تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های متالوبتالاکتاماز blaIMP و blaVIM در گونه های اسینتوباکتر جداسازی شده از نمونه های بالینی در بندرعباس
محورهای موضوعی : میکروب شناسی پزشکی
فهیمه گلستانی
1
,
صدیقه جوادپور
2
,
فرشید کفیل زاده
3
,
زینب قلندرزاده دریایی
4
1 - کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم، گروه میکروب شناسی
2 - دانشیار، مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی، پژوهشکده سلامت هرمزگان، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس
3 - استاد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم، گروه میکروب شناسی
4 - کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم، گروه میکروب شناسی
کلید واژه: ایمی پنم, متالوبتالاکتاماز, مروپنم, ژن blaIMP, ژن blaVIM, اسیتنوباکتر بامانی,
چکیده مقاله :
سابقه و هدف: اسینتوباکترها باکتری های گرم منفی و غیرتخمیری هستند که با عفونت های بیمارستانی در ارتباط هستند. این باکتری ها پاتوژن های فرصت طلب مهمی هستند که در صورت داشتن ژن متالوبتالاکتاماز (MBLs) به تعداد زیادی از آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشند. این مطالعه با هدف تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های متالوبتالاکتاماز سویه های اسینتوباکتر جدا شده از نمونه های بالینی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی- توصیفی بر روی 81 سویه اسینتوباکتر جمع آوری شده از نمونه های مختلف بالینی در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس انجام گرفت. برای تعیین هویت باکتری ها از کیت تشخیصی MicrogenTM GNA–ID System استفاده شد. به منظور ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها از روش کربی- بائر استفاده گردید. اندازه گیری MIC مروپنم با استفاده از نوار E-test و تولید MBLs با روش دیسک ترکیبی ایمی پنم- EDTA (روش CDST) صورت گرفت. به منظور شناسایی و مشخص کردن ژن های MBLs نوع IMP و VIM از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) استفاده شد. یافته ها: از مجموع 81 جدایه، تعداد 79 سویه (97.54 درصد) به عنوان اسینتوباکتر بامانی، 1 سویه اسینتوباکتر لوفیی (1.23 درصد) و 1 سویه اسینتوباکتر همولایتیکوس (1.23 درصد) شناسایی شدند. گونه های اسینتوباکتر بیشترین مقاومت را نسبت به ایمی پنم و مروپنم (81.50 درصد) و بیشترین حساسیت را نسبت به پلی میکسین B (96.32 درصد) و کلیستین (95.13 درصد) نشان دادند. با تعیین MIC به روش E-test تعداد 77.82 درصد از سویه ها به مروپنم مقاوم بودند. از طریق تست CDST مشخص شد که 76.51 درصد از جدایه ها MBL هستند. تعداد 13 جدایه (16 درصد) حاوی ژن blaIMP بودند. در حالی که هیچ جدایه ای ژن blaVIM را نداشت. نتیجه گیری: انتشار سویه های اسینتوباکتر تولید کننده متالوبتالاکتاماز نگران کننده است. به منظور کاهش و کنترل عفونت های اسینتوباکتر اجرای اقدامات نظارتی و تجویز مناسب آنتی بیوتیک ها ضروری است.
Background & Objectives: Acinetobacter spp. are non-fermenting Gram-negative bacteria that are associated with nosocomial infections. They are serious opportunistic pathogens with resistance to many antibiotics due to the presence of Metallo-beta-lactamase (MBL) genes. The aims of this study were to determine antimicrobial susceptibility and frequency of MBLs genes in clinical isolates of Acinetobacter species in Shahid Mohammadi hospital, Bandar Abbas, Iran. Material & Methods: This descriptive- cross-sectional study was carried out on 81 Acinetobacter isolates collected from different clinical samples from Shahid Mohammadi hospital, Bandar Abbas, Iran. The bacteria were identified to the species level by Microgen GNA-ID System kit. The Kirby-Bauer disk diffusion test was used to determine antibiotic resistance pattern. MIC of meropenem was determined by E-test, and MBLs production was detected by imipenem-EDTA synergy test (CDST method). The isolates were then subjected to polymerase chain reaction (PCR) for detection of blaIMP and blaVIM genes. Results: Out of 81 isolates, 79(97.54%) were identified as A. baumanni, 1 (1.23%) as A. lwoffii and 1(1.23%) as A. haemolyticus. Acinetobacter spp. showed the highest resistance to imipenem and meropenem (81.5%) and the highest susceptibility to polymyxin B (96.3%) and colistin(95.1%), respectively. MIC determination by E-test revealed 77.8% of isolates as meropenem- resistant.76.5% of isolates were identified as MBL- positive by CDST method. Also, 13 (16%) isolates carried blaIMP gene, but none of them had the blaVIM gene. Conclusion: Dissemination of MBL- producing A. baumannii is worrisome. In order to reduce and control Acinetobacter infections, implementation of strict surveillance, and judicious prescribing of antibiotics is necessary.
_||_