نگرشی عرفانی به هستی شناسی امام علی(ع)
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
علی‌اکبر افراسیاب‌پور
1
(هیأت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران.)
فلور ولی پور چهارده چریک
2
(هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان اهواز.)
کلید واژه: عرفان, تجلی, وحدت وجود, ولایت مطلقه, هستی‌شناسی,
چکیده مقاله :
جهان‌بینی امام علی(ع) یک نگرش عرفانی را نیز در بردارد. ایشان در هستی‌شناسی عرفانی خویش حقیقت وجود را مختص به خداوند می‌داند و جهان را تجلی اسماء و صفات الهی معرفی می‌نماید و در عین حال قانون علیت را نیز می‌پذیرد و آن را برای جهان ثابت می‌کند. حضرت علی (ع) با جمع بین تشبیه و تنزیه در حققیت وحدت در عین کثرت را تایید نموده و وحدت وجود که همان وحدت حقه حقیقت است را در بیانات خود به اثبات می‌رساند. ایشان با بیان جایگاه ویژه خود و سایر اهل بیت (ع)، واسطة فیض بودن ایشان، همچنین مقام خلافت و ولایت مطلقه کلیه را برای آن ها ثابت می‌نماید و بدین ترتیب پرده از اسرار عرفانی مراتب هستی بر می‌دارد.
Worldview of Imam Ali (p.b.u.h.) also involves a mystical view. In his mystical existentialism, he believes that the real existence only belongs to God and that the universe is the manifestation of Divine names and attributes, meanwhile accepting the law of causality and proves it to the world. His excellency, Ali(p) through comparison and contrast in fact confirmed the pantheism as the exact polarity, and in His statements proves the unity of existence that is the same legal unity of fact. His excellency, by stating his special position and that of other family members of prophet Mohammad proves their mediator role to be of their blessing, also position of caliphate and absolute Guardianship for all of them and so explores mystical secret stages of the existence.