در کشورهای درحال توسعه پرورش ماکیان علی الخصوص بوقلمون بیشتر به صورت سنتی انجام میشود بنابراین این حیوانات در معرض ابتلا به انواع انگل ها قرار می گیرند. هدف از این بررسی تعیین آلودگی کرمی در بوقلمون های شمال ایران درسال 1394 می باشد. در این بررسی تعداد 45 بوقلمون از کشت چکیده کامل
در کشورهای درحال توسعه پرورش ماکیان علی الخصوص بوقلمون بیشتر به صورت سنتی انجام میشود بنابراین این حیوانات در معرض ابتلا به انواع انگل ها قرار می گیرند. هدف از این بررسی تعیین آلودگی کرمی در بوقلمون های شمال ایران درسال 1394 می باشد. در این بررسی تعداد 45 بوقلمون از کشتارگاه های سنتی چند شهرستان اصلی در شمال ایران جمع آوری گردید. سپس دستگاه گوارش آنها به آزمایشگاه انگل شناسی دانشگاه آزاد واحد بابل انتقال یافت. در آزمایشگاه با دقت دستگاه گوارش این حیوانات باز شده و پس از الک کردن محتویات، انگلها در الکل 70 درجه جمع آوری گردیده و سپس نماتد های جدا سازی شده و پس از شفاف سازی با لاکتوفنل مورد شناسایی قرار گرفتند همچنین سستودهای جدا شده نیز با رنگ آمیزی استو کارمن رنگ و مورد شناسایی قرار گرفت. یافته های این مطالعه نشان داده که از میان 45 بوقلمون 33 عدد آلوده به انگل بوده و گونه های جدا شده از آنها شامل آسکاریدیا گالی (69/22%)، هتراکیس گالیناروم (68/48%)، سوبولورا برومپتای (31/26%)، رایه تینا تتراگونا (30/2%) می باشد. شیوع نسبتا بالای آلودگی در بوقلمون های شمال ایران نشان دهنده بی توجهی به نکات بهداشتی در پرورش این پرنده است و این موضوع خسارات اقتصادی زیادی را در صنعت پرورش این حیوان ایجاد می کند. لذا با انجام اقداماتی چون مبارزه با انگل های داخلی و کنترل مکرر وضعیت بهداشتی همراه با آموزش شیوه صحیح پرورش می توان آلودگی انگلی را در بوقلمون های شمال ایران کاهش دهد.
پرونده مقاله
کریپتوسپوریدیوم یکی از انگل های مسبب اسهال در گوسفندان می باشد. بیماری ناشی از این عامل ژئونوز محسوب می شود. بنابر همین اهمیت، این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی به انگل کریپتوسپوریدیوم در گوسفندان بخش نوبران شهر ساوه در سال 1393 انجام شده استدر این مطالعه مقطعی از 26 چکیده کامل
کریپتوسپوریدیوم یکی از انگل های مسبب اسهال در گوسفندان می باشد. بیماری ناشی از این عامل ژئونوز محسوب می شود. بنابر همین اهمیت، این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی به انگل کریپتوسپوریدیوم در گوسفندان بخش نوبران شهر ساوه در سال 1393 انجام شده استدر این مطالعه مقطعی از 266 راس گوسفند فاقد نشانه درمانگاهی نمونه مدفوع جمع آوری شده و به آزمایشگاه منتقل شدند و در آزمایشگاه پس از تغلیظ، با استفاده از روش ذیل نلسون اصلاح شده رنگ آمیزی شدند و با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند میزان شیوع آلودگی به کریپتوسپوریدیوم در نمونه های مورد بررسی 10.5 درصد بود. نتایج بررسی حاکی از بالاتر بودن میزان آلودگی در گوسفندان نر نسبت به گوسفندان ماده، بالاتر بودن میزان آلودگی در گوسفندان کمتر از 1 سال نسبت به گوسفندان بیش از 1 سال و بالاتر بودن میزان آلودگی درگله های بیش از 100 راس نسبت به گله های کمتر از 100 راس بود. که البته در مورد هیچ کدام از عوامل مورد بررسی شامل سن، جنس، تعداد دام گله و بیماری ارتباط آماری معنی داری بدست نیامد (p>0.05)مطالعه حاضر نشان داد گوسفندان این منطقه آلودگی قابل ملاحظه ای با کریپتوسپوریدیوم دارند. همچنین با توجه به این که این مطالعه بر روی دام های فاقد نشانه های درمانگاهی صورت گرفته است، بنابراین گوسفندان بدون علامت بالینی می توانند یک خطر بالقوه در جهت انتشار آلودگی به انسان و نهایتا بهداشت عمومی جامعه باشد.
پرونده مقاله
مطالعات نشان داده که عوامل مختلفی در بروز درماتیت کف پا نقش دارند، ولی به نظر میرسد عامل مستعد کننده بیماری، رطوبت بستر میباشد که از عوامل تاثیر گذار روی بقای بیماری در سالنهای مرغداری است.این مطالعه در فاصله بین ماههای مرداد تا آبان سال 1393 بر روی 200 هزار قطعه مر چکیده کامل
مطالعات نشان داده که عوامل مختلفی در بروز درماتیت کف پا نقش دارند، ولی به نظر میرسد عامل مستعد کننده بیماری، رطوبت بستر میباشد که از عوامل تاثیر گذار روی بقای بیماری در سالنهای مرغداری است.این مطالعه در فاصله بین ماههای مرداد تا آبان سال 1393 بر روی 200 هزار قطعه مرغ گوشتی(10 مرغداری) در شهرستان شهرکرد که سن آنها بالای 30 روز بود و واجد بیماری التهاب بالشتک کف پا در جوجههای پرورشی بودند انجام گردید. جهت اخذ نمونه به ازای هر 10000 قطعه پرنده 10 نمونه و جمعا 200 نمونه از جوجههای دارای زخم کف پا گرفتهشد. درجهبندی ضایعات کف پا بر اساس میزان شدت زخم در کف پا بود. میانگین رطوبت بستر در کل واحد ها 23/24 درصد و میانگین دمای عمق بستر آنها 03/36 درجه سانتیگراد بود. میانگین بروز بیماری در10 گله مورد مطالعه 2/29 درصد برآورد گردید. از مجموع از 200 کشت باکتریایی انجامشده 60درصد آلودگی با باکتری استافیلوکوکوس،5/12درصد آلودگی با استرپتوکوک ، 16درصد آلودگی با باکتری اشرشیاکلی و 5/11درصد آلودگی با سایر کلی فرمها مشاهده گردید. از نظر آماری بین رطوبت بستر و میزان بروز بیماری التهاب بالشتکهای کف پای طیور ارتباط معنیدار به دست آمد( 0/05>P).
پرونده مقاله
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله انار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلولهای ایمنی خون مرغهای تخمگذار مسن انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 144 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین (W36) از سن 65 تا 77 هفتگی در قالب چکیده کامل
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله انار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ، فراسنجههای بیوشیمیایی و سطح سلولهای ایمنی خون مرغهای تخمگذار مسن انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 144 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین (W36) از سن 65 تا 77 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار (هر تکرار دارای 12 قطعه مرغ) مورد استفاده قرار گرفتند. جیرههای آزمایشی عبارت بودند از: 1) تیمار شاهد، 2) جیرۀ حاوی 5/1% تفاله انار، 3) جیره حاوی 3% تفالۀ انار، و 4) جیره حاوی 5/4% تفالۀ انار. استفاده از تفاله انار خشک در جیرههای غذایی مرغهای تخمگذار دارای اثرات معنیدار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجههای خونی مرغها بود (05/0>P). بیشترین مقادیر وزن و تولید تودهای تخممرغ و خوراک مصرفی، بالاترین درصد تولید تخممرغ، بهترین ضریب تبدیل غذایی و کمترین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی، بیشترین مقادیر وزن مخصوص و شاخص رنگ زرده، بالاترین سطح پروتئین کل، هماتوکریت و هموگلوبین خون با استفاده از 3 درصد تفاله انار به دست آمد. استفاده از 3 درصد تفاله انار در مقایسه با شاهد موجب کاهش درصد زردۀ تخممرغ شد. به طور کلی با توجه به نتایج آزمایش میتوان اظهار داشت که در مرغهای تخمگذار مسن، استفاده از 3 درصد تفاله انار خشک باعث بهبود عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و سطح فراسنجههای خونی و کاهش هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی میگردد.
پرونده مقاله
مقدمه: پاراآسکاریس یکی از شایعترین عفونت های نماتودی اسب در دنیا می باشد. تهیه آنتی ژن یکی از کارهای بنیادی در پی ریزی روش های تشخیصی سرولوژی و همچنین تهیه واکسن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خاصیت ایمنیزایی آنتی ژن های انگل پاراآسکاریس اکوئوروم با استفاده از روش ک چکیده کامل
مقدمه: پاراآسکاریس یکی از شایعترین عفونت های نماتودی اسب در دنیا می باشد. تهیه آنتی ژن یکی از کارهای بنیادی در پی ریزی روش های تشخیصی سرولوژی و همچنین تهیه واکسن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خاصیت ایمنیزایی آنتی ژن های انگل پاراآسکاریس اکوئوروم با استفاده از روش کانترایمنوالکتروفورز می باشد.مواد و روشها: روده باریک اسب به صورت طولی باز شده و انگل جدا، جنس و گونه کرم بالغ جدا شده طبق اصول مورفولوژیک و مورفومتریک شناسایی و تمامی نمونه ها در دمایC°20- نگهداری شدند. کرم ها به روش خیساندن در محلول (Phosphate Buffered Saline) PBS ، به کمک هاون و در نهایت سونیکاسیون به فرم هموژن تبدیل شدند. آنتی ژن ها در رقت های مختلف و به صورت مجزا و نیز به همراه ادجوانت به خرگوش تزریق و تولید آنتی بادی با استفاده از روش ایمنوالکتروفورز مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: میزان تاثیر آنتی ژن جدا شده از انگل پارا آسکاریس اکئوروم در تولید آنتی بادی نسبت به گروه کنترل منفی از لحاظ آماری معنی دار بود. تزریق آنتی ژن به همراه ادجوانت موجب افزایش پاسخ ایمنی می شود. در این مطالعه نشان داده شده است که میزان تولید آنتی بادی در خرگوش هایی که 2 بار در هر 7 روز آنتی ژن دریافت کردند، بیشتر از آن هایی بود که یکبار در هر 7 روز دریافت نموده اند.نتیجه گیری: آنتی ژن تام انگل کرمی پاراآسکاریس اکئوروم دارای خاصیت آنتی ژنیکی و تحریک کنندگی می باشد و می تواند به عنوان کاندیدی جهت تهیه کیت های تشخیصی و همچنین تولید واکسن باشند.
پرونده مقاله
متاپنوموویروس پرندگان قادر به ایجاد عفونت حاد و مسری قسمت فوقانی دستگاه تنفس در ماکیان و بوقلمون است. از راههای کنترل بیماری، استفاده از واکسن می باشد. هدف این مطالعه، ارزیابی کارایی یک نوع واکسن زنده پنوموویروس در یک مرغداری جوجه گوشتی بود. در یک مرغداری جوجه گوشتی با چکیده کامل
متاپنوموویروس پرندگان قادر به ایجاد عفونت حاد و مسری قسمت فوقانی دستگاه تنفس در ماکیان و بوقلمون است. از راههای کنترل بیماری، استفاده از واکسن می باشد. هدف این مطالعه، ارزیابی کارایی یک نوع واکسن زنده پنوموویروس در یک مرغداری جوجه گوشتی بود. در یک مرغداری جوجه گوشتی با سابقه درگیری به پنوموویروس، واکسن پنوموویروس در 14 روزگی به روش قطره چشمی به گروه آزمایش تجویز شد. شاخص های پرورشی بصورت هفتگی تا آخر دوره پرورش (42 روزگی) برای گروههای آزمایش و کنترل منفی محاسبه شد. هم چنین در روزهای 1 و14، 28 و42 روزگی، تیتر آنتی بادی علیه پنوموویروس و برونشیت عفونی با روش الایزا و علیه نیوکاسل و آنفلونزا با روش HI اندازه گیری شد. مقایسه نتایج آماری به روش Mann-Whitney در دو گروه نشان داد که شاخص های پرورشی (درصد تلفات، میانگین وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص کارایی اروپایی) بصورت هفتگی، در گروه های آزمایش و کنترل منفی فاقد اختلاف معنی دار می باشند (05/0<P). گرچه مقایسه عددی دو گروه، تلفات کمتر و میانگین وزن بالاتر را در گروه آزمایش نشان داد. همچنین مقایسه آماری تیتر های آنتی بادی و ضریب تغییرات هر دو گروه برای آنتی بادی علیه پنوموویروس و هم چنین برای نیوکاسل، برونشیت عفونی و آنفلونزا اختلاف معنی داری را نشان ندادند (05/0<P). پایین بودن تیترهای آنتی بادی ناشی از واکسن در این مطالعه تایید می کند که ایمنی همورال متعاقب یک نوبت واکسیناسیون زنده پنوموویروس ضعیف بوده و حداقل در گله های گوشتی یا در مدت زمان کم بعد از تجویز، افزایش چندانی ندارد و ردیابی آن توسط آزمونهای سرولوژیک ارزش تشخیصی و تاییدی برای صحت واکسیناسیون ندارد.
پرونده مقاله
در کاتاراکت بعلت تیره و تار شدن عدسی چشم نور کمتری از عدسی عبور می کند. دراین بیماری توانایی تطابق و وضوح بینایی چشم با گذشت زمان کاهش می یابد و در نتیجه حساسیت تفریق از بین خواهد رفت توانایی دید در نور روشن کاهش خواهد می یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر داروی سیلیم چکیده کامل
در کاتاراکت بعلت تیره و تار شدن عدسی چشم نور کمتری از عدسی عبور می کند. دراین بیماری توانایی تطابق و وضوح بینایی چشم با گذشت زمان کاهش می یابد و در نتیجه حساسیت تفریق از بین خواهد رفت توانایی دید در نور روشن کاهش خواهد می یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر داروی سیلیمارین در کاهش کاتاراکت در خرگوش بود. به این منظور 12 سر خرگوش به مدت دو هفته جهت حصول اطمینان از سالم بودن کلینیکی آنها نگهداری شدند. کاتاراکت سریع با تزریق زیر جلدی سلنیت سدیم با دوز 1 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن و دو بار تزریق مجدد با فواصل دو روز در میان (در مجموع 3 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 12 سر خرگوش ایجاد گردید. نه روز پس از تزریق سلنیت سدیم در همه خرگوش ها کاتاراکت قشری و زیر کپسول خلفی مشاهده گردید. افتالموسکوپی و اولتراسونوگرافی مد روشنایی به صورت روزانه و معاینه با اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی هر چهار روز یک بار تا ظهور نشانه های کاتاراکت در روز نهم به عمل آمد. در این روز خرگوش ها به دو گروه شاهد و مطالعه تقسیم شدند و به گروه مطالعه 140 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی داروی سیلیمارین داده شد. به مدت 22 روز چشم خرگوش های هر دو گروه شاهد و مطالعه به وسیله افتالموسکوپی و اولتراسونوگرافی مد روشنایی به صورت روزانه و معاینه با اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی هر چهار روز یک بار بررسی شدند. چشم های چهار خرگوش از دو گروه پس از مرگ بی درد، جهت بررسی آسیب شانسی عدسی چشم ها در روز بیست و سوم به آزمایشگاه آسیب شناسی ارسال گردید. به وسیله افتالموسکوپی، اولتراسونوگرافی مد روشنایی و اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی و نیز آسیب شناسی کاتاراکت ایجاد شده در دو گروه باهم مقایسه شدند. اسلیت لامپ بیومیکروسکوپی و آسیب شناسی کاهش نشانه های کاتاراکت در گروه درمان با سیلیمارین نسبت به گروه کنترل را نشان داد ولی اولتراسونوگرافی مد روشنایی نتوانست اثر سیلیمارین را در کاهش نشانه های کاتاراکت نشان دهد.
پرونده مقاله