لیپوپلیساکارید ها از عوامل مهم آسیبهای جنین در طی مراحل رشد میباشند. این آسیبها شامل تاخیر در رشد جنین، مرگ داخل رحمی جنین، جذب جنینی و زایمان زودرس بوده و با استرس اکسیداتیو ناشی از لیپوپلیساکارید ها مرتبط می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی ویتامین E د چکیده کامل
لیپوپلیساکارید ها از عوامل مهم آسیبهای جنین در طی مراحل رشد میباشند. این آسیبها شامل تاخیر در رشد جنین، مرگ داخل رحمی جنین، جذب جنینی و زایمان زودرس بوده و با استرس اکسیداتیو ناشی از لیپوپلیساکارید ها مرتبط می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی ویتامین E در برابر صدمات جنینی ناشی لیپوپلیساکاریدها در موش صحرایی بود. در این مطالعه تعداد 48 سر موش صحرایی آبستن به 4 گروه تقسیم و به موش های گروه های 1 و 2 در روزهای 15 تا 17 آبستنی لیپوپلیساکارید به میزان 75 میکروگرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی، به گروه های 2 و 3 یک هفته قبل از تجویز لیپوپلیساکارید، ویتامین E روزانه به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل عضلانی و به گروه 4 به عنوان شاهد، سالین نرمال به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در روز 18 تمامی موش ها آسان کشی شدند. تعداد جنینهای زنده و مرده شمارش شده، سپس تعداد جنین های زنده وزن گردیده و طول تاج-کفل در جنین های زنده و اسکلت در متاکارپ، متاتارس، بندهای انگشتان دست و پا و جناغ نیز اندازه گیری شد. میزان مالونیل دی آلدئید و گلوتاتیون بافتی کبد مادر، کبد جنین و جفت اندازه گیری شد. تجویز لیپوپلیساکارید به طور معنیداری (05/0p<) موجب افزایش تلفات جنینی، کاهش وزن جنین و طول تاج-کفل در جنین های زنده و کاهش استخوانی شدن اسکلت در متاکارپ، متاتارس، بندهای انگشتان دست و پا و جناغ آن ها گردید. نتایج نشان داد که تجویز هم زمان ویتامین E و لیپوپلیساکارید موجب کاهش آسیبهای ناشی از لیپوپلیساکارید و بهبود صدمات مربوطه در جنین موش صحرایی می شود.
پرونده مقاله