تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت های نهم و دهم؛ بر اساس تئوری جیمز روزنا
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
کلید واژه: جمهوری اسلامی ایران, سیاست خارجی, گفتمان عدالت محور, محمود احمدی نژاد,
چکیده مقاله :
سیاست خارجی از آن حیث که به تنظیم مناسبات بازیگر در عرصه روابط خارجی اش دلالت دارد، حوزه ای متفاوت از سیاست داخلی ارزیابی می شود. به همین دلیل است که بسیاری از تحلیلگران اقتضای ماهیت این حوزه از سیاست را نوعی عدم قطعیت می دانند. با روی کار آمدن دولت های نهم و دهم، گفتمان حاکم بر سیاست خارجی ایران از صلح مردم سالار اسلامی به سیاست عدالت محور تغییر کرد. از خصوصیات قابل توجه گفتمان جدید می توان به زیر سوال بردن هنجارهای بین المللی، به چالش کشیدن سیاست قدرت های بزرگ، بازبینی در سیاست ایران بر مبنای اولویت تنظیم روابط بر گسترش روابط و ضرورت تعامل با ملت ها و جنبش های عدالت خواه جهان اشاره کرد. تلاش نگارنده در این مقاله معطوف به بررسی علل و عوامل این تغییر در دو سطح تحلیل محیط بین المللی و محیط داخلی بر اساس تئوری جیمز روزنا می باشد و قصد دارد تا در چارچوب این نظریه، عامل محیط بین المللی و عامل فرد را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و معتقد است که عامل ذکر شده بیشتر از سایر عوامل مانند ( نقش، حکومت و جامعه) نقش ایفا می کند.
Since the foreign policy domain deals whit adjustments of actor’s foreign relations, so it implies differences to domestic policy. That is why many analysts consider the appropriateness of this area of policy as uncertainty. As ninth and tenth governments coming to power, the dominant discourse of Iranian foreign policy shifted from Islamic democratic peace to justice policy. The features of this new discourse included; to question the norms of international discourse, adopting an aggressive approach toward the west and challenging great power politics, revising Iran’s policy based on the priority of expansion the relations with nations and movements. The authors focused on identification of possible causes of this change in the international and internal environment based on the theory of James Roseau. Applying these theories, this article tries to analyze the international operating environment and individual factors (thoughts of Mahmud Ahmadinejad) with this conviction that these factors are more important than other factors (the role of government and society).