بررسی فقهی و حقوقی شروط ناظر بر روابط جنسی (شرط عدم تمکین خاص)

محورهای موضوعی : جامع الفقهیه

بهنام قنبرپور ¹ (ندارد)
سید محمدرضا آیتی ² (ندارد)

تاریخ دریافت : 1392/02/27 تاریخ پذیرش : 1392/10/23 تاریخ انتشار : 1392/09/01

کلید واژه: نکاح, تمکین, مقتضای ذات عقد, شرط عدم تمکین,

چکیده مقاله :

در خصوص اینکه آیا میتوان در ضمن عقد نکاح شرط کرد زن و شوهر با یکدیگر رابطه جنسینداشته باشند بین دانشمندان فقه و حقوق اختلاف نظر است؛ منشأ این اختلاف از آنجا است که آیابرقراری روابط جنسی مقتضای ذات نکاح است یا خیر؟ اگر برقراری روابط جنسی از مقتضای ذاتعقد نکاح باشد، شرطی که آن را ممنوع کند باطل است؛ اما اگر آن را مقتضای اطلاق عقد بدانیم،چنین شرطی معتبر است. نگارنده در این نوشتار میکوشد با نقد دو دیدگاه مذکور، دیدگاه سومی رابا توجه به مقتضیات زمان تحت عنوان تعدیل تمکین نمایان سازد و بر این عقیده است که مقتضایذات عقد نکاح، زوجیت و حلیت بضع است؛ امّا تمکین اگرچه مقتضای اطلاق عقد به شمار میآید،ولی حذف و نادیده گرفتن آن در زندگی زناشویی خلاف قوانین آمره واخلاق حسنه تلقی است؛ زیراچنین شرطی از مصادیق تحریم مباح به شمار میآید و اثر ظاهری عقد نکاح را نفی میکند و باعرف مغایرت دارد

چکیده انگلیسی:

About whether we can note that husbands and wives don’t have sexual relationship in espousal addition condition of matrimony or not, there are different views between jurisconsults and jurists. The origin of this difference includes: is having sexual relationship necessary in matrimony or not? If we consider having sexual relationship necessary in matrimony, the condition that prohibits it, is refused. But if not, that condition is valid.The author in this article tries to reveal a third view according to time pertinent as a stoop modification. He suggested that pertinent of espousal and being licit is pleasure and stoop counts as pertinent of espousal predication. But, removing and ignoring of this in matrimony life are in the opposite side of ordered rules and plausive behavior, because such a condition is one of the antitype of banning permissible and denies exterior effect of espousal and has a difference with tradition.