اثر تفویض اختیار زمان اجرای تعهد به متعهد در حقوق ایران و اسناد بین المللی
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللیسیاوش شربتی 1 , عبادالله رستمی 2 , سید محمد سید محمد اسدی نژاد 3
1 -
2 -
3 -
کلید واژه: اختیار, اسناد, حقوق, تفویض,
چکیده مقاله :
سیاوش شربتی[1]- عبادالله رستمی[2]*- سید محمد اسدی نژاد[3] تاریخ دریافت: 19/10/1398- تاریخ پذیرش:25/10/1398 چکیده: هدف از این پژوهش اثر تفویض اختیار زمان اجرای تعهد به متعهد در حقوق ایران و اسناد بین المللی است. در حین انعقاد عقد، چه شفاهی و چه کتبی، به هر دلیل ممکن است، زمان اجرای تعهد در اختیار متعهد قرار گیرد. چه بسا اگر متعهد اجرای تعهد را به سود خود نداند، به ادعای نامعلوم بودن زمان اجرا تمایلی به اجرای آن نشان ندهد. به ویژه، قوانین موضوعه کشور ما در این باره ساکت است. لذا جهت خروج از سرگردانی، به ماده 401 ق.م. استناد می شود، که مقرر می دارد؛ در صورت عدم تعیین مدت برای خیار شرط، هم شرط خیار و هم بیع باطل است. رویه محاکم هم در این باره دوگانه است. بطلان چنین تعهدی نیز در نظریه حقوقدانان غلبه دارد. بنابراین به نظر می رسد، باید میان اراده به ایجاد تعهد و اراده به اجرای آن فرق گذاشت. [1] - دانشجوی دکتری، حقوق خصوصی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران sharbati12@gmail.com [2] - دانشیار بازنشسته، گروه حقوق، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران: نویسنده مسئول rostami561@gmail.com [3] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
Siavash Sherbati[1] Ebadullah Rostami [2] Seyed Mohammad Asadinejad [3] Abstract The purpose of this study is to determine the effect of delegating time commitment to Iranian law and international documents. During the conclusion of a contract, whether verbally or in writing, it may, for whatever reason, be made available to the commitment. How- ever, if the pledge does not consider the pledge to be in his interest, he will not be willing to carry out the pledge claim. In particular, the laws of our country are silent on this. Therefore, to avoid wandering, in accordance with Article 401 BC. It is invoked, as prescribed; if the term for option clause is not specified, both the option clause and conditional sale are invalid. The court procedure is also dual. The nullity of such a commitment also prevails in the theory of jurists. It therefore seems to be the difference between the will to make a commitment and the will to execute it. [1] - PhD Student in Private Law, Rasht Branch, Islamic Azad University, Rasht, Iran [2]- Retired Associate Professor, Department of Law, Rasht Branch, Islamic Azad University, Rasht, Iran [3]- Associate Professor, Department of Law, University of Guilan, Rasht, Iran
_||_