نقش تمایز خود و سبکهای دلبستگی در پیش بینی صمیمیت زناشویی
محورهای موضوعی :
زن و خانواده
یوسف قاسمی
1
,
الهام فتحی
2
1 - دانشجوی دکتری ، گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ، زنجان، ایران (نویسنده مسئول)
2 - استادیار، گروه روانشناسی و مشاوره،دانشگاه حضرت معصومه،قم، ایران
تاریخ دریافت : 1398/02/24
تاریخ پذیرش : 1398/04/19
تاریخ انتشار : 1398/12/01
کلید واژه:
سبکهای دلبستگی,
صمیمیت زناشویی,
واژگان کلیدی: تمایز خود,
زوجهای متأهل,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تمایز یافتگی و سبکهای دلبستگی در پیش بینی صمیمیت زناشویی زوجها متأهل شهر زنجان انجام شد. روش پژوهش همبستگی بود. تمامی زوجهای متأهل ساکن شهر زنجان در سال 1397 جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه نهایی شامل 278 نفر بود که به روش نمونه گیری خوشهای مرحلهای انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس صمیمیت زناشویی باگاروزی (2001)، پرسشنامه تمایز یافتگی اسکورون(2000) و پرسشنامه سبکهای دلبستگی دلبستگی هازن و شیور (1995) بودند. تجزیه و تحلیل با استفاده از رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام انجام شد. نتایج نشان داد که که یافتگی و ابعاد آن توان پیش بینی صمیمیت زناشویی را ندارند. از بین سبکهای دلبستگی، فقط سبک دلبستگی اجتنابی توانست صمیمیت زناشویی را پیش بینی کند (02/0R2=). از یافتههای پژوهش حاضر میتوان در راستای تدوین و اجرای برنامههای آموزشی و درمانی به منظور افزایش صمیمیت زناشویی زوجها استفاده کرد.واژگان کلیدی: تمایز خود، سبکهای دلبستگی، صمیمیت زناشویی، زوجهای متأهل The purpose of this study was to investigate the role of self-differentiationand attachment styles in the prediction of marital intimacy in Zanjan city couples. The research method was correlation. All married couples living in Zanjan city in 2018 formed the statistical population of this study. The final sample consisted of 278 people selected by stepwise cluster sampling. The instruments of the Bagarozzi intimacy scale (2001), self-differentiated R-DSI revised questionnaire, Hazan and Shaver (1995), attachment style questionnaire. Data was analyzed by using p Stepwise multiple regression. The results showed that the outcomes and dimensions of it can not predict marital intimacy. Among attachment styles, only the avoidant attachment style could predict marital intimacy (R2 = 0.02). The findings of this study can be used to develop and implement educational and therapeutic programs in order to increase marital intimacy of couples.
چکیده انگلیسی:
The purpose of this study was to investigate the role of self-differentiationand attachment styles in the prediction of marital intimacy in Zanjan city couples. The research method was correlation. All married couples living in Zanjan city in 2018 formed the statistical population of this study. The final sample consisted of 278 people selected by stepwise cluster sampling. The instruments of the Bagarozzi intimacy scale (2001), self-differentiated R-DSI revised questionnaire, Hazan and Shaver (1995), attachment style questionnaire. Data was analyzed by using p Stepwise multiple regression. The results showed that the outcomes and dimensions of it can not predict marital intimacy. Among attachment styles, only the avoidant attachment style could predict marital intimacy (R2 = 0.02). The findings of this study can be used to develop and implement educational and therapeutic programs in order to increase marital intimacy of couples. Key words: self-differentiation, attachment styles, marital intimacy, married couples
منابع و مأخذ:
منابع
احمدزاده ،مریم؛ فرامرزی، سالار؛ شمسی، عبدالحسین و صمدی، مریم .(1391). فراتحلیل بررسی رابطه سبک های دلبستگی با رضایت زناشویی. اندیشه و رفتار، 7(25)، 46-37.
قلی زاده، فاطمه. (1395).عشق و صمیمت در زندگی زناشویی. تهران: نشر کدیور.
بیرامی، رضا. (1396). رضایت و صمیمیت در زوجین. تهران: نشر کدیور.
Kim, K. J., & Kim, Y. H. (2015). The mediating effect of differentiation of self in relation between perceived marital conflict of parents on their marital satisfaction among married men and women. Journal of Family Relations, 20(3), 93-112.
Flanagan, C. (1999). Early socialization: sociability and attachment. New York. NY: Rutledge.
Zimmermann, P., & Becker-Stoll, F.(2002). Stability of attachment representations in adolescence: The influence of ego-identity status. Journal of Adolescence, 25, 107–124.
Bottonari, K. A., Roberts, J. E., Kelly, M. A. R., Kashdan, T. B., & Ciesla, J. A. (2007). A prospective investigation of the import of attachment style on stress generation among clinically depressed individuals. Behavior Research and Therapy 45, 179- 188.
Yárnoz-Yaben, S. (2010). Attachment style and adjustment to divorce. The Spanish Journal of Psychology, 13, 210-219.
Ly, T, M. (2010). The relationship Between Adult Attachment Styles, Hostile Attribution bias and Aggression, MA Dissertation, North Carolina University.
Bowlby, J.(1980).Attachment and loss attachment. New yourk:Basic.
Markus, D. R. (2003). Addiction, attachment and social support, PhD dissertation, Chicago school of professional psychology.
تیموری آسیفچی، علی؛ غلامعلی لواسانی، مسعود و بخشایش، علیرضا. (1391). پیش بینی رضایت زناشویی براساس سبک های دلبستگی و خودمتمایزسازی. مجله خانواده پژوهی، 32، 463-441.
Khaddouma, A., Gordon, K. C., & Bolden, J. (2015). Zen and the art of
Tremblay, M. S., Colley, R. C., Saunders, T. J., Healy, G. N., & Owen,
Wearden, A; Peters, I; Berry, K; Barrowclough, Ch; Liversidge, T. (2008). Adult attachment, parenting experiences, and core beliefs about self and others. Personality and Individual Differences, 44: 1246–1257.
Klever, Ph. (2009). Goal differentiation effectiveness, emotional maturity, and nuclear family functioning. Journal of Marital Family Therapy. 35(3):308-24
Skowron, E. A. & Schmitt T. A .(2003). Assessing interpersonal fusion: Reliability andvalibity of a new DSI fusion with others subscale. Journal of Marital and Family therapy,29(2),209-22.
Blair, T. M., Nelson, E. S. & Coleman, P. K. (2001). Deception, power, and self-differentiation in college students' romantic relationships: an exploratory study. Journal of Sex& Marital Therapy. 27(1):57-71
جهانبخشی، زهرا و کلانتر کوشه، سید محمد. (1391). رابطه ابعادطرحوارههای ناسازگار اولیه وتمایز یافتگی با رغبت به ازدواج در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علامه. فصلنامه مشاوره و روان درمانی خانواده، 2(2)، 256-234.
Bagarozzi, D.A .( 2001). Enhancing intimacy in marriage: A Clinician’s Handbook.London, UK: Brunner-Routledge.
خمسه، اکرم. حسینیان، سیمین. (1387). بررسی تفاوتهای جنسیتی بین ابعاد مختلف شخصیت در دانشجویان متأهل. مطالعاتزنان، 6(1)، 52-35.
Skowron, E.A. (2000). The role of differentiation of self in marital adjustment. Journal of Counseling Psychology, 47, 229-237
اسکیان، پرستو و چنگیزی، فریبرز. (1387). بررسی رابطه تمایز یافتگی و سبکهای هویت. چهارمین سمینار سراسری دانشجویان، دانشگاه علم و صنعت. 24-20.
Hazan C, Shaver P.(1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology. 52(3):511–24. doi: 10.1037/0022-3514.52.3.511
25. گلدنبرگ، ایرونه.، و گلدنبرگ، هربرت. (1393).خانواده درمانی(ترجمه س. نقشبندی، ح.، حسین شاهی براواتی.، و ا. ارجمند. تهران: نشر روان.
بطلائی، سعیده (1387). تاثیر زوج درمانی مبتنی بر نظریه دلبستگی بر رضایت جنسی و صمیمیت جنسی زوجین شهر اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه اصفهان.
_||_