فهرس المقالات Manifestation of nature

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - تجلی طبیعت در اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی (م.سرشک)
  محمدتقی یونسی رستمی حوریا هادی پور علی خوشه‏ چین
  علاقه به طبیعت و استفاده از عناصر طبیعی در شعر به دوره ی خاصی از زندگی و انسان حوزه های شعری – کلاسیک و نو- محدود نمی شود. شاعران با بهره گیری از تخیل، عناصر بلاغی و صناعات ادبی کوشیده اند تا با وام گیری از طبیعت، عناصر آن و ترکیبات جدیدی که خلق می کنند، به مفاهیم أکثر

  علاقه به طبیعت و استفاده از عناصر طبیعی در شعر به دوره ی خاصی از زندگی و انسان حوزه های شعری – کلاسیک و نو- محدود نمی شود. شاعران با بهره گیری از تخیل، عناصر بلاغی و صناعات ادبی کوشیده اند تا با وام گیری از طبیعت، عناصر آن و ترکیبات جدیدی که خلق می کنند، به مفاهیم مورد نظرشان بپردازند. طبیعت گرایی شاعران به سه دسته: تقلیدی، توصیفی و تأویلی و تألیفی تقسیم می شود. رویکرد طبیعت گرایی در شعر کلاسیک با شعر نو تا حد زیادی متفاوت است. در شعر نیما و شعر نیمایی، تجلی طبیعت با خصوصیات متعددی از جمله : سنت شکنی، زبان جدید، جهان بینی ویژه، دوری از منظم الوحدگی شاعر، حضور عناصر بومی و محلی همراه بوده است. یکی از شاعرانی که در دوره معاصر با نگرش نیمایی و با زبان نو قدمایی به طبیعت و عناصر طبیعی به شکل نمادین (سمبولیسم) پرداخته است، شفیعی کدکنی (م.سرشک) است. در تحلیل اشعار شاعر هرچه از دفاتر اول شاعر سوی آثار جدیدتر وی گام برمی داریم، با توسعه زبانی و محتوایی غنی تر روبرو می شویم. بررسی ها نشان داده است که شاعر از هجده عنصر طبیعت بیشتر از سایر عناصر استفاده کرده است. او برای بیان اندیشه های فردی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و انسانی محیط و روزگارش از واژه ها و ترکیبات : باران، گل، بهار، باغ، ابر و باد با بیش ترین بسامد عناصر بهره برده است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - نقش طبیعت در آثار نویسندگان دوره ماقبل رومانتیسم
  مهدی حیدری
  جایگاه طبیعت وجلوه های آن درآثارنویسندگان دوره ماقبل رومانتیسم با آنچه که درقبل از آن بوده متفاوت است، طبیعت دیگریک دکور ساده محسوب نمی گردد، برعکس برانسان تاثیرگذارمی باشد. ژان ژاک روسو[1] ، شاتو بریان[2] و برناردن دوس پیر[3] برای طبیعت ومظاهر آن جایگاه ویژه ای قائل هس أکثر

  جایگاه طبیعت وجلوه های آن درآثارنویسندگان دوره ماقبل رومانتیسم با آنچه که درقبل از آن بوده متفاوت است، طبیعت دیگریک دکور ساده محسوب نمی گردد، برعکس برانسان تاثیرگذارمی باشد. ژان ژاک روسو[1] ، شاتو بریان[2] و برناردن دوس پیر[3] برای طبیعت ومظاهر آن جایگاه ویژه ای قائل هستند زیرا طبیعت جائی است که ازنظر این نویسندگان انسان درآن به خوبی بازتاب احساسات خود را می بیند وبه آن پناه می برد. نویسنده ماقبل رومانتیسم وجود وحضور خداوند را درمظاهر طبیعت جستجو می کند. بررسی آثاراین نویسندگان همگی به نحوی بیانگر تاثیر مظاهر طبیعت برخلق وخوی ایشان می باشد. نویسندگان فوق هرکدام به شکلی برای رهائی از روزمرگی ورسیدن به حداقل آرامش به طبیعت پناه برده اند وطبیعت را مامن، نشانه عظمت خداوند وهم پیری ومرگ می دانند. 3- Jean-Jacques Rousseau 4- Chateaubriand 5- Bernardin de Saint-Pierre تفاصيل المقالة