فهرس المقالات SCH23390

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - بررسی اثرآنتاگونیست D1سیستم دوپامینرژیک ناحیه بازولترال آمیگدال برحافظه ترس ناشی از ACPA در موش کوچک آزمایشگاهی نر
  مریم حاجیان محمدرضا زرین دست محمد ناصحی مریم بنانج
  مسیر دوپامینرژیک دارای نقش اساسی در بروز رفتار هیجانی بویژه ترس است. کانابینوئیدها دسته ای از مواد روان گردان و مخرب حافظه هستند. هدف از این تحقیق، نقش سیستم دوپامینرژیک در حافظه ی ترس می باشد.در این پژوهش اثر تزریق درون مغزی آنتاگونیست گیرنده D1سیستم دوپامینرژیک وACPA أکثر

  مسیر دوپامینرژیک دارای نقش اساسی در بروز رفتار هیجانی بویژه ترس است. کانابینوئیدها دسته ای از مواد روان گردان و مخرب حافظه هستند. هدف از این تحقیق، نقش سیستم دوپامینرژیک در حافظه ی ترس می باشد.در این پژوهش اثر تزریق درون مغزی آنتاگونیست گیرنده D1سیستم دوپامینرژیک وACPA Arachidonyl cyclo propyl amide)) مخرب حافظه بر بروز رفتار ترس در موش نر بررسی شد. یک هفته بعد از جراحی گروه ها در دستگاه شرطی سازی ترس، درصد مدت زمان بی حرکتی و مدت زمان تاخیر تا اولین بی حرکتیثبت شد. طبق تحلیل واریانس یک طرفه و دوطرفه و آزمون مکمل توکی در فاز 5 دقیقه و 3 دقیقه، درصد مدت زمان بی حرکتیACPAدوز 1/0 میلی گرم برکیلوگرمدر مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنادار و مدت زمان تاخیر تا اولین بی حرکتینیز افزایش معناداری داشته است. درصد مدت زمان بی حرکتی دوز 08/0 میکروگرم بر موشSCH23390در مدت 5 دقیقه کاهش معنادار و در مدت 3 دقیقه دوز 04/0 میکروگرم بر موش افزایش معنادار در مدت زمان تاخیر تا اولین بی حرکتینشان داد. طبق تحلیل واریانس دوطرفه وآزمون مکمل توکی مشخص شد که تزریق همزمان دوز بی اثر 02/0 میکروگرم بر موش SCH23390 بصورت درون مغزی با دوزهای ACPAدر فاز 5 دقیقه و 3 دقیقه سبب کاهش معنی دار درصد و مدت زمان تاخیر تا اولین بی حرکتی شده است. طبق نتایج به نظر می رسد که تزریق دوزهای بالای ACPAسبب تخریب حافظه و کاهش ترس شده و تزریقSCH23390به عنوان آنتاگونیست D1سبب بروز ترس می گردد تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - ارتباط تاثیر سولپرید، SCH23390 و ال‌دوپا بر بیان نسبی ژن های نوروپپتید Y وKisspeptin در موش های صحرایی مدل سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)
  لیلا نژاددادگر فریبا محمودی صابر زهری علیرضا پناهی
  نوروپپتید Y همراه است. در تحقیق حاضر، اثرات ال دوپا و آنتاگونیست‌های گیرنده دوپامین بر بیان ژن های KiSS1 و NPY در هیپوتالاموس موش‌های صحرایی مبتلا به PCOS بررسی شد. بعد از ایجاد PCOS با تزریق استرادیول والرات، 25 موش صحرایی PCOS در پنج گروه سالین، 100 میلی گرم بر کیلوگ أکثر

  نوروپپتید Y همراه است. در تحقیق حاضر، اثرات ال دوپا و آنتاگونیست‌های گیرنده دوپامین بر بیان ژن های KiSS1 و NPY در هیپوتالاموس موش‌های صحرایی مبتلا به PCOS بررسی شد. بعد از ایجاد PCOS با تزریق استرادیول والرات، 25 موش صحرایی PCOS در پنج گروه سالین، 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا، تزریق هم زمان 10 میلی گرم بر کیلوگرم سولپرید و 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا، تزریق هم زمان 1 میلی گرم بر کیلوگرم SCH23390 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا یا و تزریق هم زمان 10 میلی گرم بر کیلوگرم سولپرید، 1 میلی گرم بر کیلوگرم SCH23390 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم ال‌دوپا را دریافت کردند. پنج موش صحرایی سالم سالین را دریافت کردند. نمونه‌های هیپوتالاموسی جداسازی و فریز شدند. بیان نسبی ژن های کیس پپتین و NPY با روش ریل تایم PCR اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنوای یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی آنالیز شدند. میانگین بیان نسبی ژن های KiSS1وNPY در گروه PCOS در مقایسه با موش های صحرایی سالم افزایش معنی دار پیدا کرد (به ترتیب 009/0p = و 001/0p = ). تزریق ال دوپا سبب کاهش معنی دار میانگین بیان نسبی ژن های KiSS1 و NPY در مقایسه با گروه PCOS شد (001/0p = ). تزریق همزمان SCH23390 هیدروکلراید و سولپرید با اعمال اثرات هم افزایی سبب مهار اثرات مهاری ال‌دوپا بر میانگین بیان نسبی KiSS1 در مقایسه با گروه ال دوپا شد (.045/0p =). مسیر پیام رسانی دوپامینرژیکی ممکن است از طریق مهار فعالیت نورون های کیس پپتین و NPY در کاهش ترشح GnRH/LH در موش های صحرایی PCOS نقش داشته باشد. تفاصيل المقالة