مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی درمان فرا تشخیص یکپارچه بر صمیمیت زناشویی، سرزندگی ذهنی و ابرازگری هیجانی در زنان دارای فرسودگی زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژو أکثر
مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی درمان فرا تشخیص یکپارچه بر صمیمیت زناشویی، سرزندگی ذهنی و ابرازگری هیجانی در زنان دارای فرسودگی زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای فرسودگی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان شناختی خانواده رازی، امیدفردا، حیات شهرکرج در ۶ ماهه دوم سال 1402 بودند. جهت انتخاب حجم نمونه 24 نفر از زنان دارای فرسودگی زناشویی بالا بر اساس روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاک های ورود و ملاک های خروج انتخاب شدند. بدین صورت که ابتدا بر روی 150 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی، پرسشنامه فرسودگی زناشویی اجرا و بعد به صورت هدفمند تعداد 24 نفر از زنانی که در این پرسشنامه بیشترین نمره را اخذ نمودهاند انتخاب شد و در دو گروه به صورت گروه آزمایش فراتشخیصی یکپارچه (12 نفر) و گروه گواه (12 نفر) به صورت تصادفی گمارده شدند. گروههای آزمایش ده جلسه 45 دقیقهای درمان فراتشخیص یکپارچه را بهصورت هفتهای یکبار دریافت کردند و برای گروه گواه مداخلهای ارائه نشد. یافتهها: دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان فرا تشخیص یکپارچه بر صمیمیت زناشویی، سرزندگی ذهنی و ابرازگری هیجانی در زنان دارای فرسودگی زناشویی تأثیر معناداری دارد. نتیجهگیری: بنابراین نتایج پژوهش حاضر میتواند مورد توجه مراکز مشاوره خانواده، روانشناسان و زوجین قرار گیرد.
تفاصيل المقالة
هدف پژوهش حاضر مقـایسه اثربخشی گروه درمـانگری عقلانی ـ هیجانی ـ رفتاری و روان نمایشگری در تغییر سبکهای ابراز هیجان مراجعان مراکز مشاوره بهزیستی شهر تهران بود. بدین منظور 36 نفر از مراجعان داوطلب به طور هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه أکثر
هدف پژوهش حاضر مقـایسه اثربخشی گروه درمـانگری عقلانی ـ هیجانی ـ رفتاری و روان نمایشگری در تغییر سبکهای ابراز هیجان مراجعان مراکز مشاوره بهزیستی شهر تهران بود. بدین منظور 36 نفر از مراجعان داوطلب به طور هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. اعضای گروهها به وسیله پرسشنامههای ابرازگری هیجانی و دوسوگرایی در ابراز هیجان (کینگ و امونز، 1990) و پرسشنامه مهار هیجانی (راجر و نجاریان، 1989) قبل و بعد از 12 جلسه مشاوره گروهی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج بیانگر آن بود که هر دو روش گروه درمانگری عقلانی ـ هیجـانی ـ رفتاری و روان نمایشگری در افزایش ابرازگری هیجـانی و کاهش بازداری و دو سوگرایی هیجانی مراجعان اثربخش بودند. همچنین مشخص شد که روان نمایشگری از گروه درمانگری عقلانی ـ هیجانی ـ رفتاری در افزایش ابرازگری هیجانی مؤثرتر بود.
تفاصيل المقالة
تبیین علی سرزندگی تحصیلی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده باواسطه گری ابرازگری هیجانی دانشآموزان هدف این پژوهش بود. 504دانشآموز دبیرستانی (261 دختر، 243 پسر) شهر شیراز با روش نمونه‎برداری خوشهای تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند و پرسشنامه تجدیدنظرشده الگوهای ارتباطی أکثر
تبیین علی سرزندگی تحصیلی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده باواسطه گری ابرازگری هیجانی دانشآموزان هدف این پژوهش بود. 504دانشآموز دبیرستانی (261 دختر، 243 پسر) شهر شیراز با روش نمونه‎برداری خوشهای تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند و پرسشنامه تجدیدنظرشده الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، 1994)، پرسشنامه ابرازگری هیجانی (کینگ و امونز، 1990) و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی (دهقانیزاده و دیگران، 1393) را تکمیل کردند .نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسب دارد و الگوهای ارتباطی خانواده تأثیرمستقیم و غیرمستقیم معنا دار بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارد. بدین معنا که جهت گیری گفت‎و‎شنود تأثیر مستقیم مثبت و معنا دار بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان دارد و افزایش ابرازگری هیجانی مثبت و کاهش ابرازگری هیجانی منفی سرزندگی تحصیلی را به صورت غیرمستقیم افزایش میدهد. همچنین نتایج نشان داد که جهت‎گیری همنوایی به صورت غیرمستقیم و با افزایش ابرازگری هیجانی منفی سرزندگی تحصیلی را کاهش می دهد. درمجموع، نتایج بیانگرآن بود که ابرازگری هیجانی نقش واسطهای بین الگوهای ارتباطی خانواده و سرزندگی تحصیلی دانشآموزان دارد.
تفاصيل المقالة
رویکرهای مختلفی برای درمان و کاهش نشانه های افسردگی ارایه شده است. یکی از این رویکردها، درمان های روان پویشی است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده (ISTDP) بر کاهش نشانه ها و ابرازگری هیجانی مبتلایان به افسردگی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه أکثر
رویکرهای مختلفی برای درمان و کاهش نشانه های افسردگی ارایه شده است. یکی از این رویکردها، درمان های روان پویشی است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده (ISTDP) بر کاهش نشانه ها و ابرازگری هیجانی مبتلایان به افسردگی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایش با پیش آزمون و پس آزمون، گمارش تصادفی وگروه کنترل، 16 نفر از بین دانشجویان مبتلا به افسردگی، در دانشگاه فردوسی مشهد به شیوه ی نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، از نظر میزان افسردگی و ابرازگری هیجانی ارزیابی شدند. گروه آزمایش به مدت 20 جلسه، تحت مداخله ی روان پویشی کوتاه مدت فشرده قرار گرفتند اما در مورد گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. نتایج تحلیل آنکووا نشان داد که مداخله ی روان پویشی کوتاه مدت فشرده، باعث کاهش نشانه های افسردگی و افزایش ابرازگری هیجانی شده است. با توجه به نتایج یافته ها می توان اظهار داشت که مداخله ی روان پویشی کوتاه مدت فشرده منجر به بهبود خلق (کاهش نشانه های افسردگی) و افزایش افشای هیجانی شود.
تفاصيل المقالة
دیابت یک بیماری مزمن شایع است. عدم پذیرش بیماری، حساس شدن به نوسانت قند خون، نیاز به تزریق انسولین، محدودیت در رژیم غذایی و میزان فعالیت، نیاز به مراقبت دقیق و مداوم از خود ونیز احتمال بروز عوارض جسمانی جدی سبب بروز مشکلات روان شناختی در افراد دیابتی می گردند. تحقیقات ن أکثر
دیابت یک بیماری مزمن شایع است. عدم پذیرش بیماری، حساس شدن به نوسانت قند خون، نیاز به تزریق انسولین، محدودیت در رژیم غذایی و میزان فعالیت، نیاز به مراقبت دقیق و مداوم از خود ونیز احتمال بروز عوارض جسمانی جدی سبب بروز مشکلات روان شناختی در افراد دیابتی می گردند. تحقیقات نشان می دهد که نارسا کنش وری جنسی در زنان مبتلا به دیابت، بسیار شایع است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی متمرکز بر هیجان بر بهبود ابرازگری هیجانی و کنش وری جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. برای این منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل، 24 زن مبتلا به دیابت نوع دو از مراکز بهداشت شهر مشهد براساس نمونهگیری هدفمند انتخاب و به شیوهی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. دو گروهها، قبل و بعد از مداخله از نظر ابرازگری هیجانی و کنش وری جنسیمورد آزمون قرار گرفتند.گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه تحت درمان متمرکز بر هیجان (EFT) قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان متمرکز بر هیجان در افزایش ابرازگری هیجانی و کنشوری جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بطور معنا داری موثر بوده است. به نظر می رسد، گروه درمانی متمرکز بر هیجان به کمک اعتباربخشی هیجان و قاب دهی مجدد می تواند ابرازگری هیجانی و نیز کنشوری جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بهبود بخشد .
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications