ارزیابی درونی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران مطالعه موردی
محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسی
عباس بازرگان
1
()
محسن کشاورز
2
()
فاخته اسحاقی
3
()
رضا محمدی
4
()
کلید واژه: زبان و ادبیات فارسی, کیفیت, دوره دکتری, ارزیابی درونی,
چکیده مقاله :
در طی دو دهه گذشته، اغلب نظام‌های آموزش عالی جهان کوشش‌هایی برای انجام ارزیابی و بهبود کیفیت آموزش، پژوهش و عرضه خدمات تخصصی در سطح دانشگاه و نیز در سطح نظام‌های آموزش عالی انجام داده‌اند.کشورهایی که به کسب تجربه موفق در این زمینه نایل آمده‌اند، به انجام ارزیابی مستمر پرداخته‌اند و از ارزیابی درونی به‌عنوان رویکردی زیربنایی با هدف اشاعه فرهنگ کیفیت استفاده کرده‌اند. در ایران نیز اجرای طرحهای مربوط به ارزیابی مستمر از سال 1375 آغاز شد. پس از آن کوشش‌هایی در انجام ارزیابی درونی در گروههای آموزشی دانشگاهی به عمل آمده است. در این راستا ارزیابی کیفیت دوره‌های دکتری نیز به‌علت نقش این دوره‌ها در تربیت افراد متخصص و انجام پژوهش و تولید دانش، از اهمیت بسزایی برخوردار است. بنابراین امروزه ارزیابی کیفیت دوره‌های دکتری در نظام‌های ارزیابی دانشگاهها مدنظر قرار می‌گیرد. این پژوهش از نوع کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی ـ تحلیلی است و برای انجام آن از ابزارهای کمی (پرسشنامه) بهره گرفته شده است. جامعه مورد مطالعه شامل: 1ـ مدیرگروه 2ـ اعضای هیأت علمی 3ـ دانشجویان دوره دکتری 4ـ دانش‌آموختگان و کارفرمایان است. با توجه به کوچک بودن جامعه مورد مطالعه و به‌منظور بررسی عمیق آن سرشماری کامل انجام شده است. در نهایت با توجه به داده‌های به‌دست آمده، میزان مطلوبیت هر یک از عوامل مورد ارزیابی به این ترتیب است: عامل اول ـ دانشجویان: مطلوب؛ عامل دوم ـ اعضای هیأت علمی: مطلوب؛ عامل سوم ـ برنامه درسی: نسبتاً مطلوب؛ عامل چهارم ـ منابع کالبدی: نسبتاً مطلوب؛ عامل پنجم ـ فرایند تدریس و یادگیری؛ نسبتاً مطلوب؛ عامل ششم‌ـ دانش‌آموختگان: نسبتاً مطلوب؛ عامل هفتم ـ مدیریت گروه: مطلوب.
During the last two decades, many higher education systems in the world have attempted to evaluate and improve the quality of education, research and services at the university and higher education level. Countries which have been successful in these attempts have initiated continuous evaluation and applied internal evaluation as a basis for promoting quality culture. In Iran, also, implementation of continuous evaluation projects started in 1996. Then attempts were made to institutionalize departmental internal evaluation at the university level. Because the role of PHD program in training specialists and knowledge production, quality evaluation of PhD programs of noticeable importance. Today the quality evaluation of PhD program is conducted by universities evaluation systems. The present study is an applied one and the research method is descriptive - analytical. In the study, quantitative tools (questionnaire) are used. The population consists of 1.head of department 2.faculty members 3. students of PhD 4.graduates 5.employers.since the sample was small, to make an in – depth examination a complete census was conducted. Finally, according to data the extent of desirability of the evaluated factors was presented as follows: the first factor –student: desirable, the second factor–faculty members: desirable, the third factor–curriculum: rather desirable, the fourth factor- applied resource: rather desirable, the fifth factor–teaching-learning process: rather desirable, the sixth factor– graduates: rather desirable, the seventh factor–group management: desirable.