فهرس المقالات روش پریرا

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - معرفی و قابلیت‌سنجی توان‌های ژئوتوریسم شهرستان بهمئی با استفاده از مدل‌های Pereira & Reynard
  حمید بابلی موخر سعید نگهبان
  شهرستان بهمئی با ترکیبی از پدیده‌های بکر طبیعی، اشکال ویژه زمین‌شناسی و ژئومورفولوژیکی با قابلیت‌های ژئودایورسیتی و ژئومورفودایورسیتی در کنار آثار ارزشمند تاریخی و فرهنگی، موقعیت ممتازی جهت توسعه گردشگری دارد. در پژوهش حاضر نسبت به معرفی جاذبه‌های ژئوتوریستی منطقه با تأ أکثر

  شهرستان بهمئی با ترکیبی از پدیده‌های بکر طبیعی، اشکال ویژه زمین‌شناسی و ژئومورفولوژیکی با قابلیت‌های ژئودایورسیتی و ژئومورفودایورسیتی در کنار آثار ارزشمند تاریخی و فرهنگی، موقعیت ممتازی جهت توسعه گردشگری دارد. در پژوهش حاضر نسبت به معرفی جاذبه‌های ژئوتوریستی منطقه با تأکید بر ارزیابی توان‌های شش ژئوسایت با بکارگیری مقایسه‌ای دو روش پریرا و رینارد اقدام شد و به این ترتیب ارزش و جایگاه ژئوتوریستی هر ژئوسایت مشخص گردید. نتایج ارزش‌گذاری و امتیازدهی شاخص‌های موجود در مدل‌ها نشان داد که براساس مدل پریرا و از نگاه عیار ژئومورفولوژیکی و در دو ارزش علمی و دید، تنگ سروک به ترتیب با کسب امتیاز 49/4 و 85/3 و دریاچه برم الوان به ترتیب با کسب امتیاز 96/3 و 91/2 بیشترین جاذبه را دارند. همچنین از بعد عیار مدیریتی مدل پریرا و در ارزش‌های حفاطت و کاربری، تنگ سروک به ترتیب با کسب امتیاز 5/67 و 05/94 و برم الوان به ترتیب با کسب امتیاز 66/66 و 83/85 بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده‌اند. از طرفی نتایج ارزیابی ژئوسایت‌های منطقه براساس مدل رینارد نشان می‌دهد که بر مبنای ارزش علمی تنگ سروک و دریاچه برم الوان به ترتیب با کسب امتیاز 5/3 و 44/3 و بر مبنای ارزش افزوده تنگ سروک و تنگ ماغر به ترتیب با کسب امتیاز 66/6 و 06/6 بیشرین ظرفیت‌ها را به منظور توسعه ژئوتوریسم دارند. و در نهایت براساس نتایج حاصل از ارزیابی ارزش ترکیبی تنگ سروک و برم الوان به ترتیب با کسب امتیاز 55/3 و 98/2 ارزش بیشتری دارند. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - ارزیابی ظرفیت ژئومورفوتوریسم منطقه ویژه پارس جنوبی با روش پریرا
  سمیه خالقی محمدمهدی حسین زاده
  منطقه ویژه پارس جنوبی در استان بوشهر و در سواحل خلیج فارس واقع شده است که دارای مناظر ارزشمند زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی و زیست محیطی می باشد. پژوهش حاضر با هدف ظرفیت سنجی ژئوتوریسمی منطقه ویژه پارس جنوبی با روش پریرا تدوین شده است. بر اساس روش پریرا، ژئومورفوسایت های أکثر

  منطقه ویژه پارس جنوبی در استان بوشهر و در سواحل خلیج فارس واقع شده است که دارای مناظر ارزشمند زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی و زیست محیطی می باشد. پژوهش حاضر با هدف ظرفیت سنجی ژئوتوریسمی منطقه ویژه پارس جنوبی با روش پریرا تدوین شده است. بر اساس روش پریرا، ژئومورفوسایت های خلیج نایبند با امتیاز 73/12، دماغه نایبند با امتیاز 89/10، کوه پردیس با امتیاز 51/9، منطقه بنو با امتیاز 88/8، خور عسلویه با امتیاز 5/8، خور بساتین با امتیاز 23/8، ساحل جزر و مدی گلی کنگان با امتیاز 09/8، آبشار بیدخون با امتیاز 77/7، آبشار درزو با امتیاز 92/6 و آبشار کلات با امتیاز 84/6 به ترتیب دارای بالاترین تا کمترین ارزش بوده اند. بنابراین خلیج نایبند دارای بالاترین ارزش ژئوتوریسمی از نظر جذب گردشگر در منطقه است. این خلیج به دلیل داشتن چشم‌انداز طبیعی با ارزش از جمله خورهای متعدد، جنگلهای حرا، سواحل ماسه‌ای، گونه های گیاهی و جانوری, اشکال زمین شناختی و ژئومورفیک دارای ارزش ژئومورفولوژیکی بالا (62/5) و به دلیل جاده دسترسی و قابلیت دید مناسب، جاذبه های طبیعی و فرهنگی، حفاظت قانونی و دسترسی به مراکز خدماتی، دارای ارزش مدیریتی بالا (11/7) در میان سایر ژئومورفوسایت های منطقه است. بنابراین از دیدگاه ژئوتوریسم، جذب گردشگر در منطقه ویژه پارس جنوبی نیازمند مطالعه جامع جهت شناسایی اشکال و فرآیندهای شکل‌گیری ژئومورفوسایت‌ها، ایجاد تسهیلات جهت رفع محدودیت‌های دسترسی و ارائه خدمات گردشگری و حفاظت از ژئومورفوسایت‌ها و کاهش آلودگی های زیست محیطی از جمله آلودگی هوا و آب در منطقه است. تفاصيل المقالة