قواعد حاکم بر نظام حل و فصل اختلافات تجاری بین المللی در کنوانسیون سنگاپور
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
کامل حمید
1
,
علی رستمی فر
2
,
حمید قاسمی
3
1 - دانشجوی دکترای حقوق خصوصی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
2 - استادیار گروه حقوق، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
3 - استادیار گروه حقوق، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
کلید واژه: کنوانسیون سنگاپور, سازش تجاری, حل و فصل اختلاف, میانجیگری,
چکیده مقاله :
کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد توافقنامه های بین المللی حل و فصل اختلافات تجاری با عنوان کنوانسیون سنگاپور (درباره میانجیگری) در 12 سپتامبر 2020 لازم الاجراء گردید. تا پیش از تصویب و اجرایی شدن این کنوانسیون، توافقنامه های بین المللی حل و فصل اختلاف به وسیله میانجیگری فاقد وصف اجرایی بودند؛ این بدان معناست که طرف بازنده معمولاً به تصمیم میانجی که به ضرر وی بود توجهی نمی کرد. در واقع، این کنوانسیون یک چارچوب هماهنگ برای اجرای مقرون به صرفه و سریع توافقنامه های میانجیگری ارائه می کند که بجای داوری دارای قابلیت اجرا باشد. کنوانسیون سنگاپور تلاش می کند چارچوبی برای اجرای توافق های حل و فصل میانجی شده مرتبط با موضوعات تجاری بین المللی بصورت یکپارچه و هماهنگ ارائه نماید (مانند کنوانسیونهای نیویورک و کنوانسیون لاهه) مطابق این کنوانسیون، کشورهایی که آن را تصویب می کنند مؤظّفند توافقنامه های حل و فصل حاصل از میانجیگری را براساس قوانین داخلی خود و در عین حال از طریق دادگاههای ملی و بشکل تسهیل شده، بنحوی که در متن کنوانسیون مقرر شده است پیش بینی نمایند. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی گردآوری شده است این نتیجه بدست می آید که کنوانسیون سنگاپور با لحاظ قواعد ویژه در زمینه میانجیگری، در تسهیل تجارت بین المللی از طریق تبدیل میانجیگری به روشی کارآمد و قابل اعتماد، با وصف الزام آور و قابل اجرا برای حل و فصل اختلافات در کنار داوری و رسیدگی های قضایی در راستای ایجاد اطمینان و ثبات در زمینه میانجیگری تجاری بین المللی است.
The United Nations Convention on International Agreements for the Settlement of Commercial Disputes, entitled the Singapore Convention (on Mediation), entered into force on September 12, 2020. Before the ratification and implementation of this convention, the international agreements for the settlement of disputes through mediation did not have an enforceable character; This means that the losing party usually ignored the arbitrator's decision that was against him. Indeed, the Convention provides a harmonized framework for the cost-effective and expeditious implementation of enforceable arbitration agreements instead of arbitration. The Singapore Convention tries to provide a framework for the implementation of mediated settlement agreements related to international commercial matters in an integrated and coordinated manner (such as the New York Convention and the Hague Convention). According to this convention, countries that ratify it are responsible for settlement agreements and provide for the chapter resulting from mediation based on their internal laws and at the same time through national courts and in a simplified manner, as stipulated in the text of the convention. In this research, which was compiled using a descriptive and analytical method, it is concluded that the Singapore Convention, in terms of special rules in the field of mediation, facilitates international trade by transforming mediation into an efficient and reliable method, with a binding and enforceable definition. It is for resolving disputes in addition to arbitration and judicial proceedings in order to create certainty and stability in the field of international commercial mediation.