مقدمه: امروزه سرخ کردن عمیق یک روش عمومی پخت است که در آن از چربی به عنوان محیط انتقال گرما استفاده می شود و در طی آن غذاهایی با خصوصیات منحصر به فرد از نظر طعم و ظاهر تولید می شود. در روغن های حرارت دیده عمیق ترکیباتی ایجاد می شود که سلامتی افراد را به خطر می اندازد. ه أکثر
مقدمه: امروزه سرخ کردن عمیق یک روش عمومی پخت است که در آن از چربی به عنوان محیط انتقال گرما استفاده می شود و در طی آن غذاهایی با خصوصیات منحصر به فرد از نظر طعم و ظاهر تولید می شود. در روغن های حرارت دیده عمیق ترکیباتی ایجاد می شود که سلامتی افراد را به خطر می اندازد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و اکتاپامین بر عوامل آنتی اکسیدانی و تغییرات غلظت آدیپونکتین در رت های تغذیه شده با روغن حرارت دیده عمیق می باشد. مواد و روش ها: بدین منظور 40 رت ویستار انتخاب و به طور تصادفی در گروه های کنترل- مسمومیت (8=n)، تمرین- مسمومیت (8=n)، مکمل- مسمومیت (8=n)، مکمل- تمرین- مسمومیت (8=n) و کنترل- سالم (8=n) قرار گرفتند و به مدت چهارهفته با مواد غذایی تهیه شده با روغن حرارت دیده تغذیه شدند. تمرینات هوازی به مدت چهار هفته و با شدت متوسط 65-50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به صورت سه جلسه در هفته و به مدت 20 دقیقه انجام شد. اکتاپامین به عنوان مکمل به مدت 4 هفته و 5 روز در هفته با استفاده از دز μmol/kg 81به صورت تزریق درون صفاقی( IP محلول با نرمال سالین 9 درصد) استفاده شد. فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز، ظرفیت انتی اکسیدان تام پلاسما و غلظت هورمون آدیپونکتین سنجش شد. یافته ها: فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز و ظرفیت آنتی اکسیدان پلاسما و نیز غلظت ادیپونکتین در گروه تمرین- مسمومیت و گروه تمرین- مکمل- مسمومیت در مقایسه با گروه کنترل- مسمومیت به طور معنی داری افزایش یافت (001/≥p). با وجود این بین گروه تمرین- مسمومیت و تمرین- مکمل- مسمومیت و گروه مکمل- مسمومیت تفاوت معنی داری در هیچکدام از متغیرهای مذکور مشاهده نشد (05/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین و یا مصرف مکمل اکتاپامین به تنهایی مزایایی سلامتی اثرات ترکیبی هر دو را داشته باشد و از لحاظ هزینه؛ به نظر می رسد اعمال هرکدام به تنهایی به صرفه تر از ترکیب هر دو باشد.
تفاصيل المقالة
چاقی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای درحال توسعه خصوصا کشور ایران است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی مقاومتی همراه با مکمل آلگومد روی آسپروسین و امنتین-1 در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم خواه أکثر
چاقی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای درحال توسعه خصوصا کشور ایران است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی مقاومتی همراه با مکمل آلگومد روی آسپروسین و امنتین-1 در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم خواهند شد. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جلسه تمرینات تناوبی مقاومتی را انجام خواهند داد. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 1800 میلی‌گرم جلبک آلگومد (کلرلا ولگاریس) را به صورت 6 قرص (2 قرص یک و نیم ساعت قبل از صبحانه، 2 قرص یک ساعت و نیم قبل از نهار، 2 قرص یک ساعت و نیم قبل از شام) (بر اساس دستور عمل کارخانه ) مصرف کردند. گروه دارونما نیز قرص های نشاسته همرنگ قرص آلگومد مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون گیری به عمل خواهد آمد و در نهایت شاخص های یاد شده اندازه گیری خواهد با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری خواهد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه ها تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که تمرین و تمرین مکمل باعث افزایش امنتین-1 و کاهش آسپروسین نسبت به گروه کنترل و مکمل شد (05/0p < ). نتایج حاضر نشان داد که تمرین تناوبی مقاومتی به تنهایی و همراه با مکمل یاری کلرلا باعث کاهش سطوح أسپروسین و افزایش امنتین-1 در مردان چاق شد. همچنین مصرف کلرلا به همراه تمرین تناوبی مقاومتی در مقایسه با تمرین تناوبی مقاومتی به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود.
تفاصيل المقالة
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا روی درماتوپونتین (DPT) و TGF-β در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری شامل کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جل أکثر
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل اسپیرولینا روی درماتوپونتین (DPT) و TGF-β در مردان چاق بود. 44 مرد چاق به چهار گروه 11 نفری شامل کنترل، تمرین، مکمل و تمرین مکمل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرین 12 هفته، هفته ای سه جلسه HIIT انجام دادند. همچنین آزمودنی‌های گروه مکمل 6 گرم اسپیرولینا در روز (سه گرم صبح و سه گرم عصر) به مدت 12 هفته مصرف کردند. 48 ساعت قبل از شروع پژوهش و 48 ساعت بعد از آخرین روز تمرین خون¬گیری انجام شد و در نهایت شاخص‌های یاد شده با استفاده از کیت و دستگاه الایزا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0p < ). آزمون تعقیبی نشان داد که تمرین و تمرین مکمل باعث کاهش DPT و TGF-β نسبت به گروه کنترل شد (05/0p < ). پژوهش حاضر نشان داد که HIIT به تنهایی و همراه با مکمل یاری اسپیرولینا باعث کاهش سطوح DPT و TGF-β در مردان چاق شد. همچنین مصرف اسپیرولینا به همراه HIIT در مقایسه با HIIT به تنهایی دارای تاثیر بیشتری روی سطوح متغیرهای مورد بررسی بود.
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
