بررسی و تحلیل مفهوم عشق در مجموعۀ دستور زبان عشق از قیصر امین‌پور بر اساس آراء روان‌شناختی رابرت استرنبرگ
محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)
ندیم اصغری قاجاری
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، گرگان، ایران)
دکترحسنعلی عباسپور اسفندن
2
(گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران.)
کلید واژه: عشق, روان‌شناسی, قیصر امین‌پور, دستور زبان عشق, استرنبرگ,
چکیده مقاله :
قیصر امین پور در شعر معاصر فارسی، به عنوان شاعری شاخص، بخش عمده ای از سروده های خود را به پدیدۀ عشق اختصاص داده است. آنچه به این دفتر اهمیت ویژه ای می بخشد، تغییر نگرش شاعر به پدیدۀ مذکور است که از دید ادبی و روان شناختی قابل بررسی است. در این تحقیق، با استناد به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی- تحلیلی و نیز، با استفاده از مبانی نظریۀ روان شناختی استرنبرگ، ابعاد مختلف عشق در مجموعۀ دستور زبان عشق بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اگرچه شاعر، عشق آرمانی را کمال آفرین می داند، اما بسامد آن در مقایسه با عشق های غیرآرمانی قابل توجه نیست که این موضوع، با توجه به شرایط جسمانی و روحی شاعر در زمان سرایش مجموعۀ مذکور و تغییر نگرش او از ایده آل طلبی به واقع گرایی، توجیه پذیر است. بر اساس آراء استرنبرگ، نگاه قیصر به پدیدۀ عشق و کیفیت آن، در این دفتر، سیر نزولی داشته و همراه با بدبینی و منفی نگری بوده است که این ویژگی، به اشعار او سویه ای رمانتیکی (رمانتیک سیاه) می دهد. غالب شعرهای او تنها از دو رکن تعهد + شور و هیجان برخوردارند و عنصر صمیمیت، در سطحی محدود بازتاب داشته است که فرجام این عشق ورزی به یأس فلسفی- شخصیتی و برجسته سازی ابعاد سیاه و ناخوشایند زندگی می انجامد.
Qaiser Aminpoor as a prominent poet in contemporary Persian poetry has devoted much of his poetry to the phenomenon of love. What makes this book particularly important is the change in the poet's attitude to the phenomenon, which can be studied from a literary and psychological perspective. In this study, various aspects of love in the grammar of love have been studied, using library sources and descriptive-analytical methods, as well as using the Sternberg's theory of psychological theory. The results show that although the poet considers ideal love to be perfect, its frequency is not significant compared to non-ideal love. The quest for realism is justified. According to Sternberg's views, Qaiser's look at the phenomenon of love and its quality has been declining in this office and has been accompanied by pessimism and negativity, which is why his poems have a romantic (black romantic) side. Most of his poems have only two pillars of dedication + excitement, and the element of intimacy has echoed to a limited degree that the conclusion of this love affair is a philosophical-personality one and highlighting the dark and unpleasant aspects of life.
_||_