سابقه و هدف: اسینتوباکترها باکتری های گرم منفی و غیرتخمیری هستند که با عفونت های بیمارستانی در ارتباط هستند. این باکتری ها پاتوژن های فرصت طلب مهمی هستند که در صورت داشتن ژن متالوبتالاکتاماز (MBLs) به تعداد زیادی از آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشند. این مطالعه با هدف تعیین چکیده کامل
سابقه و هدف: اسینتوباکترها باکتری های گرم منفی و غیرتخمیری هستند که با عفونت های بیمارستانی در ارتباط هستند. این باکتری ها پاتوژن های فرصت طلب مهمی هستند که در صورت داشتن ژن متالوبتالاکتاماز (MBLs) به تعداد زیادی از آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشند. این مطالعه با هدف تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های متالوبتالاکتاماز سویه های اسینتوباکتر جدا شده از نمونه های بالینی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی- توصیفی بر روی 81 سویه اسینتوباکتر جمع آوری شده از نمونه های مختلف بالینی در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس انجام گرفت. برای تعیین هویت باکتری ها از کیت تشخیصی MicrogenTM GNA–ID System استفاده شد. به منظور ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها از روش کربی- بائر استفاده گردید. اندازه گیری MIC مروپنم با استفاده از نوار E-test و تولید MBLs با روش دیسک ترکیبی ایمی پنم- EDTA (روش CDST) صورت گرفت. به منظور شناسایی و مشخص کردن ژن های MBLs نوع IMP و VIM از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) استفاده شد. یافته ها: از مجموع 81 جدایه، تعداد 79 سویه (97.54 درصد) به عنوان اسینتوباکتر بامانی، 1 سویه اسینتوباکتر لوفیی (1.23 درصد) و 1 سویه اسینتوباکتر همولایتیکوس (1.23 درصد) شناسایی شدند. گونه های اسینتوباکتر بیشترین مقاومت را نسبت به ایمی پنم و مروپنم (81.50 درصد) و بیشترین حساسیت را نسبت به پلی میکسین B (96.32 درصد) و کلیستین (95.13 درصد) نشان دادند. با تعیین MIC به روش E-test تعداد 77.82 درصد از سویه ها به مروپنم مقاوم بودند. از طریق تست CDST مشخص شد که 76.51 درصد از جدایه ها MBL هستند. تعداد 13 جدایه (16 درصد) حاوی ژن blaIMP بودند. در حالی که هیچ جدایه ای ژن blaVIM را نداشت. نتیجه گیری: انتشار سویه های اسینتوباکتر تولید کننده متالوبتالاکتاماز نگران کننده است. به منظور کاهش و کنترل عفونت های اسینتوباکتر اجرای اقدامات نظارتی و تجویز مناسب آنتی بیوتیک ها ضروری است.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: در بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند پلاکت خونشان پایین می‌آید اینترلوکین 11، یک سایتوکین افزاینده پلاکت خون است. اینترلوکین 11 نوترکیب انسانی، تنها دارویی است که برای درمان اثرات ناشی از شیمی درمانی تأیید شده است. در این تحقیق از دو شاتل وکتو چکیده کامل
سابقه و هدف: در بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند پلاکت خونشان پایین می‌آید اینترلوکین 11، یک سایتوکین افزاینده پلاکت خون است. اینترلوکین 11 نوترکیب انسانی، تنها دارویی است که برای درمان اثرات ناشی از شیمی درمانی تأیید شده است. در این تحقیق از دو شاتل وکتور pHT43 و pMR12 جهت کلون کردن و بیان ژن اینترلوکین 11در باسیلوس سوبتیلیس استفاده شد و میزان بیان در این دو وکتور بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه ژن اینترلوکین 11 به صورت ساختاری بسته با دو جایگاه برشBamHI وXbal با اندازه نهایی bp609 طراحی و سنتز شد. سپس این ژن بر روی شاتل وکتورهای pHT43 و pMR12 کلون و به باکتری باسیلوس سوبتیلیس WB600 انتقال یافت. میزان بیان پروتین نوترکیب اینترلوکین 11 بوسیله معرف بردفورد مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: با روشPCR وجود ژن اینترلوکین 11 را بر روی شاتل وکتورهای pHT43 و pMR12 نشان می‌دهد. میزان بیان توسط باکتری حاملpMR12-int11 پس از 9 ساعت انکوباسیون بیشترین میزان یعنی حدود µg/mL 75 و باکتری حامل pHT43-int11 پس از 4 ساعت، به میزانµg/mL 61/4 بوده است.نتیجه گیری: میزان بیان پروتین نوترکیب اینترلوکین 11 با استفاده از وکتور pMR12 نسبت به وکتور pHT43 بیشتر میباشد و تاکنون چنین میزان بیانی برای اینترلوکین 11 گزارش نشده است. باسیلوس سوبتیلیس قادر به بیان و تولید پروتین اینترلوکین 11 میباشد و می‌توان از آن به عنوان یک میزبان مناسب برای تولید دارو استفاده نمود.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری عامل عفونت های مزمن گوارشی شناخته شده است. درمیان روش های تشخیصی، تست سرولوژیک یک روش دردسترس با حساسیت قابل قبول است. اما اختصاصیت پایین، کاربرد آن را محدود می کند. هدف از این مطالعه طراحی، کلون سازی و بیان پروتین نوترکیب حاصل از دو ژنure چکیده کامل
سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری عامل عفونت های مزمن گوارشی شناخته شده است. درمیان روش های تشخیصی، تست سرولوژیک یک روش دردسترس با حساسیت قابل قبول است. اما اختصاصیت پایین، کاربرد آن را محدود می کند. هدف از این مطالعه طراحی، کلون سازی و بیان پروتین نوترکیب حاصل از دو ژنureB وomp18 از سویه بومی ایرانی می باشد که می تواند به‌عنوان یک الگو در طراحی کیت سرولوژیک با اختصاصیت بالا به منظور تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری به کار رود.مواد و روش ها: پس از استخراج DNA ژنومی هلیکوباکتر پیلوری، ژن های ureB وomp18 با واکنش PCR تکثیر شده و بعد از برش آنزیمی در وکتور بیانی pET-22b کلون گردید. بیان پروتین نوترکیب حاصله با کمک IPTG القا و با خلوص بالا با کروماتوگرافی میل-ترکیبی (Affinity Chromatography) تخلیص شد. خاصیت آنتی ژنی پروتین نوترکیب تخلیص شده با روش وسترن بلاتینگ تایید گردید.یافته ها: دو قطعه ی ژنی ureB وomp18 به ترتیب با سایزهای 597 و 479 جفت باز توسط PCR تکثیر یافته و به شکل یک قطعه ی هیبرید در وکتور pET-22b کلون گردید. بیان پروتین نوترکیب حاصل در باکتری E. coli BL21(DE3) به شکل یک قطعه ی حدود 60 کیلودالتونی در SDS-PAGE ظاهر گردیده و توسط ستون Ni-NTA تخلیص شد. نتایج وسترن بلات آنتی ژن کایمریک تخلیص شده با سرم بیماران مبتلا نشان دهنده ویژگی آنتی ژنیِ این پروتین نوترکیب بود.نتیجه گیری: در مطالعه ی حاضر برای اولین بار پروتین نوترکیب UreB- Omp18 از سویه بومی این باکتری تولید گردید که میتواند گزینه مناسبی برای طراحی کیت تشخیصی در منطقه باشد.
پرونده مقاله
هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که در بافت معده بیش از نیمی از جمعیت جهان استقرار یافت می‌شود و اصلی‌ترین عامل خطر برای ایجاد سرطان معده است. هلیکوباکتر پیلوری به عنوان شایع‌ترین پاتوژن باکتریایی در انسان میباشد و ارتباط معناداری بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری و چکیده کامل
هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی است که در بافت معده بیش از نیمی از جمعیت جهان استقرار یافت می‌شود و اصلی‌ترین عامل خطر برای ایجاد سرطان معده است. هلیکوباکتر پیلوری به عنوان شایع‌ترین پاتوژن باکتریایی در انسان میباشد و ارتباط معناداری بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری و سرطان معده وجود دارد. اتوفاژی یک فرآیند حفاظتی مورد استفاده توسط سلولهای یوکاریوتی برای حفظ هوموستازی سلول و دفاع در برابر حمله میکروب‌های پاتوژن است. هلیکوباکتر پیلوری میتواند موجب القای فرایند اتوفاژی در سلولهای اپیتلیال معده و فاگوسیت‌های حرفه‌ای همچون ماکروفاژ‌ها و سلولهای دندریتیک شود. پروتین‌های بازدارنده تومور مانند فسفاتازها، هومولوگ تنسین، P53 و پروتین رتینوبلاستوما با اثر مثبت موجب تنظیم اتوفاژی می‌شوند، در مقابل ترکیبات انکوژن از قبیلBCL-2 و مسیرهای AKT/TOR نقش بازدارندگی در فرآیند اتوفاژی دارند. با این وجود، ارتباط بین تنظیم اتوفاژی و فرآیند تومورزایی همچنان ناشناخته است. در هنگام عفونت هلیکوباکتر پیلوری و پس از القای اتوفاژی، باکتری میتواند از طریق تنظیم کاهشی پروتین‌های اتوفاژی از این فرآیند فرار و یا این که باکتری از اتوفاگوزوم به عنوان محل مناسبی برای بقای داخل سلولی استفاده کند. همچنین، اتوفاژی میتواند منجر به بقای سلولی یا مرگ سلولی در هنگام سرطان معده شود. در نتیجه، نقش عفونت هلیکوباکتر پیلوری در القا و یا مهار فرآیند اتوفاژی و تاثیر آن بر مسیرهای مرتبط با سرطانزایی معده یک موضوع مورد بحث است که نیازمند مطالعات بیشتر به منظور درک برهم کنش‌های میکروب و اتوفاژی میباشد.
پرونده مقاله
مقدمه: علی رغم پیشرفت در تشخیص و درمان، سرطان یکی از عوامل مهم مرگ و میر در دنیاست. یکی از داروهای مهم در درمان سرطان، وینکریستین است، ولی هنوز اثرات ضد لنفومای وینکریستین به ویژه در لنفوم سلول B بر روی بیان miRNAها مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر وینکریستین بر چکیده کامل
مقدمه: علی رغم پیشرفت در تشخیص و درمان، سرطان یکی از عوامل مهم مرگ و میر در دنیاست. یکی از داروهای مهم در درمان سرطان، وینکریستین است، ولی هنوز اثرات ضد لنفومای وینکریستین به ویژه در لنفوم سلول B بر روی بیان miRNAها مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر وینکریستین بر سایتوتوکسیسیتی و بیان miRNA-15a3p و miRNA-15a5p در سلول B ترانسفورم شده به ویروس اپشتاین بار ویروس (EBV) بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تاثیر وینکریستین بر رده سلولی CO 88BV59-1 LCL که سلول B ترانسفورم شده با EBV می باشد، مورد بررسی قرار گرفت. سلولها به مدت ۳ روز با وینکریستین (050/0 تا 50 میکرو مول) تیمار شدند. میزان زنده مانی سلول، مرگ سلولی و بیان miRNA-15a3p و miRNA-15a5p به ترتیب با استفاده از تکنیک MTT، فلوسیتومتری و Real-Time PCR بررسی قرار شد.نتایج: وینکریستین به طور معنی داری باعث مهار تکثیر و آپوپتوز در سلولهای آلوده به EBV به صورت وابسته به دوز و زمان شد(P<0.05). در سلول های تیمار شده با وینکریستین تغییر معنی داری در میزان بیان miRNA-15a3p و miRNA-15a5p در مقایسه با سلول های تیمار نشده وجود نداشت(P>0.05). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تاثیر سایتوتوکسیسیتی وینکریستین در کاهش زنده مانی و افزایش مرگ سلولی سلول های B ترانسفورم شده آلوده به EBV مستقل از تغییر بیان miRNA-15a3p و miRNA-15a5p می باشد.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا دارای چندین پمپ پروتینی است که با آن ها آنتی بیوتیک ها را به بیرون تخلیه می کند. این موضوع باعث شکل گیری مقاومت های چند دارویی شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نانوذرات طلا بر روی بیان ژنهای mexA/B در سویه های سودوموناس آئروژینوز چکیده کامل
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا دارای چندین پمپ پروتینی است که با آن ها آنتی بیوتیک ها را به بیرون تخلیه می کند. این موضوع باعث شکل گیری مقاومت های چند دارویی شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نانوذرات طلا بر روی بیان ژنهای mexA/B در سویه های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به چند دارو بوده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی تعداد 74 نمونه مشکوک به جنس سودوموناس جمع آوری و از تست های فنوتیپی و ژنوتیپی برای غربالگری سودوموناس آئروژینوزا استفاده شد. سپس با استفاده از جداول استاندارد 2020CLSI و به روش انتشار دیسک با بکارگیری 11 آنتی بیوتیک از کلاس های مختلف، تست آنتی بیوگرام انجام شد. فراوانی ژن هایmexA/B به روش واکنش زنجیره ای پلی مراز بررسی گردید و پس از تعیین حداقل غلظت بازداندگی نانوذرات طلا، تاثیرنانوذرات طلا بربیان ژن های mexA/B بااستفاده ازتکنیک SYBER Green-Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: در این مطالعه (67/57%)50 جدایه سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شد. بیشترین وکمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آزترونام (98%) و سفپیم (26%) بود. میزان شیوع ژن ها به ترتیب، mexA(74%)، mexB(70%) و mexA/B(58%) و 12% نیز فاقد هر دو ژن بودند. نانوذرات طلا در ppm50≤MIC اثر بازدارندگی رشد و در غلظتppm25 به همراه سیپروفلوکساسین، اثر بازدارندگی در بیان ژن هایmexA/B ازخود نشان داد.
نتیجه گیری: نانو ذرات طلا می توانند از بیان ژن هایmexA وmexB در سودوموناس آئروژینوزاهای مقاوم به چند دارو جلوگیری کنند. باتوجه به اینکه نانوذره طلا اثرات سمی برسلول های یوکاریوتی ندارد، می تواند در فرایند درمان این گروه از باکتری ها، حائز اهمیت باشد.
پرونده مقاله
سابقه و هدف: بیماری طاعون نشخوار کنندگان کوچک یکی از مهم ترین عوامل بیماری زا از نظر اقتصادی در گوسفند و بز است که بوسیله موربیلی ویروس ها ایجاد می شود. پروتین H یکی از پروتین های اصلی ایجاد ایمنی بر علیه PPRV است. هدف از پژوهش حاضر کلون و بیان ژن H این ویروس بوسیل چکیده کامل
سابقه و هدف: بیماری طاعون نشخوار کنندگان کوچک یکی از مهم ترین عوامل بیماری زا از نظر اقتصادی در گوسفند و بز است که بوسیله موربیلی ویروس ها ایجاد می شود. پروتین H یکی از پروتین های اصلی ایجاد ایمنی بر علیه PPRV است. هدف از پژوهش حاضر کلون و بیان ژن H این ویروس بوسیله سیستم بیانی باکولو ویروس می باشد.مواد و روش ها: ژن H با روش RT-PCR و آغازگر های اختصاصی، تکثیر و در پلاسمید pFastBac Dual کلون شد. سپس بکمید نوترکیب واجد ژن فوق در سلول میزبان DH10Bac تولید شد. با ترانسفکت کردن سلول Sf9 با بکمید نوترکیب، میزان بیان و خصوصیات آن با روش های SDS-PAGE، western blotting و بردفورد بررسی گردید.یافته ها: ژن H با استفاده از پرایمر های اختصاصی از روی ژنوم ویروس PPR به درستی تکثیر و باند اختصاصی بدست آمد و بعد از انتقال بر روی وکتور pFastBac Dual و سپس بر روی ژنوم باکولو ویروس، صحت کار با استفاده از PCR و هضم آنزیمی اثبات شد. با ترانسفکت کردن بکمید نوترکیب در سلول های Sf9 و انجام پاساژهای متوالی، با استفاده از SDS-PAGE و وسترن بلات نشان داده شد که پروتین نوترکیب حاصل، کاملا خالص و اختصاصی می باشد. میزان بیان این ژن µg/ml 218 بدست آمد.نتیجه گیری: با توجه به تولید میزان مناسبی از پروتین نوترکیب H، این پروتین می تواند گزینه مناسبی برای تولید واکسن نوترکیب بر علیه PPRV باشد.
پرونده مقاله
زمینه و هدف: مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، عامل بیماری مزمن تنفسی در جوجه های ماکیان، از نظر اقتصادی مهم ترین گونه مایکوپلاسما است که خسارات اقتصادی فراوان در سراسر جهان ایجاد می کند. فراوان ترین پروتئین های غشایی در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم pMGA ، لیپوپروتئین هایی با حدود چکیده کامل
زمینه و هدف: مایکوپلاسما گالی سپتیکوم، عامل بیماری مزمن تنفسی در جوجه های ماکیان، از نظر اقتصادی مهم ترین گونه مایکوپلاسما است که خسارات اقتصادی فراوان در سراسر جهان ایجاد می کند. فراوان ترین پروتئین های غشایی در مایکوپلاسما گالی سپتیکوم pMGA ، لیپوپروتئین هایی با حدود 67 کیلو دالتون می باشد. ژنهای خانواده pMGA پتانسیل فوق‌العاده‌ای برای ایجاد تنوع در ساختار آنتی ژنی سطح سلولهای مایکوپلاسما گالیسپتیکوم دارند. هدف از این مطالعه مقایسه الگوهای پروتئین pMGA بین سویه ها و میزبان های مختلف مایکوپلاسما گالی سپتیکوم بود.
مواد و روشها: ژنوم‌های کامل مایکوپلاسما گالیسپتیکوم در GenBank تا ژانویه 2020 بررسی و توالی‌های pMGA1.2 شناسایی، گروه‌بندی و کدگذاری شدند. پروتئین pMGA1.2 با طول 650 اسید آمینه بین دو میزبان مختلف (مرغ و فنچ خانگی) توسط نرم افزار بیوانفورماتیک در ژنوم های کامل مایکوپلاسما گالی سپتیکوم مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: ژن pMGA1.2 در سویههای مختلف مایکوپلاسما گالیسپتیکوم پنج گروه اصلی با بیش از 10 درصد واگرایی نشان داد. بر اساس تراز چند توالی، یک الگوی خاص در جدایه فنچ خانگی شناسایی شد. جالب توجه است که دو موتیف خاص 480DNQNVSNQ487 و SNVSSPSY647 639 درژن pMGA1.2 ازسویه TS-11 یافت شد که می تواند به عنوان نشانگر برای شناسایی و تمایز این سویه واکسن از مایکوپلاسما گالی سپتیکوم بیماری زا استفاده شود.
نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که پروتئین pMGA1.2 دارای نواحی آنتی ژنی اپی توپ سلول- B است که در تمام ایزوله ها حفظ شده است و می تواند در طراحی تست سرولوژیکی برای تشخیص آنتی بادی علیه مایکوپلاسما گالی سپتیکوم قابل استفاده باشد.
پرونده مقاله
