کاربرد اصل عدم مداخله در امور داخلی دولتها در حملات سایبری
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
کلید واژه: توسل به زور, حملات سایبری, اصل عدم مداخله, اصل حاکمیت ملی,
چکیده مقاله :
کاربرد اصل عدم مداخله در امور داخلی دولت ها در حملات سایبری نازنین برادران[1] - دکتر همایون حبیبی[2]- دکتر سید قاسم زمانی[3]- دکتر سید علی هنجی[4] [1]- دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی،گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران na_baradaran@yahoo.com [2]- استادیار و عضو هیات علمی، گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران (نویسنده مسئول) homayuonhabibi@yahoo.com [3] - استادیار و عضو هیات علمی، گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران [4] - دانشیار و عضو هیئت علمی،گروه حقوق بین الملل،دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران در عصر اطلاعات، حملات سایبری، نمایانگر نوع جدیدی از توسل به زور هستند و می توانند باعث ایجاد آثاری از قبیل صدمات عظیم و وسیع به زیر ساخت های حیاتی یک دولت، تخریب اموال و کشته شدن انسانها شوند و به این ترتیب با نقض بند 4 ماده 2 منشور سازمان ملل متحد به عنوان توسل غیر قانونی به زور در نظر گرفته شوند، اما مسأله آن است که امروزه مشروعیت حملات سایبری از رویکرد عدم توسل به زور، ارزیابی می گردد و محققین این حوزه ادعا می کنند که حملات سایبری صورت گرفته، زمانی به منزله مداخله غیر قانونی در امور داخلی دولتها محسوب می شوند که منجر به ایجاد صدمات فیزیکی شده باشند، اما این دیدگاه با این چالش مواجه است که بسیاری از حملات سایبری صورت گرفته در سال های اخیر، منجر به ایجاد صدمات فیزیکی نشده اند و در نتیجه در چارچوب ممنوعیت مقرر در بند 4 ماده 2 منشور قرار نمی گیرند، اما این مقاله درصدد آن است که نشان دهد، آن دسته از حملات سایبری که باعث اجبار دولتها به انجام اقداماتی می شوند که اصولا طبق اصل حاکمیت ملی، یک دولت حق دارد، خود آزادانه راجع به آنها تصمیم بگیرد، فی ذاته منجر به نقض اصل عدم مداخله در امور داخلی دولتها گردیده و در نتیجه برای دولت قربانی حق اتخاذ اقدامات متقابل در مقابل چنین تهدیداتی ایجاد می گردد
Application of the Principle of Non-Intervention in the Internal Affairs of States in Cyber Attacks Nazanin Bradaran Dr. Homayoon Habibi Abstract In the information age, cyber-attacks represent a novel type regarding use of force and they can lead to create massive damages to the critical infrastructure of a government, property and loss of human lives and thus by violation of article 2, paragraph 4, of the United Nations Charter, they take into consideration as illegal use of force. But the issue is that today the legitimacy of cyber-attacks is evaluated from the non-use of force approach set forth in article 2, paragraph 4 of the charter, and in order to have an illegal intervention, cyber warfare researchers claim that cyber-attacks must lead to physical damages, but the problem is that many cyber-attacks do not result in physical damages and thus do not fall within the scope of the prohibition laid down in article 2, paragraph 4, of the charter, and according to this approach, victim states are not able to defend themselves. But this article seeks to show that cyber-attacks, which force governments to take actions that are able to decide freely on them under the principle of sovereignty, violates the principle of non-interference in internal affairs of states and for the victim state, the right to take countermeasures is created. Keywords: Use of Force, Cyber-Attacks, Non-Intervention Principle, Principle of the Sovereignty
_||_