مدلسازی انتشار و پخش آلاینده‌های هوا در پایانه مسافربری بیهقی تهران تحت سناریوهای گوناگون (مطالعه موردی: منواکسید کربن)
محورهای موضوعی : آلودگی هوا
مریم کریمی
1
,
فرزام بابایی
2
,
هومن بهمن پور
3
,
محمدرضا تابش
4
,
علی محمدی
5
1 - دکتری مدیریت محیط‌زیست، گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. *(مسوول مکاتبات)
3 - گروه محیط‌زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
4 - گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
5 - گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه: منواکسید کربن, الگوی انتشار, نرم‌افزار Austal, پایانه بیهقی.,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: هدف از این تحقیق سنجش منواکسید کربن در پایانه بیهقی تهران و مدلسازی انتشار این آلاینده تحت شرایط گوناگون است.
روش بررسی: در این تحقیق برای مدلسازی دو سناریو متصور شد. یکی بررسی مدل انتشار آلاینده منواکسید کربن تحت شرایط فعلی؛ و دیگری بررسی مدل انتشار تحت شرایط مدیریتی و بکارگیری راهکارهای کاهش انتشار. برای نمونه‌برداری متد شماره 6604 NIOSH بکار گرفته شد. اندازه‌گیری‌ها در سال 1400 و در 3 نقطه به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و 3 بار در روز انجام گرفت که عمل نمونه‌برداری در زمان‌های مختلف روز یعنی صبح، ظهر و غروب با توجه به افزایش و کاهش تردد وسایط نقلیه انجام گرفت و به منظور مدلسازی از نرم‌افزار Austal view, version 7 استفاده شد.
یافته‌ها: در هر دو سناریو، پراکنش آلاینده منواکسید کربن (8 ساعته) نشان می‌دهد که بیشترین میزان تراکم آلاینده در مبدا و محل پایانه می‌باشد. آلاینده در تمامی جهات گسترش می‌یابد و دورترین منطقه نفوذ آلاینده در ضلع شرقی پایانه و در فاصله ۱0۰۰ متری خواهد بود. از آنجا که میزان آلاینده برای پایانه بیهقی کمتر از استانداردهای داخلی و خارجی است، می‌توان عنوان نمود که وضعیت این آلاینده از حد استاندارد فراتر نخواهد بود. البته کیفیت هوا تحت سناریو دوم بهتر از سناریو اول می‌باشد، به طوری که پس از 8 ساعت غلظت آلاینده در هیچ محدوده‌ای بیشتر از ppm 4 نمی‌باشد. البته این رنج نیز در تمام جهات کمتر از 300 متر نفوذ خواهد داشت به استثنای جهت شرقی که تا حدود 600 متری توسعه می‌یابد.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به آنکه در سناریوی اول میزان آلایندگی منواکسید کربن در حد استانداردهای مصوب می‌باشد، ولیکن به دلیل حضور سایر آلاینده‌ها و احتمال هم‌افزایی میان آنها لازم است تا با استفاده از راهکارهای مدیریتی نسبت به ارتقای کیفیت محیط اهتمام ورزید. به همین منظور سناریوی دوم، نشانگر کاهش بیشتر این آلاینده می‌باشد. کاهش زمان توقف خودروها، عدم روشن بودن درجا و استفاده از فیلترهای جاذب اگزوز کمک شایانی به کاهش انتشار آلاینده منواکسید کربن می‌نماید.
Background and Objective: The purpose of this research is to measure carbon monoxide in Tehran's Beyhaghi Terminal and modeling the release of this pollutant under various scenarios.
Material and Methodology: In the first step; 2 scenarios were imagined for this research. One of them is to examine the emission model of carbon monoxide pollutant under current conditions; and the other was to examine the emission model under management conditions and to apply emission reduction strategies. NIOSH method number 6604 was used for sampling. Measurements were made in 2021-2022 and in 3 points sampling was done once a month during the year, three days a month and 3 times a day, and the sampling was done at different times of the day, i.e. morning, noon and evening, according to the increase and decrease of vehicle traffic. And for the purpose of modeling, Austal view, version 7 software was used.
Findings: In both scenarios, the distribution of carbon monoxide pollutant (8 hours) shows that the highest concentration of the pollutant is at the origin and terminal location. The pollutant spreads in all directions and the farthest zone of pollutant penetration will be on the eastern side of the terminal at a distance of 1000 meters. Since the amount of pollutant for Beyhaghi terminal is less than domestic and foreign standards, it can be said that the status of this pollutant will not exceed the standard. Of course, the air quality under the second scenario is better than the first scenario, so that after 8 hours, the pollutant concentration does not exceed 4 ppm in any range. Of course, this range will also penetrate less than 300 meters in all directions, with the exception of the eastern direction, which extends to about 600 meters.
Discussion and Conclusion: Considering that in the first scenario, the amount of carbon monoxide pollution is within the approved standards, but due to the presence of other pollutants and the possibility of synergy between them, it is necessary to pay attention to improving the quality of the environment by using management strategies. For this reason, the second scenario indicates a further reduction of this pollutant. Reducing the stopping time of cars, not turning on the lights and using exhaust absorbent filters help to reduce the emission of carbon monoxide pollutant.
1. Chen, Z., Huang, X. and Wang, Q. (2009). The Effect of Air Pollution on Human Health in China: A Macro Evaluation.
2. Dos, A. and Martin, F. (2010). An Econometric Analysis of the US Health Care Expenditure. Journal of Health Science, 2(1): 150-159.
3. Burkhardt, J., Bayham, J., Wilson, A., Carter, E., Berman, D., Emily, V. (2019). The effect of pollution on crime: Evidence from data on particulate matter and ozone. Journal of Environmental Economics and Management, 13(2); 23-46 pp.
4. TAQCC. (2018). Teharan air quality control Company. Report of Tehranz, Tehran Municipality, Nashr-e- Shahr. pp 265.
5. Bahmanpour, H. (2017). Content of environmental education for members of Islamic councils of cities and villages, the Office of Education and Public Participation of the Environmental Protection Organization.
6. World Bank Group. (2018). Air pollution in Tehran: Health cost, Sources, and policies discussion paper.
7. WHO. (2018). Effects of air pollution on children's health and development: a review of the evidence. No. EUR/05/5046027. Copenhagen: World Health Organization, Regional Office for Europe, 2018.
8. Shafipoor Motlagh, M., Pardakhti, A., Mojezi, M. (2015). Risk Assessment of Air Pollutants Emissions in Beihaghi Terminal by Modeling, Study on Environment, 9 (41), 1, 97-105 pp.
9. Burnett R, Chen H, Szyszkowicz M, Fann N, Hubbell B, Pope CA, et al. (2018). Global estimates of mortality associated with long-term exposure to outdoor fine particulate matter, Proceedings of the National Academy of Sciences. 115(38):9592-97.
10. Asakereh, H., Ahadi, L. (2020). Study the relationship between air types and air pollution in Tabriz city. Physical geography research quarterly, 52(3), 375-394.
11. Fashi, Mohamad. (2023). Air Pollution, Exercise, and Inflammation. Journal of Gorgan University of medical science, 24(4), 84, 1-9.
12. Ramezani, A., Shabankhoo, H. (2013). Management of environmental damage reduction of passenger terminals in west of Tehran, Journal of human and the environment, No. 26, 37-61 pp.
13. Bahrami, A. (2017). Air pollution control engineering methods, Tehran, Fanavaran, 303 p
14. Qiasedin, M. (2015). Air pollution and control, University of Tehran Press, 380 p.
15. Karimi, M., Babaei Semiromi, F., Bahmanpour, H., Tabesh, M., Mohammadi, A. (2023). Modeling the emission and spread of air pollutants in Beyhaqi passenger terminal of Tehran under different scenarios, Human & Environment, 3 (21), 117-132 pp.
16. Mohaghegh, SH., Hajian, M. (2013). Air pollution and sport, Scientific Journal of the Organization of the Medical System of the Islamic Republic of Iran, Volume 31, Number 3, Fall 2013: 239-249
17. Mansoori, N., Ghasemabadi, N. (2011). Field determination of air pollutants and PSI index in Tehran city bus stops, Quarterly Journal of Man and Environment, No. 19, Winter 90, 12 p.
18. Can, G., Sayili, U., Sayman, Ö.A., Kuyumcu, Ö.F., Yilmaz, D., Esen, E., Yurtseven, E., Erginöz, E. (2019). Mapping of carbon monoxide related death risk in Turkey: a ten-year analysis based on news agency records, BMC Public Health 19; 9.
19. Chaloulakou A, Mavroidis I, Duci A. (2003). Indoor and outdoor carbon monoxide concentration relationships at different microenvironments in the Athens area. Chemosphere, 52(6):1007-19.
20. Ranjbar, M., Bahak, B. (2019). Time and Space Changes of Air Pollutants Using GIS (Case Study: North Semnan Tehran. GEOGRAPHY, 17(60), 72-85.
21. Karimi, M., Babaei Semiromi, F., Bahmanpour, H., Tabesh, M., Mohammadi, A. (2023). Modeling the Emission and Spread of Nitrogen Dioxide in Beyhaqi Transportation Terminal. GeoRes, 38 (1): 27-34
22. Yekpai Najafabadi, A., Haji Seyed Mirzahoseini, S.A., Mohammadi, A. (2021). Evaluation of the amount of gaseous pollutants and airborne particles in the internal terminals of Tehran Bus Company, J. Env. Sci. Tech., Vol 22, No.12, March, 2021
23. Bahmanpour, H., Naghibi, H., Abdi, H. (2021), Environmental risk of carbon monoxide pollutants in outdoor sports and recreational spaces in Tehran, Geographical Research Quarterly, Volume 36, Number 2, 165-155 pp.
24. Ashrafi, KH., Shafiepour Motlagh, M., Mousavi, M.S., Niksokhan, M.H., Vosoughifar, H.R. (2016). Determinig the Contribution of Gas Emissions from Cars and Estimating the Distribution of CO Emission in Enclosed Parking. Iranian Journal of Health and Environment, 8(4), 447-458.
25. Rahimi, J., Rahimi, A., Bazrafshan, J. (2013). Investigating the continuity of days associated with carbon monoxide pollutant in the air of Tehran using the Markov chain model, Environmental sciences and technology, Vol. 15, No. 2, 12 pp.
26. Lin, X., Li, Q., Chand, S., Sharpe, K. (2021). Effects of Air Quality on House Prices: Evidence from China’s Huai River Policy. New Zealand Economic Papers, 55(1), 52-65.
27. NIOSH. (2014). National Institute for Occupational Safety and Health.
28. WHO. (2019). Air quality and health, www.who.int. Retrieved 2017. https://www.who.int/
29. USEPA. (2004). An examination of EPA risk assessment principles and practices. EPA/100/B-04/001. Washington (DC): OSA, USEPA; 2004, http://www.epa.gov/OSA/pdfs/ratf-final.pdf [accessed 30.10.13].
30. Tehran Terminals and Parks Organization. (2014). https://terminals.tehran.ir
31. Arnesano, M, Revel, G., M, Seri, F, A. (2016). Tool for the optimal sensor placement to optimize temperature monitoring in large sports spaces, www.elsevier.com/locate/envres, 2016, Automation in Construction 68 (2016) 223–234
32. IRIMO. (2021). WWW.IRIMO.ORG