in the Syrian crisis,by creating a conflict of interests and goals,changed the nature of relations between Riyadh and Ankara from the form of cooperation to conflict.
اسمیت، استیو، (1383)، «رویکردهای واکنش‌گرا و‌سازه‌انگاری درنظریه‌های‌بین‌الملل»، جهانی‌شدن‌سیاست: روابط‌بین‌الملل در‌عرصة‌نوین، ترجمة‌ابوالقاسم راه‌چمنی‌ودیگران، تهران: موسسة‌فرهنگی‌مطالعاتی‌و‌تحقیقات بین‌المللی‌ابرار‌معاصر‌تهران.
امیدی، علی، رضایی، فاطمه، (1390)، «عثمانی‌گرایی‌جدید درسیاست‌خارجی‌ترکیه: شاخص‌ها وپیامدهای آن در خاورمیانه»، فصلنامه روابط خارجی، سال سوم، شماره سوم.
ای لیک، دیوید. مورگان، پاتریک ام (1381)، «نظم‌های‌منطقه‌ای، امنیت‌سازی درجهانی‌نوین»، ترجمه: سیدجلال دهقانی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
آجرلو، محمد جعفر. محمودی، رامز، (1392)، «تأثیر ژئوپلیتیک‌ترکیه برسیاست‌خارجی دولت اسلامگرای‌عدالت و توسعه»، فصلنامه آفاق امنیت، سال‌پنجم، شماره بیست و یکم
آقایی، سیدداود. عقدایی، سیدهدایت الله، (1391)، «تحلیل‌نظری الحاق ترکیه به اتحادیه اروپایی و موانع پیش رو»، فصلنامه سیاست، شماره 4، دوره 42، زمستان.
ببری، نیکنام، ابراهیمی، شهروز (1397)، «بحران‌سوریه وتأثیرآن برامنیت‌ملی‌ومنطقه‌ای‌ترکیه»، فصلنامه پژوهش‌های روابط بین الملل، دوره هشتم، شماره دوم، شماره‌پیاپی بیست و هشتم.
بخشی، احمد (1388)، «بررسی‌تاریخی‌حضور ترکیه درقاره آفریقا (با تأکید بر ده‌سال اخیر)»، فصلنامه مطالعات آفریقا، پاییز و زمستان، شماره 20.
برچر، مایکل. (1382)، «بحران در سیاست جهان»، جلد دوم، ترجمه حیدر علی بلوجی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
بنی‌هاشمی، میرقاسم، جوانپور، عزیز، (1388)، «جنبش‌های‌انقلابی‌عربی؛ چشم‌اندازها و چالش‌ها و چالش‌های‌الگوی نوین‌دولت»، فصلنامه‌مطالعات راهبردی.
بوزان، باری. ویور، الی (1388)، «مناطق‌و قدرت‌ها»، ترجمه رحمان قهرمان‌پور، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
پشنگ، اردشیر، زمردی، زهرا (1393)، «بررسی‌تحولات‌سیاسی‌عراق در پرتو سیاست‌خارجی‌ایران ترکیه وعربستان»، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست و هشتم، شماره 3 صص 499-477.
جاودانی‌مقدم، مهدی. حریرفروش، حامد. (1397)، «واکاوی زمینه‌ها و ابعاد سیاست‌خارجی نوین عربستان در خاورمیانه»، فصلنامه علمی تخصصی سپهرسیاست سال پنجم، شماره پانزدهم.
چگنی‌زاده، غلامعلی. خوش‌اندام، بهزاد. (1389)، «تعادل‌و‌تقابل پیرامون‌گرایی و غرب‌گرایی درسیاست‌خارجی‌ترکیه»، راهبرد، تابستان، شماره 55
حاجی مینه، رحمت، محمد بیگی، مریم، (1397)، «رویکرد احزاب‌پارلمانی‌ترکیه‌درقبال بحران‌سوریه 2011 تا 2017)»، فصلنامه مطالعات منافع ملی، سال چهارم، شمارة سیزدهم.
حیدری، محمدعلی، رهنورد، حمید، (1390)، «نوعثمانی‌گرایی‌و‌سیاست‌خارجی‌خاورمیانه‌ای‌ترکیه (باتکیه برتحولات بهارعربی)»، فصلنامه ره‌نامه سیاستگذاری، سال‌دوم، شماره دوم.
خلیلی‌نژاد کشکوئی، روح‌الله، دهشیار، حسین، (1396)، «بحران‌سوریه و امنیت‌ملی‌ترکیه»، فصلنامه پژوهش‌های‌سیاسی‌جهان‌اسلام، سال هفتم، شماره دوم.
دانش‌نیا، فرهاد، نظرپور، داود، سلیمی، آرمان، (1394)، «فهم‌سیاست‌خارجى‌ترکیه در پرتو‌دکترین‌عمق استراتژیک‌احمد داوود اغلو»، فصلنامه پژوهش‌هاى روابط‌بین‌الملل، دوره نخست، شماره هفدهم.
دانش‌نیا، فرهاد، هاشمی، مسعود، (1394)، «تحولات‌سیاست‌خارجی‌ترکیه درقبال‌سوریه و تبیین‌مؤلفه‌های تأثیرگذار بر آن 2014-2002)»، فصلنامه رهیافت‌های‌سیاسی‌و بین‌المللی، سال‌ششم، شماره 39.
داود اوغلو، احمد، (1391)، «عمق راهبردی؛ موقعیت ترکیه در صحنه بین‌‌الملل»، ترجمه محمدحسین نوحی‌‌نژاد ممقانی، تهران، انتشارات امیرکبیر.
دهقانی، رضا، (1391)، «سیاست‌خارجی‌ترکیه درفرآیند‌عثمانی‌گری ونوخلافت‌اسلامی»، مطالعات سیاسی‌اجتماعی‌جهان، دوره 2، پاییز و زمستان شماره 2.
قنبرلو، عبدالله، (1393)، «نقش‌ملاحظات‌فرهنگی‌و ایدئولوژیک درسیاست‌خارجی‌ترکیه» مطالعات اوراسیای مرکزی، دوره 7 بهار و تابستان. شماره 1.
کوهکن، علیرضا. تجری، سعید، (پاییز 1393)، «بحران‌سوریه‌وسیاست منطقه‌ای‌عربستان‌سعودی2011 تا 2014»، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، سال‌سوم، شماره 10، شماره پیاپی40 .
کمپ، جفری. هارکاوی، رابرت (1383)، «جغرافیای‌استراتژیک‌خاورمیانه»، ترجمه: سیدمهدی حسینی متین، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
گل‌محمدی، سجاد، سجادپور، سیدممدکاظم، موسوی‌شفائی، مسعود، (1395)، «اردوغانیسم و فهم سیاست‌خاورمیانه‌ای ترکیه»، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال نوزدهم، شماره‌سوم شماره‌مسلسل، پاییز 95.
گوهری مقدم. ابوذر، مددلو. رامین. (1395)، «ریشه‌های‌عثمانی‌گرایی‌در‌سیاست‌خارجی‌ترکیه»، تهران، فصلنامه پژوهشهایراهبردی سیاست، سال پنجم، شماره 17، شماره پیاپی 47.
معدن نژاد، مهدیه، (1397)، «رفتار شناسی‌عربستان‌سعودی درقبال بحران‌سوریه در‌پرتو نظریه‌موازنه قدرت»، فصلنامه آفاق امنیت، سال یازدهم، شماره چهلم.
نقیب‌زاده، احمد، (1384)، «تاریخ‌دیپلماسی‌و روابط‌بین‌الملل»، تهران، نشر قومس. 28. نیاکویی، سیدامیر، بهمنش، حسین، (1393)، «راهبردامنیتی‌ایران‌درمقابل‌تحرکات ژئوپلیتیکی‌آمریکا درخاورمیانه (2015-2001)»، فصلنامه‌سیاست جهانی.
یزدانی، عنایت‌الله، طحانیان زاده، عاطفه، فلاحی، احسان، (1396)، «بررسی‌مقایسه‌ای راهبرد‌ترکیه وعربستان دربحرانسوریه»، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال ششم، شماره 23. منابع لاتین 1.
Adler, Emanuel, (1997), “Seixing the Middle Ground: Constructivism in World Politics”, European Journal of International Relations, vol. 3, No. 3.
Anthony, Shadid Konya. (2011). "Turkey Calls for Syrian Reforms on Order of ‘Shock Therapy", New York Times.
Arakan, Mahmut Bali. (1993), “Turkey and the OIC: 1984-1992”, The Turkish Yearbook of International Relations, Vol. XXIII, Ankara University.
Aras, Bulent, (1998), “Palestinian and Israeli Peace Process and Turkey”, Commack, Nova Science Publishers.
Ataman, Muhittin, (Fall 2012), Turkish-Saudi Arabian Relations during the Arab Uprisings: Towards a Strategic Partnership? Insight Turkey, Vol. 14, No. 4. https://www.insightturkey.com/articles/turkish-saudi-arabian-relations-during-the-arab-uprisings-towards-a-strategic-partnership
Cornell, Erik, (2001), “Turkey in the 21 Centuy: Opportunities,Challenges, Threats” London, Curzon Press.
ELLITHY, Amr, Mohammad, (2015), “Turkish-Saudi Relations: From A Regional Perspective In The Period From 2003 Until 2013”, 2015, The Degree Of Master Of Science In The Department Of International Relations Thesis.
Gaus, F. Gregory (2011), “Saudi Arabia s Regional Security Strategy”, in: International Politics of the Persian Gulf, edited by: mehrankamrava, New York: Syracuse University press.
Griffiths, Martin, (1999). “Fifty Key Thinkers in International Relation”, London: Routledge.
Hammoura, Joe (2018), “Saudi Arabia & Turkey Contestation of Ideology, History and Interests” MEIRSS (Middle East Institute for Research and Strategic Studies).
Karimifard, Hossein. (2012).“Constructivism, National Identity and Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran” Asian Social Science, Vol. 8(2)
Knutsen, T. L. (1997), "A History of International Relations Theory". Manchester and New York: Manchester University Press.
Price, R. M. and Reus-Smit, C, (1998) "Dangerous Liasons? Critical International Theory and Constructivism". European Journal of International Relations, 4.
Taspinar. Omer, (2012), “Turkey’s Strategic Vision and Syria”, The Washington Quarterly (Center for Strategic and International Studies), No 35.
Weise, Zia, (2018) “Erdoğan’s Risky Saudi Strategy,” Politico, October 26, 2018
Wendt, Alexander; (1992); "Anarchy is what States Make of it: The Social Construction of Power Politics", Cambridge University.
Yuriditsky, Lev, Gulfinstitute (2011), “Competition between Turkey, Iran, and Saudi” http://www.gulfinstitute.org/competition-between-turkey-iran-and-saudi
https://theconversation.com/how-turkey-and-saudi-arabia-became-frenemies-and-why-the-khashoggi-case-could-change-that-105021 )accessed December 7, 2020(
“Turkish President Meets Businessmen in Jeddah”, February 2009: http://www.spa.gov.sa/details.php?id=632954 )accessed December 8, 2020(
“Turkish President Visits King Abdullah’s City for Science and Technology”, February 2009: http://www.spa.gov.sa/details.php?id=632613 )accessed December 10, 2020(
Turkish President Visits King Saud University”, February 2009: http://www.spa.gov.sa/details.php?id=632611 )accessed December 11, 2020(
FNSS company in Saudi Arabia: http://www.bayt.com/en/company/fnss-middle-east-llc-1511184/ )accessed December 16, 2020(
https://theconversation.com/how-turkey-and-saudi-arabia-became-frenemies-and-why-the-khashoggi-case-could-change-that-105021 )accessed December 16, 2020(
_||_