بررسی و تحلیل جایگاه غلام در ساختار سیاسی و اجتماعی حکومت صفویه

محورهای موضوعی : فصلنامه تاریخ

علیرضا مسلمی ¹ (گروه تاریخ، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزادآسلامی، نجف اباد، ایران.)
فیض اله بوشاسب گوشه ² (گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران.)
شکوه السادات اعرابی هاشمی ³ (گروه تاریخ، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی ، نجف آباد، ایران.)

تاریخ دریافت : 1398/03/31 تاریخ پذیرش : 1399/12/05 تاریخ انتشار : 1398/12/01

کلید واژه: هنر, معماری, صفویه, تجارت, غلامان,

چکیده مقاله :

جایگاه حکومت صفویه در پیشرفت معماری ، هنر، امور نظامی و امنیت بر کسی پوشیده نیست. نکته مهم در این پیشرفت ها این است که غلامان تا چه اندازه در این پیشرفت ها سهیم بودند. منظور از غلام در این پژوهش غلامان خاصه سلطنت در دوره صفویه هستند که بوسیله آنها صفویان قدرت خود را مستحکم نمودند. انها بردگانی بودند که در تاریخ نگاری عصر صفوی معمولا به مسیحیان نو مسلمان اطلاق می شد که شاه دوست خوانده می شدند. الگوی ارباب- غلام که در دوره شاه طهماسب اول شروع شد در دوره شاه عباس اول کارامدترین ابزار برای حفظ قدرت سلطنت در برابر شیوه حکومت طایفه ای گردید. شاه عباس برای اینکه در ساختار طایفه ای شکاف ایجاد کند غلامان را تحت حمایت خود قرار داد ودر عوض از انها خواستار وفاداری بی قید وشرط گردید . سوال پژوهش این است که غلامان در ساختار سباسی، اجتماعی، معماری، هنر و تجارت صفویه چه نقشی ایفا نمودند و فرضیه این است که با توجه به این که نیروی غلامان به دلیل اخلاص به صفویان مورد توجه پادشاه صفوی بودند همواره در کار تامین امنیت و گسترش معماری، هنر و تجارت تلاش زیادی می کردند. این نوشتار با توجه به منابع موجود به صورت کتابخانه ای به بررسی نقش غلامان در حکومت صفوی می پردازد.

چکیده انگلیسی:

The position of the Safavid government in the development of architecture, art, military affairs, and security is not hidden from anyone. The important point in these developments is to what extent the slaves contributed to these developments. Slaves in this study are the special slaves of the government in the Safavid period through which the Safavids consolidated their power. They were slaves who in Safavid historiography were usually referred to as neo-Muslim Christians who were called Shah Doost. The master-slave model, which began during the reign of Shah Tahmasb I, became the most effective tool during the reign of Shah Abbas I to maintain the power of the monarchy against the style of tribal rule. Shah Abbas supported the slaves in order to create a rift in the tribal structure and in return demanded unconditional loyalty from them. The question of the research is what role did slaves play in the structure of Safavid sectarianism, society, architecture, art, and trade, and the hypothesis is that given that the power of slaves was due to the Safavids' sincerity to the Safavid king always in the work of security and They worked hard to spread architecture, art, and trade. This article examines the role of slaves in the Safavid rule according to the available sources in the form of a library.