اثر بخشی روان‌درمانی پویشی کوتاه¬ مدت فشرده بر کاهش نشانه¬ها و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به افسردگی
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینیمهدی خوریانیان 1 , لیلا حیدری نسب 2 , زهرا طیبی 3 , حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف آقامحمدیان شعرباف 4
1 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه فردوسی مشهد
2 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
3 - دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
4 - دپارتمان روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد
الکلمات المفتاحية: افسردگی, روان درمانی پویشی کوتاه¬ مدت فشرده, ابرازگری هیجانی,
ملخص المقالة :
رویکرهای مختلفی برای درمان و کاهش نشانه های افسردگی ارایه شده است. یکی از این رویکردها، درمان های روان پویشی است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده (ISTDP) بر کاهش نشانه ها و ابرازگری هیجانی مبتلایان به افسردگی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایش با پیش آزمون و پس آزمون، گمارش تصادفی وگروه کنترل، 16 نفر از بین دانشجویان مبتلا به افسردگی، در دانشگاه فردوسی مشهد به شیوه ی نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، از نظر میزان افسردگی و ابرازگری هیجانی ارزیابی شدند. گروه آزمایش به مدت 20 جلسه، تحت مداخله ی روان پویشی کوتاه مدت فشرده قرار گرفتند اما در مورد گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. نتایج تحلیل آنکووا نشان داد که مداخله ی روان پویشی کوتاه مدت فشرده، باعث کاهش نشانه های افسردگی و افزایش ابرازگری هیجانی شده است. با توجه به نتایج یافته ها می توان اظهار داشت که مداخله ی روان پویشی کوتاه مدت فشرده منجر به بهبود خلق (کاهش نشانه های افسردگی) و افزایش افشای هیجانی شود.
