بهمنظور بررسی اثر سن نشا و میزان بذر مصرفی در خزانه بر صفات کمّی برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی در سال زراعی 1391 در شهرستان آمل، بهصورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. سن نشا در سه سطح (20، 30 و 40 روزه) بهعنوان عامل اصلی و چهار س أکثر
بهمنظور بررسی اثر سن نشا و میزان بذر مصرفی در خزانه بر صفات کمّی برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی در سال زراعی 1391 در شهرستان آمل، بهصورت کرتهای خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. سن نشا در سه سطح (20، 30 و 40 روزه) بهعنوان عامل اصلی و چهار سطح میزان بذر مصرفی در خزانه (10، 30، 50 و 70 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج این بررسی، اثر سن نشا بر طول پانیکول (خوشه)، تعداد کل پنجه و پنجه های بارور در کپه، درصد دانه پر، تعداد دانه پوک و شاخص برداشت معنیدار بود. تیمار میزان بذر مصرفی در خزانه فقط بر عملکرد دانه اثرگذار بود. همچنین، اثر متقابل تیمارهای آزمایش بر ارتفاع بوته، طول ساقه و خوشه، تعداد دانه پوک و شاخص برداشت معنیدار گردید. با افزایش سن نشا از 20 به 40 روز، از تعداد کل پنجه در کپه، تعداد پنجه های بارور، درصد دانه پر و شاخص برداشت کاسته شده و در مقابل طول پانیکول و تعداد گلچه پوک افزایش یافتند. بیشترین عملکرد دانه (3033 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 30 کیلوگرم بذر در هکتار به دست آمد و با افزایش میزان بذر مصرفی، از 30 به 70 کیلوگرم در هکتار، عملکرد دانه حدود 15 درصد (2567 کیلوگرم در هکتار) کاهش یافت. با توجه به نتایج این تحقیق، برای دست یابی به توان عملکردی رقم طارم هاشمی، استفاده از نشاهای 20 روزه و مصرف 30 کیلوگرم بذر در هکتار مناسب تر است.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف بذر بر مؤلفه های مهم تجزیه رشد، عملکرد و اجزای عملکرد سه ژنوتیپ جو در اهواز، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید. کرت های اصلی شامل سه رقم جو (جنوب، نیم أکثر
به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف بذر بر مؤلفه های مهم تجزیه رشد، عملکرد و اجزای عملکرد سه ژنوتیپ جو در اهواز، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید. کرت های اصلی شامل سه رقم جو (جنوب، نیمروز و زهک) و کرت های فرعی چهار میزان بذر (250، 300، 350 و 400 بذر در متر مربع) بود. نتایج نشان داد افزایش میزان بذر در هر سه رقم باعث افزایش شاخص سطح برگ (LAI)، سرعت رشد محصول (CGR) و کاهش فتوسنتز خالص (NAR) شد. رقم جنوب دارای بیشترین مقادیر (LAI)، (CGR) و (NAR) بود. اختلاف بین ارقام از نظر تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله و عملکرد دانه در سطح احتمال 1 درصد و شاخص برداشت در سطح 5 درصد معنی دار بود. بین سطوح مختلف میزان بذر از نظر طول سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه در سطح احتمال 1 درصد و از نظر عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال 5 درصد اختلاف معنی داری مشاهده گردید. بیشترین عملکرد دانه به میزان 5561 کیلوگرم در هکتار مربوط به رقم جو جنوب در میزان 350 بذر در متر مربع به دست آمد. بیشترین شاخص برداشت را رقم جنوب با میزان 350 بذر در متر مربع با 40 درصد به خود اختصاص داد. نتایج این بررسی نشان داد که رقم جنوب به دلیل بیشتر بودن شاخص های فیزیولوژیکی و اجزای عملکرد (طول سنبله، وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله) نسبت به سایر ارقام ذکر شده و همچنین با افزایش تراکم (350 و 400 بذر در متر مربع) در این رقم، تعداد سنبله در متر مربع افزایش یافته که باعث عملکرد بیشتر شده است.
تفاصيل المقالة
بهمنظور بررسی واکنش ارقام گندم نان ( Triticum eastivum L.) به میزان بذر مصرفی و مقادیر مختلف نیتروژن این تحقیق در سال 91-1390 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی شوشتر بهصورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی اجرا شد. سه سطح کود نیتروژن 90، 140، 190 کیلوگر أکثر
بهمنظور بررسی واکنش ارقام گندم نان ( Triticum eastivum L.) به میزان بذر مصرفی و مقادیر مختلف نیتروژن این تحقیق در سال 91-1390 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی شوشتر بهصورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی اجرا شد. سه سطح کود نیتروژن 90، 140، 190 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بهعنوان کرت اصلی در نظر گرفته شدند. چهار تراکم 400، 500، 600، 700 بذر در مترمربع بهعنوان فاکتور اول و دو رقم کویر و چمران بهعنوان فاکتور دوم در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کود نیتروژن بر کلیه صفات موردمطالعه بهاستثنای شاخص برداشت، اثر معنیدار داشت. افزایش میزان نیتروژن باعث افزایش معنیدار عملکرد دانه و اجزای آن شد. اثر تراکم بذر بر کلیه صفات موردمطالعه بهجز تعداد دانه در سنبله، معنیدار بود. افزایش تراکم بذر باعث افزایش ارتفاع بوته، تعداد دانه در مترمربع، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت، اما تعداد پنجه بارور و وزن هزار دانه با افزایش تراکم بذر کاهش یافتند. اثر برهمکنش نیتروژن، تراکم بوته و رقم بر کلیه صفات موردمطالعه بهجز تعداد دانه در سنبله معنیدار بود. بهطورکلی نتایج نشان داد، رقم چمران در تراکم 500 بذر در مترمربع و 190 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با تولید 656 گرم دانه در هکتار، بیشترین عملکرد دانه را به خود اختصاص داد.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسی امکان کشت پاییزه عدس در شرایط دیم و مقایسه آن با کشت معمول (بهاره) و نیز تعیین تراکم بذر مناسب در هر یک از فصلهای کاشت، این پژوهش در سال زراعی 88-1387 در شهرستان خرمآباد اجرا گردید. آزمایش دارای دو عامل فصل کاشت (پاییزه و بهاره) و تراکم بذر (در پنج سطح أکثر
به منظور بررسی امکان کشت پاییزه عدس در شرایط دیم و مقایسه آن با کشت معمول (بهاره) و نیز تعیین تراکم بذر مناسب در هر یک از فصلهای کاشت، این پژوهش در سال زراعی 88-1387 در شهرستان خرمآباد اجرا گردید. آزمایش دارای دو عامل فصل کاشت (پاییزه و بهاره) و تراکم بذر (در پنج سطح 200، 250، 300، 350 و 400 بذر در مترمربع) بود که به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تأثیر فصل کاشت بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در متر مربع، شاخص برداشت، تعداد دانه در متر مربع، تعداد غلاف تک بذری وتعداد غلاف دو بذری در متر مربع، معنیدار بود. عملکرد دانه ،عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد غلاف در متر مربع و تعداد دانه در متر مربع در کشت پاییزه به طور معنی داری بیشتر از کشت بهاره بود. همچنین تراکم کاشت اثر معنیداری روی عملکرد دانه، تعداد غلاف در متر مربع، تعداد دانه در متر مربع و تعداد غلاف تک بذری در متر مربع داشت. بیشترین عملکرد دانه به میزان 1600 کیلوگرم در هکتار به کشت پاییزه مربوط بود . تیمار 350 بذر در مترمربع دارای بیشترین عملکرد دانه (1575 کیلوگرم در هکتار) بود ولی تفاوت معنی داری بین تراکم های 300 ،350 و 400 دانه در متر مربع وجود نداشت. کاشت این محصول در شرایط دیم خرمآباد به صورت پاییزه و با تراکم 300 بذر در مترمربع توصیه می گردد.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات فیزیولوژیکی رشد و نمو جو، آزمایشی درسال زراعی1387- 1386 با استفاده از رقم نصرت در منطقه سردسیر الیگودرز اجرا گردید. آزمایش به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی انجام شد. فاکتوراصلی ع أکثر
به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات فیزیولوژیکی رشد و نمو جو، آزمایشی درسال زراعی1387- 1386 با استفاده از رقم نصرت در منطقه سردسیر الیگودرز اجرا گردید. آزمایش به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی انجام شد. فاکتوراصلی عبارت از تاریخ کاشت در سه سطح (20 اسفند ماه، 5 فروردین ماه و20 فروردین ماه به ترتیب با متوسط درجه حرارت روزانه 11،13 و 9 سلسیوس) و فاکتور فرعی عبارت از تراکم بوته درچهارسطح (300 ،350 ،400 و450 بوته در متر مربع) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تاریخ کاشت بر عملکرد دانه، عملکرد کاه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه وتعداد دانه در سنبله مثبت و معنی‎دار بوده است. بیشترین عملکرد دانه (23/6 تن درهکتار) برای تاریخ کاشت 20 اسفند ماه بدست آمد. هم‎چنین اثر تراکم کاشت برعملکرد بیولوژیک، عملکردکاه، تعداد پنجه در بوته، وزن هزاردانه و شاخص برداشت مثبت و معنی‎دار بود. با توجه به وجود اثر متقابل تاریخ کاشت درتراکم، بیشترین عملکرد دانه (37/7 تن در هکتار) برای تاریخ کاشت20 اسفند و تراکم350 دانه در متر مربع بدست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که تاریخ کاشت و تراکم گیاه برای حصول عملکرد و اجزای عملکرد مطلوب جو در مناطق سردسیر از جمله الیگودرز (لرستان) دارای اهمیت خاصی است.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications