این پژوهش با هدف تعیین سهم خودمتمایزسازی، اعتماد، شرم و گناه در پیشبینی سازگاری زناشویی اجرا شد. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و جامعۀ آماری آن، زنان معلم، متأهل و شاغل در آموزش و پرورش شهر نورآباد بودند. از میان آنها 150 نفر به شیوۀ نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب چکیده کامل
این پژوهش با هدف تعیین سهم خودمتمایزسازی، اعتماد، شرم و گناه در پیشبینی سازگاری زناشویی اجرا شد. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و جامعۀ آماری آن، زنان معلم، متأهل و شاغل در آموزش و پرورش شهر نورآباد بودند. از میان آنها 150 نفر به شیوۀ نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و با پرسشنامههای خودمتمایزسازی (اسکورن و فراید لندر، 1999)، مقیاس اعتماد (رمپل و هولمز، 1986)، آزمون عاطفۀ خودآگاه (تانگنی واگنر و گرمزو، 1992) و مقیاس سازگاری زن و شوهر (اسپانیر، 1976) مورد آزمون قرار گرفتند. دادهها از طریق آمار توصیفی ( فراوانی، شاخصهای مرکزی، شاخصهای پراکندگی و محاسبۀ ضریب همبستگی) و آمار استنباطی (رگرسیون چندمتغیره به شیوۀ گام بهگام) تجزیه و تحلیل شد . یافتههای پژوهش نشان داد که خودمتمایزسازی، اعتماد و شرم با سازگاری زناشویی رابطۀ معنادار دارند ( 01/0 P < ) و قادر به پیشبینی سازگاری زناشویی هستند. این سه متغیر با هم 35 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی را تبیین میکنند. همچنین نتایج نشان داد که گناه با سازگاری زناشویی رابطۀ معنادار ندارد ( 01/0 P < ) و قادر به پیشبینی سازگاری زناشویی نیست و از معادلۀ رگرسیون خارج شده است.
پرونده مقاله
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر عاطفه منفی و استرس ادراک شده در بیماران قلبی عروق کرونری انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش بیماران قلبی عروق کرونری مراجعه کننده به بیمارستان جماران ش چکیده کامل
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر عاطفه منفی و استرس ادراک شده در بیماران قلبی عروق کرونری انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش بیماران قلبی عروق کرونری مراجعه کننده به بیمارستان جماران شهر تهران در سال 1397 بود که با روش نمونه گیری دردسترس 30 نفر از آن ها انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس عاطفه منفی دنولت (1998) و مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله (طرحواره درمانی) طی 10 جلسه 50 دقیقه ای برای گروه آزمایش ارائه گردید. پس از پایان برنامه طرحواره درمانی گروهی، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای استرس ادراک شده (897/17=F) و عاطفه منفی (082/16=F) در سطح 01/0< P تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش، کاربرد این روش درمانی در طرح ریزی مداخله های درمانی بیماران قلبی می تواند مفید باشد.
پرونده مقاله