هدف از پژوهش حاضر بررسی تطبیقی شخصیتپردازی زن در دو داستان کوتاه مشنگ اثر منیرو روانیپور و بچۀ مردم اثر جلال آلاحمد است. جامعة پژوهش آثار منیرو روانیپور و جلال آلاحمد و نمونۀ مورد پژوهش، شخصیتپردازی زن در داستان مشنگ و بچۀ مردم بود. طرح پژوهش توصیفی- تحلیلی است. ب چکیده کامل
هدف از پژوهش حاضر بررسی تطبیقی شخصیتپردازی زن در دو داستان کوتاه مشنگ اثر منیرو روانیپور و بچۀ مردم اثر جلال آلاحمد است. جامعة پژوهش آثار منیرو روانیپور و جلال آلاحمد و نمونۀ مورد پژوهش، شخصیتپردازی زن در داستان مشنگ و بچۀ مردم بود. طرح پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانهای و از طریق فیشبرداری صورت گرفت و پس از آن با تکیه بر دو داستان کوتاهِ مورد بررسی، نحوهی شخصیتپردازی این دو نویسنده، واکاوی و توصیف شد. یافتههای پژوهش نشان داد که داستان مشنگ اثر منیرو روانیپور، نمونۀ موفق شخصیتپردازی زن است که نویسنده در آن به همۀ ابعاد گوناگون هویت زن مانند جسمی، رفتاری، فکری و... پرداخته و هیچیک را نادیده نگرفته است و داستان بچه مردم اثر جلال آل احمد، نمونۀ ناموفق این نوع شخصیتپردازی است که نویسنده در به کارگیری عناصر داستان عملکرد مطلوبی نداشته و اغلب ابعاد هویتی شخصیت زن را نادیده گرفته است.
پرونده مقاله