آرایش کاشت در چغندرقند را می توان با تغییرات فاصلة ردیف ها و عرض پشته ها، کشت بصورت یک ردیفه و دو ردیفه و فاصله بوته بر روی خطوط کاشت تنظیم نمود. برای دستیابی به مناسب‌ترین آرایش کاشت برای رقم منوژرم هیبرید گدوک، آزمایش مزرعه ای به مدت دو سال (1380 و 1381) در اقلید فارس أکثر
آرایش کاشت در چغندرقند را می توان با تغییرات فاصلة ردیف ها و عرض پشته ها، کشت بصورت یک ردیفه و دو ردیفه و فاصله بوته بر روی خطوط کاشت تنظیم نمود. برای دستیابی به مناسب‌ترین آرایش کاشت برای رقم منوژرم هیبرید گدوک، آزمایش مزرعه ای به مدت دو سال (1380 و 1381) در اقلید فارس (منطقه سردسیر) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار و پنج تیمار انجام شد. تیمارها شامل : 1- فاصله ردیف 60 سانتیمتر و کشت بصورت یک ردیفه،2- فاصله ردیف 50 سانتیمتر و کشت بصورت یک ردیفه، 3- فاصله ردیف 60 سانتیمتر، عرض پشته ها 40 سانتیمتر و کشت بصورت دوردیفه، 4- فاصلة ردیف 50 سانتیمتر، عرض پشته ها 50 سانتیمتر و کشت بصورت دو ردیفه، 5- فاصلة ردیف 40 سانتیمتر، عرض پشته ها 60 سانتیمتر و کشت بصورت دوردیفه بود. هر کدام از واحدهای آزمایشی در چهار خط (پشته های ساده در وسط آن و پشته های عریض در دو طرف آن) و به طول 10 متر با بذرکار دستی کشت شد. نتایج دو ساله نشان داد که اختلاف عملکرد ریشه و شکر سفید در آرایش های مختلف کاشت به ترتیب در سطح احتمال 1% و 5% معنی دار بود. بیشترین عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید به ترتیب با میزان 19/49 و 53/8 تن در هکتار مربوط به آرایش کاشت با فاصلة ردیف 50 سانتیمتر و کشت بصورت یک ردیفه بود. آرایش های مختلف کاشت از نظر درصد قند، ناخالصی ها (نیتروژن مضره، سدیم و پتاسیم)، ضریب قلیائیت، درصد شکر قابل استحصال، خلوص شربت خام و قند ملاس تفاوت آماری معنی داری نداشتند. آرایش کاشت با فاصله ردیف 50 سانتیمتر، کشت بصورت یک ردیفه و آرایش کاشت با فاصله ردیف 50 سانتیمتر و پشته‌ها 50 سانتیمتر، کشت بصورت دو ردیفه (50×50) را می توان به عنوان بهترین تیمارهای آرایش کاشت نام برد زیرا در بین آرایش‌های کاشت مورد بررسی از عملکرد ریشه، درصدقند، درصد شکر قابل استحصال و عملکرد شکر سفید بالاتری برخوردار بودند.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسی اثر پرتو گاما در شدت تابش های متفاوت بر روند تغییرات صفات کمی و کیفی کنجد در منطقه فیرزوآباد آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل با پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در فیروزآباد انجام شد. قبل از کاشت، بذرهای کنجد به میزان 15 گرم برای هر کرت، توسط اشعه گام أکثر
به منظور بررسی اثر پرتو گاما در شدت تابش های متفاوت بر روند تغییرات صفات کمی و کیفی کنجد در منطقه فیرزوآباد آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل با پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در فیروزآباد انجام شد. قبل از کاشت، بذرهای کنجد به میزان 15 گرم برای هر کرت، توسط اشعه گاما در 5 سطح 100، 200، 250، 300 و 350 گری در آژانس اتمی کرج پرتودهی شد. خصوصیات مورد بررسی عبارت بودند از ارتفاع گیاه. تعداد شاخه جانبی، تعداد کپسول، طول دوره گلدهی، عملکرد تک بوته، وزن هزار دانه، تعداد دانه ،درصد پروتئین و روغن. با توجه به خصوصیات اندازه گیری شده و مقایسات صورت گرفته تیمار200 گری تاثیرات مثبت و مورد نظری را به دنبال داشت. به طوریکه حداکثر عملکرد (1669کیلوگرم در هکتار) که از جمله ویژگی های مورد نظر می باشد، ارتفاع (108 سانتی متر) و وزن هزار دانه(27/3 گرم) مربوط به این تیمار بود. بالاترین درصد روغن (56) و تعداد کپسول (182عدد) با تیمار 150 گری حاصل شد. دوزهای بالاتر به خصوص 350 گری تاثیر منفی بر خصوصیات مورد مطالعه داشتند. همبستگی عملکرد با طول دوره گلدهی منفی اما با سایر خصوصیات مثبت می باشد و با وزن هزار دانه بالاترین همبستگی را دارد.
تفاصيل المقالة
به منظـور بررسـی اثـر عناصـر ریـز مغـذی (آهـن، روی و منگنـز) بـر صفـات کمـی و کیفـی گیـاه استـویـا (Stevia rebaudiana Bertoni) آزمایشی در گلخانه آموزشی– پژوهشی دانشکده کشـاورزی واحـد ورامیـن در سـال 1393 در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش أکثر
به منظـور بررسـی اثـر عناصـر ریـز مغـذی (آهـن، روی و منگنـز) بـر صفـات کمـی و کیفـی گیـاه استـویـا (Stevia rebaudiana Bertoni) آزمایشی در گلخانه آموزشی– پژوهشی دانشکده کشـاورزی واحـد ورامیـن در سـال 1393 در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش اثر محلول پاشی تیمار های مختلف کودی آهـن و روی و منگنـز بر گیـاه و میزان قنـد اسـتویا بررسـی گـردید. تیمـار های آزمایش شامـل سطـوح ذیـل بـود: 1- شـاهد (بدون محلول پاشی). 2- محلول پاشی آهن (نه درصد آهن قابل حل در آب). 3- محلول پاشی (شش درصد آهن قابل حل در آب). 4- محلـول پاشـی آهـن (نـه درصـد آهـن قابـل حـل در آب) + محلـول پاشـی کـود روی. 5- محلول پاشی آهن (شش درصد آهن قابل حل در آب) + محلول پاشی کود روی. 6- محلول پاشی آهن (نه درصد آهـن قابل حـل در آب) + محلول پاشـی کـود منگنز. 7- محلول پاشی آهن (شش درصد آهن قابل حل در آب) + محلول پاشی کود منگنز. 8- محلول پاشـی آهن (نه درصـد آهن قابل حل در آب) + محلـول پاشی کود روی + محلول پاشی کود منگنز. 9- محلول پاشی آهن (شش درصد آهن قابل حل در آب) + محلول پاشی کود روی + محلول پاشی کود منگنز بودند. نتایج نشان داد که محلول پاشی کود های مختلف بر طول ساقه، وزن خشک ریشه، میزان استـویوزید، میزان گلیکـوزید، محتـوای آهن، روی و منگنز گیاه تأثیر معنی داری داشت. بیش ترین میزان گلیکوزید در تیمار آهن (نه درصـد قابل حل در آب) + روی+ منگنز و کم ترین آن در تیمار شاهد به ترتیب با میانگین 55/7 و 94/3 درصد ماده خشک برگ حاصل شد. بیش ترین طول ساقه در تیمار آهن (نه درصد قابل حل در آب) + روی + منگنز و کم ترین آن در تیمار شاهد به ترتیب با میانگین 81 و 58 سانتی متر حاصل شد. کم ترین میزان استویوزید نیز با میانگین 25/2 درصد ماده خشک برگ در تیمار شاهد به دست آمد و تیمار ترکیبی آهن + روی + منگنز نسبت به سایر تیمار ها سهم بیش تری در افزایش استویوزید در گیاه استویا داشتند. همچنین در بین تیمار های دو قسمتی بیش ترین محتـوای آهن گیاه در تیمار آهن (نه درصـد قابل حل در آب) + منگنز با 174 میلی گرم بر کیلو گرم حاصل شد. کم ترین محتوای آهن گیاه نیز در تیمار شاهد با 70 میلی گرم بر کیلو گرم به دست آمد. بنـا بر این می تـوان تیمار آهـن (نه درصد آهن قابل حـل در آب) + محلول پاشـی روی + محلـول پاشـی منگنز را به دلیل فرم نانو بودن و جذب بهتر آن توسط گیاه و بالا ترین میزان عملکرد در اکثریت صفـات انـدازه گیـری شده، به عنوان بهترین تیمار پیشنهاد کرد.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
