همبودی انسان وحیوان در تدفین‌های دوران فراپارینه‌سنگی و نوسنگی در هلال حاصلخیزی
محورهای موضوعی : باستان‌شناسی پیش از تاریخ
محسن سنگ برگان
1
*
,
محمد حسین رضایی
2
1 - دانشگاه نیشابور
2 - گروه تاریخ، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
کلید واژه: تدفین انسان , حیوانی, فراپارینه‌سنگی, نوسنگی, هلال حاصلخیزی.,
چکیده مقاله :
یکی از مهم‌ترین یافته‌های حاصل از کاوش‌های باستان‌شناسی تدفین‌ها هستند؛ برخلاف بسیاری از یافته‌های باستان‌شناسی که موقعیت قرارگیری آن‌ها اغلب بدون اهداف خاصی است، در تدفین قرارگیری یافته‌ها به‌صورت تعمدی بوده و در پشت آن اهدافی نهفته است که می‌تواند منعکس‌کننده اعتقادات و شرایط زندگی انسان در آن دوران باشد. همراهی حیوانات با انسان‌ها در تدفین، یکی از شیوه‌های رایج تدفینی از دوران فراپارینه‌سنگی و نوسنگی در منطقه هلال حاصلخیزی است که، می‌تواند دارای مفاهیم زیادی از دنیای گذشته باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر در پی بررسی و معرفی این شیوه تدفینی و بازه زمانی شروع آن، رابطه آن با اهلیسازی حیوانات و همچنین بررسی مفاهیم پنهان در پشت رواج این شیوه تدفینی (همچون ارتباط با شمنیسم و یا نمادگرایی آئینی) است. انجام این پژوهش به روش مطالعه مروری صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که شیوه و سنت تدفین حیوان و همچنین نوع حیوان برگزیده‌شده برای همراهی انسان در تدفین، در مناطق مختلف و ادوار مختلف زندگی انسان بر اساس نگرش‌های مختلف، متفاوت بوده است که شامل حیوانات گوشت‌خوار و هم گیاهخوار می‌شده است. همچنین، وجود حیواناتی با قابلیت اهلی‌شدن در تدفین‌ها، نشان‌دهنده ارتباط قوی بین انسان و حیوانات بوده و احتمالاً با شروع روند اهلیسازی مرتبط است. علاوه بر کشف بقایای کامل حیوانی در برخی از قبور، بخش‌هایی از حیوان همراه انسان دفن شده است که به‌نوعی پیشکشی به متوفی است. همچنین در برخی از موارد، نشانه‌هایی دال بر حتی ارتباط نمادین بین انسان و حیوان و شمنیسم نیز در تدفین‌های انسانی و حیوانی وجود دارد.
Burials are one of the most important findings from archaeological excavations; Unlike many archeological finds, whose location is often without specific goals, in the burial, the location of the finds is deliberate, and behind it lies goals that can reflect the beliefs and conditions of human life at that time. Accompanying animals with humans in burial is one of the common burial methods from the Epipalaeolithic and Neolithic eras in the Fertile Crescent region, which can have many concepts from the past world. Based on this, the current research aims to investigate and introduce this burial method and its starting time frame, its relationship with animal domestication, and also investigate the hidden concepts behind the prevalence of this burial method (such as the connection with shamanism or ritual symbolism). The method of conducting this research is descriptive-analytical, and the necessary information has been collected and analyzed from archaeological reports and publications related to Fertile Crescent sites. The results of the research show that the method and tradition of animal burial, as well as the type of animal chosen to accompany humans in the burial, have been different in different regions and periods of human life based on different attitudes, which include both carnivorous and herbivorous animals. Also, the presence of domesticated animals in burials indicates a strong relationship between humans and animals and is probably related to the beginning of the domestication process. In addition to finding complete remains of animals in some graves, parts of animals are buried with humans, which is a kind of pre-sacrifice to the deceased. Also, in some cases, there are signs of symbolic connection between humans and animals and even shamanism in human and animal burials.