پدیدارشناسی تجربه زیسته زنان محکوم در کارگاه اشتغال ندامتگاه زنان تهران
محورهای موضوعی : زن و جامعه
احمد راهرو خواجه
1
*
,
فیض اله نوروزی
2
,
طلیعه خادمیان
3
,
زهرا مشیر استخاره
4
1 - دکتری جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران
2 - استادیار جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران
3 - استادیار جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران
4 - استادیار جامعه شناسی، گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران
کلید واژه: تجربه زیسته, بازاجتماعی کردن, زنان زندانی, اشتغال و حرفه آموزی,
چکیده مقاله :
هدف: حرفه آموزی و اشتغال به کار مجرمان یکی از برنامههای پرکاربرد در زندانها به منظور بازاجتماعی کردن و اصلاح و تربیت محسوب میشود. هدف این پژوهش، تحلیل جامعه شناختی روایتهای زندانیان زن شاغل در واحدهای حرفه آموزی و اشتغال زندان زنان تهران میباشد. روش: روش این پژوهش، مطالعهای کیفی از نوع پدیدارشناسی است که با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته اجرا شد. نمونه پژوهش شامل 16 نفر از زنانی است که طی ماههای مهر تا اسفند 1398 محکوم و در زندان حضور داشتهاند که با بهکارگیری اشباع نظری در تعیین حجم نمونه و به روش نمونه گیری گلوله برفی به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل دادههای حاصل از مصاحبههای عمیق از تحلیل روایت بهره جسته شد. یافته ها: یافته ها نشان میدهد که زندانیان زن مهمترین انگیزه حضور در واحدهای اشتغال را بیشتر با مقولاتی چون دوری از یکنواختی حضور در اتاقها و انضباط روزانه، استفاده از مزایایی چون ملاقات و تلفن و مرخصی ذکر کردهاند. بنابراین، میتوان بیان کرد که به منظور بازاجتماعی کردن زندانیان زن، توجه به استعداد و خلاقیتهای زندانیان و بهطور کلی طراحی برنامهها از پایین به بالا و پرداخت دستمزد مطابق قانو ن کار و اطمینان از پشتیبانی و حمایت دولت پس از آزادی مقولات و مضامینی هستند که از نظر پاسخگویان در زمان اشتغال زندانیان، مورد غفلت قرار میگیرد.
Vocational training and employment of criminals is one of the most widely used programs in prisons for re-socialization, correction and rehabilitation. The purpose of this study is a sociological analysis of the narratives of female prisoners working in vocational training and employment units. The method of this research is a qualitative phenomenological study that was conducted using a semi-structured interview. The samples include 16 women who were convicted and were in prison during the months of October to March 2017, which was obtained by using theoretical saturation in determining the sample size and snowball sampling method. Narrative analysis was used to analyze the data obtained from in-depth interviews. Findings show that female prisoners mentioned the most important motivation for attending employment units with categories such as avoiding the monotony of attendance in rooms and daily discipline, using benefits such as visits and telephone calls and leave. In conclusion, this study states that in order to re-socialize female prisoners, pay attention to the talents and creativity of prisoners and generally design programs from the bottom up and pay wages according to labor law and ensuring government support after release, are topics that are ignored by the respondents during the employment of prisoners