رابطه دینداری با رضایت از زندگی و شادکامی دختران دانش آموز
محورهای موضوعی : زن و خانواده
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه دینداری با رضایت از زندگی و شادکامی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه می باشد. روش پژوهش از نوع همبستگی است . بدین منظور 200 دانش آموز از مقطع متوسطه در پایه های دوم، سوم و پیش دانشگاهی شهر سجاسرود استان زنجان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند و با پرسشنامه های دینداری، رضایت از زندگی و شادکامی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمون های آماری نشان داد که بین دینداری و رضایت از زندگی، همچنین دینداری و شادکامی در سطح 05/0P< رابطه مثبت و معنادار حاکم است. به بیان دیگر هر اندازه نمره دینداری افراد بالاتر باشد، به همان اندازه از رضایتمندی از زندگی و شادکامی بیشتری بهره مندند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که دینداری پیش بینی کننده معناداری برای رضایت از زندگی و شادکامی می باشد. در مجموع می توان نتیجه گیری کرد که دینداری کارکرد مثبتی در مسائل روان شناختی دانش آموزان دارد.
The present study examined the relationship between religiosity and life satisfaction and happiness among the female secondary school students. For this purpose, 200 students of the second and third grades of high school as well as the college students of Sojasrud in Zanjan Province were selected by random single-stage cluster sampling method and evaluated by the religion, life satisfaction and happiness questionnaire. The test results showed that between religiosity and life satisfaction, and between religiosity and happiness, there is a significant positive correlation at the confidence leved of p>0.05. In other words, the higher the score of people’s religiosity, the greater their life satisfaction and happiness. The results of regression analysis indicated that the components of religious belief and religious emotions were significant predictors of life satisfaction and happiness. Also, the results showed that the component of religious commitment has no significant relationship with life satisfaction.