تأثیر تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه بر شاخص¬های هوازی و بی‌هوازی بازیکنان حرفه¬ای فوتبال
محورهای موضوعی : علوم ورزشی و سلامت
سجاد کرمی
1
,
محمدعلی قرائت
2
,
ناصر حیدری
3
1 - دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
2 - استادیار، گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
3 - کارشناسی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
کلید واژه: تمرین تناوبی هوازی, شاخص¬های هوازی و بی‌هوازی, بازیکنان حرفه¬ای فوتبال.,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین متناوب هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف) بر زمان رسیدن به واماندگی (Tmax)، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن ورزشکار به حداکثر اکسیژن مصرفی (vVO2max) و آستانه بی¬هوازی (LTP2) بازیکنان حرفه¬ای فوتبال بود. بدین منظور 28 بازیکن فوتبال باشگاهی (میانگین سن 4±5/20 سال، وزن 2±8/69 کیلوگرم، قد 2/1±6/175 سانتی¬متر، توده چربی 7/1±59/11 کیلوگرم، توده بدون چربی 9/6±56/58 کیلوگرم، شاخص توده بدن kg/m2 3/4±56/17) به صورت هدفمند از میان بازیکنان تیم نیروی زمینی تهران، حاضر در لیگ یک کشور جام آزادگان انتخاب شده و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (14n=) و تجربی (14n=) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته¬ تمرين متناوب هوازي شديد (هاف) به صورت 4 جلسه در هفته و شش دوره حركت با توپ بود، كه در مسير ويژة طراحي شده انجام گرفت. شدت پروتکل تمرینی در دو هفته اول 75%، در دو هفته دوم 85% و در دو هفته پایانی برابر با 90% ضربان قلب بیشینه بود. به منظور تحلیل نتایج با توجه به طرح تحقيق (پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل)، از آزمون تحلیل کواريانس براي مقايسه¬ بين گروه¬ها استفاده شد. سطح معنی¬داری 05/0P≤ در نظر گرفته شده و داده¬ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از بهبود معنی¬دار شاخص¬های اندازه¬گیری شده در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به ترتیب در مقادیر VO2max (023/0P=)، Tmax (027/0P=)، vVO2max (038/0P=) وLTP2 (041/0P=) می¬باشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می¬رسد، بعد از انجام 6 هفته تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف)، مقادیر شاخص¬های هوازی و بی‌هوازی در بازیکنان فوتبال افزایش می¬یابد.
The aim of this study is to examine the impact of 6 weeks of intermittent intense aerobic training specifically designed for football on professional players' time to reach exhaustion (Tmax), maximal oxygen consumption (VO2max), minimum speed to reach maximum oxygen consumption (vVO2max), and anaerobic threshold (LTP2). Twenty-eight club football players (average age 20.5±4 years, weight 69.8±2 kg, height 175.6±1.2 cm, fat mass 11.59±1.7 kg, fat-free mass 58.56±6.9 kg, body mass index 17.56±3.4 kg/m2) from the Tehran Ground Force team, participating in the Azadegan Cup One Country League, were purposefully selected and randomly divided into two groups: control (n=14) and experimental (n=14). The training regimen included 6 weeks of intermittent intense aerobic exercise (HAF) with 4 sessions per week and six ball movement drills on a specially designed course. The training intensity was set at 75% for the first two weeks, 85% for the following two weeks, and 90% of the maximum heart rate for the final two weeks. Analysis of covariance was used to compare the groups based on the research design (pre-test-post-test with control group) with a significance level of P ≤ 0.05, and data analysis was conducted using SPSS version 18 software. The results of the covariance analysis revealed a significant enhancement in the measured parameters in the experimental group compared to the control group, specifically in VO2max (P=0.023), Tmax (P=0.027), vVO2max (P=0.038), and LTP2 (P=0.041). The findings of this study suggest that after 6 weeks of intensive aerobic training for football (HAF), both aerobic and anaerobic indicators improve in football players.
اسفرجانی، فهیمه؛ نیک بخت، حجت اله؛ رجبی، حمید؛ ذوالاکتاف، وحید. (1385). تاثیر برنامه تمرینی شدید بر Tmax , vVO2max VO2max و زمان اجرای دوی 3000 متر دوندگان تمرین کرده. المپیک، 14 (33)، ص 51-64.
امانی، مجید؛ گایینی، عباسعلی؛ کاشف، مجید؛ کرمی، سجاد (1392). تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی تداومی و تناوبی بر پاسخ HSP۷۲ کورتیزول و کراتین کیناز خون. مجله پزشكي باليني ابن سينا،۲۰(۳)، ص۲۲۳-۲۳۱.
قرائت، محمدعلی؛ رمضانی، علیرضا (1397). اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید برشاخص‌های عملکردی و خونی پاروزنان مرد نخبه. مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش، 6(11)، ص135-144. DOI: 10.22077/jpsbs.2018.852
قرائت، محمدعلی؛ کاشف، مجید؛ عیدی ابرغانی، لیلا؛ شیخلووند، محسن (1399). اثر مکمّل بتا آلانین بر سطوح لاکتات و عملکرد ویژه پاروزنان مرد نخبه. مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، 27(1)، ص73-81.
قرائت، محمدعلی؛ مهری الوار، یعقوب (1402). اثر تمرین مقاومتی بر شاخص‌های رگ‌زایی در دانشجویان مرد کم تحرک. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۸۱(۶)، ص۴۴۱-۴۴۹.
قره‌داغی، نیما؛ کردی، محمدرضا؛ گائینی، عباسعلی (1392). تأثیر چهار هفته تمرین متناوب هوازی شدید (هاف) بر VO2max، Tmax و VO2max v بازیکنان فوتبال باشگاهی ایران. نشریه علوم زیستی ورزشی، 5(2)، ص47-57. DOI:10.22059/jsb.2013.35039
کرمی، سجاد؛ رمضانی، علیرضا (1395). سازگاری در پاسخ عوامل تحریکی و مهاری رگ‌زایی پس از 4 هفته تمرین مقاومتی فزاینده در مردان غیرفعال. افق دانش، 22(4)، ص267-274.
کرمی، سجاد؛ شهیدی، فرشته؛ رجبی، حمید؛ گلاب، فرشته (1398). تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن HIF-۱ و فراخوانی سلول‌های پیش‌ساز اندوتلیال بافت خون به دنبال یک جلسه فعالیت مقاومتی در مردان سالمند. خون، 16(2).
کرمی، سجاد؛ شهیدی، فرشته؛ رجبی، حمید؛ گلاب، فرشته (1399). پاسخ سلول‌های پیش‌ساز اندوتلیال و بیان ژن سایتوکاین‌های آنژیوژنیک خون به پیش آماده‌سازی با تمرین مقاومتی در مردان سالمند. غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران، ۲۲(۴)، ص۳۳۷-۳۴۸.
کرمی، سجاد؛ کاشف، مجید؛ گائینی، عباسعلی؛ رجبی، حمید؛ امانی، مجید (1392). تاثیر مصرف مکمّل گلوتامین بر تغییرات HSP72، کورتیزول و گلوکز پلاسما پس از فعالیت ورزشی. غدد درون‌ريز و متابوليسم ايران، 15(2)، ص166-173.
کرمی، سجاد؛ کاشف، مجید؛ مهری الوار، یعقوب (1393). اثر محافظتی گلوتامین به واسطه پاسخ HSP70 و کاهش کورتیزول در برابر استرس فعالیت ورزشی. مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک، 17(91)، ص65-73.
کیهانیان، عباس؛ ابراهیم، خسرو؛ رجبی، حمید؛ مرندی، سیدمحمد (1394). مقایسه تأثیر تمرین‌های مقاومتی با استراحت فعال و غیرفعال بر آمادگی هوازی و بی‌هوازی بازیکنان فوتبال. پژوهش در طب ورزشی و فناوری،۱۳(۹)، ص۴۷-۶۲.
مشهدی، محمد؛ قاسمی، غلامعلی؛ کرمی، سجاد؛ هوشنگی ضمیر، عیسی (1391). مقایسه قدرت عضلات تنه و پنجه دست دانش‌آموزان عادی و کم‌توان ذهنی فعال و غیرفعال. پژوهش در علوم توانبخشی، 8(6).
معتمدی، پژمان؛ رجبی، حمید؛ شریعت زاده جنیدی، محمد؛ (1390). تعیین تاثیر برنامه های تمرینی منتخب بر برخی متغیرهای پیشگو در عملکرد استقامتی دوندگان. فیزیولوژی ورزشی (پژوهش در علوم ورزشی)، 3(9)، ص 85-103.
میرزا آقاجانی، آسیه؛ علی‌خانی، حسن؛ حجتی، زهرا؛ قرائت، علی (1395). مقایسه اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی شدید بر عملکرد هوازی قایقرانان مرد نخبه. مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش، 4(7)، ص23-32. DOI:10.22077/jpsbs.2016.379
Berger, N.J.A., Cambelt, I.T., Wikerson, D.P. & Jones, A.M. (2006). Influence of acute plasma volume expansion on VO kinetics, VO2 Peak. And performance during high – intensity cycle exercise. J Appl Physiol, No. 101, p. 707-714.
Bexfield, N.A., Parceli, A.C., Nelson, W.B., Foole, K.M. & Mack, G.W. (2009). Adaptations to high intensity international exercise to rodents. J Appl Phhsiol, No. 107, p. 749-754.
Bickham, D.C. & Le Rossignol, P.F. (2004). Effects of high–intensity interval training on the accumulated oxygen deficit or endurance – trained rumors. J exercise physiol, 7(1), p. 40-47.
Billat, L.V. & Koralsztein, P.J. (1996). Significance of the velocity at VO2max and its time to exhaustion at this velocity. Sports Med, No. 22, p. 90-108.
Billat, L.V. (2001). Interval training for performance: a scientific and empirical practice. Special recommendations for middle and longdistance running. Part I: Aerobic training. Sports Med, No. 31.
Billat, L.V., Flechet, B., Petit, B., Muriaux, G. & Koralsztein, P.J. (1999). Interval training at VO2max: Effects on aerobic performance and overtrating markers. Med Sci Sports Exercise, No. 31, p. 156 - 163.
Billat, L.V., Slainski, J.J., Boquet, V., Demarle, P.A., Laurent, L. & Koralsztein, P.J. (2000). Intermittent runs at the velocity associated with maximal oxygen uptake enables subjects to remain at maximal oxygen for a longer time then intense but submaximal runs. Eur J Appl Physiol, No. 81.
Chamari, K., Hachana, Y., Kaouech, F., Jeddi, R.M., Chamari, I. & Wistoff, U. (2005). Endurance training and testing with the ball of young elite soccer players. Br J Sports Med, No. 39, p. 24-28.
Czuba, M., Waskiewicz, Z., Zajac, A., Poprzecki, S., Cholewa, J. & Rocznick, R. (2011). The effects of intermitten hyposis training on aerobic capacity and endurance performance in cyclists. J Sports Sci Med, No. 10, p. 175-183.
Denadai, B.S., Ortiz, M.J. & Demello, M.T. (2004). Physiological indexes associated with aerobic performances to endurance rumors. Effects of race duration. Rev Bras Med Esporte, 10(5), p. 405-407.
Ferrari, D., Impellizzeri, F., Rampinni, E., Castagna, C., Bishop, D. & Wisloff, U. (2008). Sprint, Vs. Interval training in foobtall. Int J sports Med, 29(8), p. 668-674.
Gharaat, M.A., Kashef, M., Jameie, B., Rajabi, H. (2017). Effect of endurance and high intensity interval swimming training on cardiac structure and Hand2 expression of rats. J Shahid Sadoughi Uni Med Sci, 25(9), p. 748-58.
Hanon, C., Leveque, J.M., Thomas, C. & Viver, L. (2008). Pacing strategy and VO2 kinetics during a 1500-M race. International J Sports med, No. 29, p. 206-21.
Heidari, N., Dortaj, E., Karimi, M., Karami, S., & Kordi, N. (2016). The effects of acute high intensity interval exercise of judo on blood rheology factors. Turk J Kin, 2(1), p. 6-10.
Hoff, J., Helgerud, J. & Wisloff, U. (1999). Maximal strength training improves work economy in trained female cross-country skiers. Med Sci Sports Exerc, No. 31, p. 870–7.
Hoff, J., Wisloff, U., Engen, L.C., Kemi, O.J. & Helgerud, J. (2002). Soccer specific aerobic endurance training. Br J sports Med, No. 36, p. 218-221.
Jones, A.M. & Carter, H. (2000). The effect of endurance training on parameters of aerobic fitness. Sports Med, 29(6), p. 373-386.
Little, P., safdar, A., Wilkin, G.P., Tanopolsky, M.A. & Gibala, M.J. (2010). A practical model of low volume high – intensity interval training induces mitochondrial biogenesis in human skeletal muscle. Potential mechanisms. J Physiol, 15(6), p. 1011-22.
Memillan, K., Helgerud, J., Macdonald, R. & Hoff, J. (2005). Physiological adaptations to soccer specific endurance training in professional youth soccer players. Br J sports Med, No. 39, p. 273-277.
Mladenović, I. (2005). Developing characteristics and functional abilities of top female football players. The Facta Universitatis, Series: Medicine and Biol, 12(2), p. 97-9.
Mosey, T. (2009). High intensity interval training in youth soccer players testing results practically. J Australian str condit, 17(4), p. 49-51.
Rodas, G., Ventura, J.L., Cadefau, J.A., Cusso, R. & Parra, J. (2000). A short training programme for the rapid improvement or both aerobic and anaerobic metabolism. Eur J Appl Physiol, No. 82, p. 480-486.
Samadi, M., Nazem, F., Gharaat, M.A. (2014). Designing the simulation training of taekwondo competition according to heart rate, blood lactate and rating of perceived exertion. Medicina Dello Sport, 67(4), p. 581-592.
Sheykhlouvand, M., Gharaat, M.A. (2024). Optimal homeostatic stress to maximize the homogeneity of adaptations to interval interventions in soccer players. Front Physiol, No. 15.
Sheykhlouvand, M., Khalili, E., Agha-Alinejad, H. & Gharaat, M.A. (2016). Hormonal and physiological adaptations to high-intensity interval training in professional male canoe polo athletes. J Strength Condit Res, 30(3), p. 859–866.
Smith, T.P., Coombe, J.S. & Geraghty, D.P. (2003). Optimising high intensity treadimill training using the running speed at maximal O2 uptake and the time for which this can be maintained. Eur J Appl Physiol, No. 89, p. 337-346.
Sommerville, D.A. (2009). Seasonal variation of fitness levles in professional youth soccer players over a competitive season. Degree of master of exercise science. University of Glassgow, p. 73-75.
Wolfe, R., Jahoor, F. & Miyoshi, H. (1988). Evaluation of the Isotopic equilibration between lactate and pyruvate. Am J Physiol endocrinol Metab, No. 254, p. 532-535.