قلب در عرفان اسلامی
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
سید نادر محمدزاده
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، استادیار گروه ادیان و عرفان، زنجان، ایران)
کلید واژه: عرفان, قرآن, اطوار وجودی, انسان,
چکیده مقاله :
قلب در لغت به معنای دگرگونی و وسط و از نظر اصطلاحی لطیفة ربانی و در قران و عرفان مقصود از آن مرکز الهی و آگاهی انسان است. آن مرکز وجود انسان اعم از مراتب جسمانی، عاطفی، عقلانی و معنوی، همچنین مرکز خدای متعال نیز است.برخی عرفا اطوار وجودی آدمی را جسم، نفس، دل، روح، سر، سرالسر و قلب را به هفت مرتبه (صدر، قلب، شغاف، فؤاد، سویدا و مهجه القلب) تقسیم می‌کنند. عارفی که با تطهیر قلب و با ذکر حقیقی به این قلمرو روحانی می‌رسد با آن خدا را می‌بیند. پس سلوک نوعی درنوردیدن قلب و ترقی از مراتب مختلف وجود و قلب به مراتب بالاتر است. این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی تدوین یافته است
The term 'heart' denotes evolution and revolution, and literally it means divine favor, while in the Koran and mysticism it pertains to the divine and consciousness center of human being. The center also contains the physical, emotional, rational and spiritual stages, as well as the center of the Almighty. Some mystics have divided the inner self of human being into seven layers including body, soul, sentiment, ghost, head, mystery, top secret, and heart. The mystic who purifies his heart and through real invocation achieves such a spiritual domain he is able to witness God. Thus, spiritual journey is a type of trip into one's heart and upheaval from different stages of existence and heart to higher stages. This paper is prepared through descriptive analytic method.