تحلیل نقش سیاست‌های گردشگری در افزایش روحیه و انگیزه کارآفرینی در روستاهای شهرستان رامسر

محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی روستایی و عشایری

محمد کاظم حلاجی ثانی ¹ , نصرالله مولائی هشجین ^{2 *} , محمد باسط قریشی ³

1 - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران |دانشجوی دکتری گروه گردشگری، مرکز تحقیقاتی گردشگری، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2 - گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران |استاد گروه گردشگری، مرکز تحقیقاتی گردشگری، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
3 - گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

تاریخ دریافت : 1399/12/17 تاریخ پذیرش : 1400/02/12 تاریخ انتشار : 1404/01/01

کلید واژه: گردشگری روستایی, سیاست گردشگری, توسعه روستایی, کارآفرینی, شهرستان رامسر,

چکیده مقاله :

مقدمه: توسعه روستایی نقش مهمی در رسیدن به اهداف توسعه ملّی دارد. به گونه­اي که بسیاري از صاحب نظران توسعه روستایی را موتور محرکه توسعه در کشورهاي جهان سوم بخصوص در مراحل اولیه توسعه دانسته و دستیابی به آن را ضرورتی اجتناب‌پذیر می‌دانند. از این رو برای غلبه بر مسائل اقتصادی - اجتماعی پیش روی جوامع روستایی در چند دهه اخیر رویکرد کارآفرینی به عنوان یکی از راهبردهای مهم توسعه روستایی مورد توجه قرار گرفته است. 

هدف: هدف اصلی از انجام این پژوهش، تحلیل و شناسایی سیاست‌های گردشگری مؤثر بر افزایش انگیزه و روحیه کارآفرینی در روستاهای شهرستان رامسر است.

روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاردی و ماهیت روش آن توصیفی -  تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، روستاهای هدف گردشگری در شهرستان رامسر بوده است. براساس مطالعات اسناد فرادست، 25 روستای هدف گردشگری در این شهرستان شناسایی شد.  روش انجام پژوهش توصیفی - تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از تکنیک پرسشنامه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از آزمون‌های آماری تی تک نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها: یافته ­ها نشان داد که در زمینه تغییرات متغیر آینده نگری، 5 سیاست تأثیرگذار هستند. در این چارچوب، سیاست‌های ترغیب بخش خصوصی به فعالیت در توسعه گردشگری روستایی با ضریب 637/0 بیشترین قدرت پیش‌بینی تغییرات متغیر آینده­نگری را داشت. براساس نتایج بدست آمده، سیاست‌های ارتقاء فرهنگ عمومی در عرصه گردشگری در روستاها تا حدود 70 درصد از تغییرات متغیر اعتماد به نفس را دارد.

نتایج: متغیر ریسک­پذیری بیشترین تأثیرپذیری را از سیاست‌های برگزاری دوره‌های آموزشی کوتاه مدت در زمینه گردشگری در روستاها با ضریب 637/0 داشت. نهایتاً در خصوص متغیر نوآوری و خلاقیت، ارائه برنامه‌های متنوع آموزشی در بخش‌های مختلف گردشگری روستایی و سیاست‌های ترغیب بخش خصوصی به فعالیت در توسعه گردشگری روستایی بیشترین تأثیرگذاری را داشتند.

چکیده انگلیسی:

Introduction: Rural development plays an important role in achieving national development goals. In such a way that many experts consider rural development as the driving force of development in third world countries, especially in the early stages of development, and consider achieving it as an inevitable necessity. Therefore, in order to overcome the economic-social issues faced by rural communities in the last few decades, the entrepreneurial approach has been considered as one of the important strategies of rural development. Research Aim: The main purpose of this research is to analyze and identify effective tourism policies on increasing the motivation and spirit of entrepreneurship in the villages of Ramsar County. In the field of continuous indicators, 19 indicators were selected in the four dimensions of foresight, self-confidence, risk-taking and innovation and creativity. The statistical population of the present study was the target villages of tourism in Ramsar County. Methodology: The descriptive-analytical research method was used to collect the information using the questionnaire technique. One-sample t-test, Pearson's correlation coefficient and multivariate linear regression were used for data analysis. Results: The findings showed that 5 policies are effective in the field of changes in the foresight variable. In this framework, policies to encourage the private sector to work in the development of rural tourism with a coefficient of 0.637 had the greatest power to predict changes in the future perspective variable. Based on the obtained results, the policies of promotion of public culture in the field of tourism in villages have up to 70% of the changes of self-confidence variable. Conclusions: The variable of risk taking had the greatest impact on the policies of holding short-term training courses in the field of tourism in villages with a coefficient of 0.637. Finally, regarding the variable of innovation and creativity, the provision of various educational programs in different sectors of rural tourism and policies to encourage the private sector to work in the development of rural tourism had the greatest impact.

منابع و مأخذ:

Akbarian Ronizi, S., Shaykh-Baygloo, R. (2016). The Analysis and Prioritization of Social Sustainability of Rural Environments (Case Study: Ghal’eh Biaban District Darab Sub-Province). Geography and Sustainability of Environment, 5(4), 35-47. https://ges.razi.ac.ir/article_492.html.
Azadeh, S., & Varesi, H. (2019). Analysis on the Quality of Urban Tourism Spaces in the Yazd City in Order to Urban Tourism Development. Urban tourism, 6(3), 41-57.
doi:10.22059/JUT.2019.242274.389.
Bredvold, R, Skålen, P. (2016). Lifestyle entrepreneurs and their identity construction: A study of the tourism industry. Tourism Management, 56, 96-105. doi:10.1016/j.tourman.2016.03.02.
Brouwer, C. (2004). Sustainable Development. Emploring the contradictions Newyork: Methuen, PP: 47.
Chigbu, U.E. (2012). Village Renewal as an Instrument of Rural Development: Evidence from Weyarn, Germany. Community Development, 43(2), 209-224. doi:10.1080/15575330.2011.575231.
Chowdhury, M.S. (2007). Overcoming Entrepreneurship Development Constraints: the Case of Bangladesh. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy, 1(3), 240-251. doi:10.1108/17506200710779549.
Dinis, A. (2006). Marketing and innovation: Useful tools for competitiveness in rural and peripheral areas. European Planning Studies, 14(1), 9-22. doi.org/10.1080/09654310500339083.
Dobrev, S., & Barnett, W. (2005). Organizational Roles and Transition to Entrepreneurship. Academy of Management Journal, 48 (3), 433- 449. doi:10.5465/AMJ.2005.17407910.
Erjaee, M., Moradnezhadi, H., Salvarzi, M., & Ghasemi, Y. (2016). Identifying and Prioritizing Effective Factors in Creating Rural Enterprises Clusters in Choram Township. Journal of Rural Research, 7(3), 504-515. dor: 20.1001.1.20087373.1395.7.3.6.1.
Flora C. B. (2000). Market, state and civil society: creating advocacy action coalitions for rural development. Rural Development News.
Figueiredo, E., & Raschi, A. (2013). Trekking out of the crisis: is there a role for rural tourism? Working group number: 17, XXV ESRS Congress, Florence, Italy, and 29 July- 1 August, 2013.
http://www.florenceesrs 2013.com.
Fallah Haghighi, N. (2017). Rural Entrepreneurship Development Pyramid based on the principles of EU Rural Development Policies. Journal of Entrepreneurship in Agriculture, 4(1), 115-131.
doi:10.22069/JEAD.2017.13002.1250.
Gamma C., Montserrat V., Gerda K., & Asuncion, B. (2004). Rural tourism in Spain: an Analyses of Recent Evolation. Geoforumn, 35(6), 755-769. doi:10.1016/j.geoforum.2004.03.005.
Gulumser, A., Nijkamp, P., Baycan, T., & Brons, M. (2009). Embeddedness of Entrepreneurs in Rural Areas: A Comparative Rough Set Data Analysis. Tinbergen Institute Discussion Papers, 09-058/3, Available at SSRN: https://ssrn.com/abstract=1447799 or http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.1447799.
Ghadirimasoum, M., Cheraghi, M., Kazemi, N., & Zaree, Z. (2014). Analysis of barriers to entrepreneurial development in rural areas: Bigelow Ghani district, city of Zanjan. Journal Space Economy & Rural Development, 3(7), 3-17. URL: http://serd.khu.ac.ir/article-1-1949-fa.html.
Heriot, Kirk C., & Campbell, Noel D. (2002). A new approach to rural entrepreneurship: a case study of two rural electric cooperatives.
Hoseyni, M.H., H., & Sazvar, A. (2012). Improvement of the quality of Yazd’s tourism services, from foreign tourists’ viewpoints. Tourism Management Studies, 6(16), 116-142.
doi.org/10.22054/tms.2012.5093.
Habibi Kaveshkouhi, H., Monshizadeh, R., & Razavian, M. (2019). Explaining the Role of Tourism in Rural Areas Entrepreneurship (Case Study: The Villages of Amlash and Rudsar). Journal of Studies of Human Settlements Planning, 14(2), 305-319. https://sanad.iau.ir/Journal/jshsp/Article/1031459.
Izadi, H., & Barzegar, S. (2013). Entrepreneurship and Rural Development, Lessons from the Experiences of China. Journal of Rural Research, 4(4), 901-918. doi:10.22059/JRUR.2013.50423.
Jaafar, M., Abdul-Aziz, A. R., Maideen, S. A., & Mohd, S. Z. (2011). Entrepreneurship in the Tourism Industry: Issues in Developing Countries. International Journal of Hospitality Management, 30(4), 827-835. doi:10.1016/j.ijhm.2011.01.003.
Karimi, M. H., Safdarinahad, M., & Amjadipour, M. (2014). Agricultural Development and Resistive Economy, as A Alternative to Oil Revenue. Quarterly Journal of The Macro and Strategic Policies, 2(6), 103-127. https://www.jmsp.ir/article_7371.html.
Liu, A., & Wall, G. (2006). Planning tourism employment: a developing country perspective. Tourism management, 27(1), 159-170. doi:10.1016/j.tourman.2004.08.004.
Lordkipanidze, M., Brezet, H., & Backman, M. (2005). The entrepreneurship factor in sustainable tourism development. Journal of Cleaner Production, 13(8), 787-798.
doi:10.1016/j.jclepro.2004.02.043.
Maleki, S., & Sheykhi, H. (2009). Analysis and classification indicators and determine development priorities in the region using factor analysis and cluster analysis method. Geography and Planning, 14(29), 61-85. https://www.magiran.com/paper/918313.
Nik Raftar, T., & Nosratifar, Z. (2017). Analysis of Entrepreneurship Opportunities in Rural Tourism of Alborz. Journal Space Economy & Rural Development, 6(6), 45-58. http://serd.khu.ac.ir/article-1-2975-fa.html.
Polo-Peña, A.I., Frías-Jamilena, D.M., & Rodríguez-Molina, M.Á. (2013). Market Orientation as a Strategy for the Rural Tourism Sector Its Effect on Tourist Behavior and the Performance of Enterprises. Journal of Travel Research, 52(2), 225-239. doi:10.1177/0047287512459108.
Rasul, G. (2016). Managing the food, water, and energy nexus for achieving the Sustainable Development Goals in South Asia. Environmental Development, 18(2), 14-25. doi:10.1016/j.envdev.2015.12.001.
Saxena, S. (2012). Problems Faced By Rural Entrepreneurs and Remedies to Solve. Journal of Business and Management, 3(1), 23-29. doi:10.9790/487X-0312329.
Sharma, V., Seth, P., & Niyazi, S. (2010). Blue Ocean Strategy - a Vehicle for Entrepreneurship Development and Economic Growth in Rural Areas. International Journal of Asian Business and Information Management, 1(1), 32-41. doi: 10.4018/jabim.2010010104.
Sajasi gheydari, H., Eftekhari, R., & Pourtaheri, M. (2014). Codifying and reliability measuring of Ecotourism Entrepreneurship Development indexes in Rural Region. Journal of Studies of Human Settlements Planning, 9(26), 45-70. https://sanad.iau.ir/Journal/jshsp/Article/1032604.
Wilson, S., Fesenmaier, D. R., Fesenmaier, J., & Van Es, J. C. (2001). Factors for success in rural tourism development. Journal of Travel research, 40(2), 132-138. doi:10.1177/004728750104000203.