چکیده
فرمالین یکی از مواد ضدعفونیکننده است که بهطور گسترده برای کنترل بیماریهای قارچی تخم ماهیان بهکار میرود. تا به حال غلظت کشنده این ماده برای بچهماهیان انگشتقد خاویاری تعیین نشده است. در این مطالعه از روش استاندارد OECD برای تعیین غلظت کشنده (LC50) فرمالین بر چکیده کامل
چکیده
فرمالین یکی از مواد ضدعفونیکننده است که بهطور گسترده برای کنترل بیماریهای قارچی تخم ماهیان بهکار میرود. تا به حال غلظت کشنده این ماده برای بچهماهیان انگشتقد خاویاری تعیین نشده است. در این مطالعه از روش استاندارد OECD برای تعیین غلظت کشنده (LC50) فرمالین برای بچهماهیان انگشتقد تاسماهی ایرانی (قرهبرون) و ازونبرون استفاده شد. پس از انجام یکسری آزمایشهای مقدماتی، 8 غلظت به روش لگاریتمی برای هر کدام از گونهها تعیین گردید و به همراه یک گروه شاهد و 3 تکرار برای هر غلظت مورد آزمایش قرار گرفتند. تلفات هر 24 ساعت ثبت و در پایان 96 ساعت با استفاده از آنالیز Probit مقادیر LC10، LC50 و LC90 برای هر گونه محاسبه شد. نتایج نشان داد که مقادیر LC10، LC50 و LC90 فرمالین در 96 ساعت برای ماهیان انگشتقد تاسماهی ایرانی بهترتیب 81/4، 58/24 و 57/125 میلیگرم در لیتر و برای ماهیان انگشتقد ازونبرون بهترتیب 48/11، 32/20 و 99/35 میلیگرم در لیتر میباشد. مقادیر حداکثر غلظت مجاز، حداقل غلظت مؤثر و غلظت غیرمؤثر فرمالین برای گونه تاسماهی ایرانی 46/2، 81/4 و 46/2 میلیگرم در لیتر و برای ازونبرون 03/2، 48/11 و 03/2 میلیگرم در لیتر تعیین شد. فاکتور حساسیت نیز نشان داد که بچهماهیان انگشتقد ازونبرون نسبت به بچهماهیان انگشتقد تاسماهی ایرانی در معرض فرمالین 2/1 برابر حساسترند.
پرونده مقاله
چکیده
کارایی رژیمهای غذایی مختلف ریزجلبکی تغلیظشده Isochrysis galbana یا Chaetoceros muelleri (تنها یا مخلوط با درصدهای مختلف) برای تغذیه صدفچه مرواریدساز لبسیاه (Pinctada margaritifera) با محیط کشت 2f/ بهمدت 30 روز در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. پنج ت چکیده کامل
چکیده
کارایی رژیمهای غذایی مختلف ریزجلبکی تغلیظشده Isochrysis galbana یا Chaetoceros muelleri (تنها یا مخلوط با درصدهای مختلف) برای تغذیه صدفچه مرواریدساز لبسیاه (Pinctada margaritifera) با محیط کشت 2f/ بهمدت 30 روز در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. پنج تیمار غذایی مجزا (در سه تکرار) برای آزمایش اثر ریزجلبکها به شکل تغلیظشده بر روی میزان رشد و بقای صدفچه مرواریدساز در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که آن دسته از صدفچههای مرواریدساز که از ریزجلبک به شکل تغلیظشده و مخلوط تغذیه نموده بهطور نسبی رشد بالاتر و بقای یکسانی نسبت به آن دسته که از ریزجلبکها بهصورت تنها تغذیه نمودهاند، داشته است، بهویژه هنگامی که ریزجلبک I. galbana بخش عمده رژیم غذایی به شکل مخلوط (Chaetoceros 30 درصد + Isochrysis 70 درصد) را تشکیل دهد. بهطورکلی، نتایج به روشنی نشان داده است که صدفچه P. margaritiferaبهطور موفقیتآمیزی با استفاده از رژیمهای غذایی آزمایش شده رشد نموده، و صدفچه لبسیاه که از ریزجلبکها به شکل مخلوط تغذیه نموده (I. galbana + C. muelleri) رشد و بقای بهتری نسبت به آن دسته که از ریزجلبکها بهصورت تنها استفاده نمودهاند، داشته است.
پرونده مقاله
چکیده
این پژوهش از مردادماه سال 1389 تا تیرماه 1390 در رودخانههای تجن ساری (استان مازندران) بهمنظور بررسی خصوصیات تولیدمثلی سس ماهی کورا (Barbus lacerta)انجام گرفت. نمونهبرداریها بهصورت ماهانه با استفاده از دستگاه الکتروشوکر صورت گرفت. در مجموع 234 عدد سس ماهی کور چکیده کامل
چکیده
این پژوهش از مردادماه سال 1389 تا تیرماه 1390 در رودخانههای تجن ساری (استان مازندران) بهمنظور بررسی خصوصیات تولیدمثلی سس ماهی کورا (Barbus lacerta)انجام گرفت. نمونهبرداریها بهصورت ماهانه با استفاده از دستگاه الکتروشوکر صورت گرفت. در مجموع 234 عدد سس ماهی کورا صید گردید. متغیرهای طول کل، وزن بدن، سن، جنسیت و وزن گناد اندازهگیری و ثبت شدند. تعیین سن با استفاده از فلس صورت گرفت. میانگین طول کل در جنس نر 86/1±23/104 میلیمتر و میانگین وزن بدن آنها 25/17±7/13 گرم بود و در جنس ماده 41/1±18/122 میلیمتر و 62/1±82/25 گرم بود. نمونهها به 4 گروه سنی (+0، +1، +2 و +3) تعلق داشتند. نسبت جنسی ماده به نر 8/1 به 1، تغییرات قطر تخمک 08/1-08/0 میلیمتر و میانگین آنها حدود 04/0±54/0 میلیمتر بود. همآوری مطلق حداقل 206، حداکثر آن 8689 و میانگین آن 3876 عدد تخمک برآورد گردید. میانگین شاخص رسیدگی جنسی (GSI) سس ماهی کورا نر 34/2 درصد و برای سس ماهی کورا ماده 48/2 درصد بهدست آمد. میانگین ضریب کیفیت یا ضریب چاقی در رودخانه تجن برای ماهیان نر 12/0±12/1 و برای ماهیان ماده 15/0±16/1 بهدست آمد. میانگین شاخص کبدی برای ماهیان ماده 11/0±16/1 و برای ماهیان نر 12/0±12/1 بهدست آمد.
پرونده مقاله
چکیده
در این پژوهش، اثر عصاره گیاه صبرزرد بر برخی شاخصهای خونی ماهی شیربت مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، سه غلظت 1/0، 2/0 و 5/0 درصد عصاره گیاه آلوئهورا (در سه تکرار) با خوراک مخلوط شده و ماهیها بهمدت 60 روز با این خوراکها تغذیه گردیدند. تیمار شاهد با خوراک بدو چکیده کامل
چکیده
در این پژوهش، اثر عصاره گیاه صبرزرد بر برخی شاخصهای خونی ماهی شیربت مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، سه غلظت 1/0، 2/0 و 5/0 درصد عصاره گیاه آلوئهورا (در سه تکرار) با خوراک مخلوط شده و ماهیها بهمدت 60 روز با این خوراکها تغذیه گردیدند. تیمار شاهد با خوراک بدون عصاره گیاه آلوئهورا تغذیه شد. شاخصهای خونی شامل تعداد گلبولهای سفید، گلبولهای قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، متوسط حجم گلبولی، متوسط هموگلوبین موجود در هر گلبول و نسبت هموگلوبین هر گلبول قرمز اندازهگیری شدند. نتایج مشخص کرد شاخص تعداد گلبول قرمز، هماتوکریت و هموگلوبین در تیمارهای تغذیه شده با عصاره گیاه آلوئهورا تفاوت معنیداری نسبت به تیمار شاهد مشاهده گردیده است (05/0>P). شاخص MCHC در تیمارهای 2/0 و 5/0 درصد نسبت به تیمار شاهد تفاوت معنیداری مشاهده گردیده است (05/0>P). WBC و نوتروفیل در تیمار 5/0 درصد تغذیه شده با عصاره گیاه آلوئهورا نسبت به تیمار شاهد تفاوت معنیداری مشاهده گردیده است (05/0>P). بهطور کلی میتوان گفت مناسبترین غلظت آلوئهورا در خوراک برای تحریک شاخصهای خونی، 2/0 و 5/0 درصد میباشد.
پرونده مقاله
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی جوامع فیتوپلانکنونی با تأکید بر گونههای غالب فیتوپلانکتونی در حوزه جنوبی دریای خزر (سواحل مازندران) در دو فصل تابستان و زمستان در 1389 صورت گرفت. نمونهبرداری در 4 نیم خط تنکابن، نوشهر، بابلسر و امیرآباد در لایه سطحی اعماق 5، 10، 20، 50 چکیده کامل
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی جوامع فیتوپلانکنونی با تأکید بر گونههای غالب فیتوپلانکتونی در حوزه جنوبی دریای خزر (سواحل مازندران) در دو فصل تابستان و زمستان در 1389 صورت گرفت. نمونهبرداری در 4 نیم خط تنکابن، نوشهر، بابلسر و امیرآباد در لایه سطحی اعماق 5، 10، 20، 50 و 100 متر انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که فراوانی شاخه Cyanophyta در تابستان و Bacillariophyta در زمستان غالب بوده است، اما از نظر تعداد گونه Bacillariophyta در هر دو فصل غالبیت داشته است. گونههای Oscillatoria sp. و Pseudonitzschia seriata (گونه مضر و تولیدکننده سم) بهترتیب، در دو فصل تابستان و زمستان بالاترین جمعیت و فراوانی حضور را نشان دادند که نسبت به مطالعات گذشته تغییر یافته است. فعالیتهای آنتروپوژنیک، ورود مواد آلی و مغذی از طریق پساب رودخانهها و اثرات مستقیم و غیرمستقیم هجوم شانهدار در دریای خزر احتمالاً در تغییر غالبیت جمعیت و ترکیب گونهای تأثیرگذار بودهاند.
پرونده مقاله
چکیده
نمونهبرداری از اندامهای پوست و آبشش 420 قطعه ماهی زینتی از 7 گونه شامل ماهی گوپی دمقرمز (Poecilia latipinna)، گوپی معمولی (Poecilia reticulata)، پلاتی (Xiphophorus maculatus)، ماهی دمشمشیری (Xiphophorus hellerii)، تایگر بارب (Barbus hexazona)، گورامی (Osphro چکیده کامل
چکیده
نمونهبرداری از اندامهای پوست و آبشش 420 قطعه ماهی زینتی از 7 گونه شامل ماهی گوپی دمقرمز (Poecilia latipinna)، گوپی معمولی (Poecilia reticulata)، پلاتی (Xiphophorus maculatus)، ماهی دمشمشیری (Xiphophorus hellerii)، تایگر بارب (Barbus hexazona)، گورامی (Osphronemus gouramy) و زبرا دانیو (Brachydanio rerio) بهمنظور بررسی وضعیت آلودگی قارچی آنها در مراکز تکثیر و پرورش استان گلستان صورت گرفت و نمونهها در محیط کشت سابورو دکستروز آگار (SDA) شامل کلرامفنیکل کشت داده شد. سپس محیطهای کشت در دمای 26-23 درجه سانتیگراد بهمدت 14-10 روز گرمخانهگذاری شد. کلنیهای قارچی رشدیافته از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه، 4 نوع قارچ براساس مشخصات ریختشناسی جداسازی گردید که عبارتند از: آسپرژیلوس فلاووس (Aspergillus flavus)، مخمر (Yeast)، موکور (.Mucor spp) و آلترناریا (Alternaria sp.). بیشترین و کمترین قارچهای مشاهده شده در پوست ماهیان بهترتیب شامل آلترنیا و مخمر (10 درصد) و موکور (4 درصد) بود. از نظر درصد آلودگی قارچی در اندام آبشش نیز بیشترین و کمترین درصد مربوط به قارچهای آلترنیا و مخمر (5 درصد) و موکور (4 درصد) بود. بیشترین درصد آلودگی قارچی در پوست مربوط به ماهی گورامی، دمشمشیری و تایگر بارب (10 درصد) و کمترین درصد آلودگی قارچی در پوست مربوط به ماهی زبرا دانیو و پلاتی (4 درصد) بود. همچنین بیشترین درصد آلودگی قارچی در آبشش مربوط به ماهیان گورامی، گوپی دمقرمز و ماهی دمشمشیری (5 درصد) و کمترین درصد آلودگی قارچی در آبشش مربوط به ماهیان تایگر بارب و گوپی معمولی بود که هیچ قارچی جداسازی نشد.
پرونده مقاله
چکیده
این مطالعه بهمنظور بررسی انعطافپذیری ریختی در پنج جمعیت شاهکولی جنوبی (Alburnus mossulensis)، با استفاده از روش ریختسنجی هندسی انجام شد. برای این منظور تعداد 200 نمونه از پنج رودخانه حوضه دجله شامل رودخانههای کشکان لرستان، سپیدبرگ کردستان، کارون چهارمحال و چکیده کامل
چکیده
این مطالعه بهمنظور بررسی انعطافپذیری ریختی در پنج جمعیت شاهکولی جنوبی (Alburnus mossulensis)، با استفاده از روش ریختسنجی هندسی انجام شد. برای این منظور تعداد 200 نمونه از پنج رودخانه حوضه دجله شامل رودخانههای کشکان لرستان، سپیدبرگ کردستان، کارون چهارمحال و بختیاری، گاماسیاب کرمانشاه و خرسان کهگیلویه و بویراحمد با استفاده از الکتروشوکر نمونهبرداری گردید. از سمت چپ نمونههای صید شده عکسبرداری و با استفاده از نرمافزارهای سری TpsDig2 تعداد 15 لندمارک بر روی نقاط همساخت بدن نمونهها رقومیسازی و فایلهای tps تهیه شد. برای بررسی انعطافپذیری ریختی، دادههای لندمارک با استفاده از آزمونهای PCA، CVA و Cluster Analysis مورد تحلیل قرار گرفتند و شکل بدن هر جمعیت نسبت به شکل میانگین کل مصورسازی گردید. نتایج CVA تفاوت معنیداری را از نظر شکل بدن بین جمعیتهای مورد مطالعه نشان داد. براساس تجزیه و تحلیل خوشهای جمعیتهای مورد مطالعه به سه خوشه مجزا شامل (1) رودخانههای کشکان، گاماسیاب و سپیدبرگ، (2) رودخانه خرسان و (3) رودخانه کارون تقسیم شدند. با توجه به شباهت شرایط اکولوژیکی تقریباً مشابه رودخانههای سپیدبرگ، کشکان و گاماسیاب و تفاوت آنها با رودخانه کارون و خرسان بهنظر میرسد تفاوتهای ریختی مشاهده شده تحتتأثیر تفاوت شرایط محیطی رودخانهها هستند. بنابراین یافتههای این پژوهش انعطافپذیری ریختی شکل بدن را در جمعیتهای مورد مطالعه تحتتأثیر شرایط محیطی تأیید میکند.
پرونده مقاله
چکیده این بررسی در زمان رهاسازی بچهماهیان سفید در دو رودخانه تجن و سرخرود منتهی به دریای خزر برای حفظ ذخایر و بررسی کیفی آب با هدف بازماندگی مناسب و حفظ سلامت بچهماهیان رهاسازی شده انجام گرفت. فاکتورهای فیزیکوشیمیایی و سموم ارگانوکلره آب در محدوده مصب دو رودخانه از ار چکیده کامل
چکیده این بررسی در زمان رهاسازی بچهماهیان سفید در دو رودخانه تجن و سرخرود منتهی به دریای خزر برای حفظ ذخایر و بررسی کیفی آب با هدف بازماندگی مناسب و حفظ سلامت بچهماهیان رهاسازی شده انجام گرفت. فاکتورهای فیزیکوشیمیایی و سموم ارگانوکلره آب در محدوده مصب دو رودخانه از اردیبهشت تا شهریورماه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در هر رودخانه از سه ایستگاه بهترتیب؛ در منطقه مصب، محل رهاسازی بچهماهی سفید و بالادست، از آب نمونهبرداری بهعمل آمد. نتایج حاصل نشان داد که میزان هدایت الکتریکی، مجموع مواد محلول، شوری، آمونیوم، کلسیم و منیزیم، سختی کل بر حسب کربنات کلسیم و شوری آب دو رودخانه تجن و سرخرود در دوره رهاسازی بچهماهی سفید از نظر آماری اختلاف معنیدار داشت (05/0>P). ولی میانگین دمای آب و هوا، اسیدیته، اکسیژن محلول در آب، اکسیژنخواهی بیولوژیک، فسفات، نیتریت و نیترات اختلاف معنیدار نبود (05/0<P). همچنین نتایج بررسی آب در دوره رهاسازی بچهماهی سفید در رودخانه تجن و سرخرود وجود برخی از سموم ارگانوکلره را نشان داد که این سموم شامل؛ Aldrin، Endosulfan sulfate، d-BHC، DDD، Lindane، Heptachlor و β-Endosul بوده است. مقادیر اندازهگیری شده در رودخانههای مورد مطالعه دارای روند تغییرات غلظتی از 10/0 تا 22/0 میکروگرم بر لیتر تعیین شد. در مجموع، نتایج بهدست آمده بیانگر مناسبتر بودن شرایط آب رودخانه سرخرود نسبت به رودخانه تجن برای رهاسازی و حیات بچهماهی سفید بوده است.
پرونده مقاله