این همانی شخصی در اخلاق زیستی

محورهای موضوعی : جامع الفقهیه

علی پور محمدی ¹

1 - استادیار دانشگاه شهید بهشتی، گروه فلسفه، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1390/08/22 تاریخ پذیرش : 1390/08/22 تاریخ انتشار : 1390/07/01

کلید واژه: شخص, اینهمانی شخصی, شخصانیت, حرکت جوهری امتدادی, حرکت جوهری توسعی,

چکیده مقاله :

در این مقاله پایه‌ای ترین مفهوم اخلاق‌ زیستی در بخش فلسفی یعنی مفهوم این‌همانی شخصی بررسی شده است. بعد از بررسی مفهوم شخص نظریات اصلی شخصانیت به اختصار بیان شده است. این نکته ی مهم تبیین شده که این‌همانی در فلسفه ی اسلامی در موضوع شبیه‌سازی از شخصی به شخص دیگر براساس پذیرش یا رد تناسخ سنجیده می‌شود. در تبیین معیارهای این‌همانی سه نظریه ی حافظه ی مشترک، وابستگی علّی و نظریه ی بقا مطرح شده است و هر کدام براساس فلسفه اسلامی نقد و بررسی شده است. در اندیشه ی فیلسوفان مسلمان معیار این‌همانی، وحدت شخصانی است. تنها حقیقتی که می‌تواند حافظه ی هویت و شخصیت باشد، روح است. اگر شبیه‌سازی تناسخ نباشد، باید منتظر تحقق یافتن آن به شکل تجربی بود تا به صورت امر پسینی قابل بررسی عقلانی باشد. زیرا عقل در ارزیابی امور پیشینی ساکت است.

چکیده انگلیسی:

The most fundamental concept in philosophical aspect of bioethics, the “personal identity”, is being reviewed & studied in this article. After reviewing the concept of “person”, the major theories of “personhood” is being briefly expressed, then, the important point of “personal identity in Islamic philosophy in regard of cloning from person to person” is evaluated in accordance with the acceptance or rejection of reincarnation. Furthermore, in expressing the measures of the “personal identity”, three different theories including   shared memory, casual dependence and theory of survival have been expressed and each one has been individually studied and analyzed in accordance with the Islamic philosophy. Finally, it is expressed that the “personal identity in Muslim philosophers’ point of view” is nothing but a “personal unity. The soul is the only element that can protect & guard the identity as well as the personality. If cloning is not reincarnation, experiencing it tangibly shall be expected in order to be logically studied as a posterior fact, since the philosophy cannot say anything about the prior facts.