مضامین تعلیمی در شعر آیینی
محورهای موضوعی : شاهنامه
کلید واژه: شعر تعلیمی, شعر آیینی, مدیحه و منقبت, مرثیه و سوگ سروده,
چکیده مقاله :
چکیده شعر تعلیمی، پیشینه ای کهن در ادب فارسی دارد و شعر آیینی را یکی از گونههای آن است. این قسم از شعر در دهههای اخیر از رونق بیشتری برخوردار بوده است و آن را در میراث ادبی گذشته فارسی با عنوانهایی همچون ادبیات دینی، ادبیات مذهبی، ادبیات مناسبتی و مانند این ها میشناسیم. این مقاله می کوشد تا تعریف شعر آیینی، ویژگیهای چشمگیر این نوع شعر، درون مایه شعر آیینی از دیدگاه تعلیمی و اندیشه های تعلیمی در انواع شعر آیینی را مورد بحث و بررس ی قرار دهد و طیف گسترده حضور این قسم از شعر را که در برگیرنده سرودههای توحیدی، مدح و منقبت مذهبی و سوگ سرودههای مذهبی در ادب فارسی است نشان دهد و از دریچه ادبیات تعلیمی به بررسی این گونه سرودهها بپردازد.
Didactic poetry has a long history in the Persian literature. This article tries to investigate the ceremonial poetry as a type of didactic poetry. Recently, this type of poetry has been used frequently. Ceremony poetry in the Persian literature has been called with different names such as religious literature, occasional literature, and so forth. This paper tries investigating some important issues in the ceremonial literature like the definition of ceremonial literature, the salient feature of this genre, the theme of ceremonial poetry from didactic point of view, and didactic thoughts in different types of ceremonial poetry. Moreover, a wide variety of this type of poetry is investigated that included monotheistic chant, religious eulogy and elegy in the Persian literature and all of them have been reflected in the study.